انتخابات ترکیه چگونه اصلاح طلبان را شرمنده کرد؟!

تفاوت آراء میان اردوغان و قلیچدار اوغلو اگرچه 2/5 میلیون رأی بیشتر نبود اما حامیان قلیچدار اوغلو ادعای تقلب در انتخابات نکردند و دست به آشوب و اغتشاش نزدند. انتخابات ترکیه و نوع رفتار هواداران قلیچدار اوغلو ذهن را به انتخابات سال 88 کشورمان می‌برد. زمانی که مدعیان اصلاحات به رغم اینکه اختلاف آرا میان احمدی‌نژاد و موسوی بیش از ۱۱ میلیون رای بود، [۱۳ میلیون رای در برابر 24/5 میلیون رای] دیکته‌های سرویس‌های جاسوسی آمریکا و انگلیس و اسرائیل را اجرا کردند و علیه اسلامیت و جمهوریت نظام و رأی مردم شورش و آشوب کردند. 
 

افزون بر این، مدعیان اصلاحات مدل ترکیه اردوغانی را الگوی توسعه و دموکراسی خود می‌دانستند و ضمن ستایش اسلامگرایی دولت سکولار اردوغان، آن را در مقابل جمهوری اسلامی قرار می‌دادند، می‌گفتند ترکیه ضمن جدا کردن دین از سیاست، پیشرفت کرده است اما به رغم اعتماد دولت اردوغان به غرب و آمریکا و بیگاری دادن به ناتو و آمریکا در جنگ‌افروزی‌های آنها، نه ترکیه عضو اتحادیه اروپا شد و نه رونق اقتصادی برای این کشور به بار آمد و نه غرب خود را از کودتا علیه اردوغان بازداشت.
 

ضمن اینکه پس از کودتا در ترکیه و سرکوب متهمان توسط اردوغان برخی از همان اصلاح‌طلبان گفتند این هم اسلامگرایان و سرکوبگری‌شان(!)
 

گفتنی است، پس از کودتای ژوئیه ۲۰۱۶ در ترکیه، دولت اردوغان ۷۷ هزار نفر را بازداشت کرد. ۱۳ هزار و ۵۰۰ نفر محاکمه شدند. ۱۳۰ فرماندار و استاندار، ۲۷۴۵ قاضی و دادستان (توأم با ضبط دارایی و املاک)، ۱۷۵۵ رئیس‌ و معاون رئیس‌دانشگاه، ۳۶ هزار معلم و ۹۰۰۰ کارمند وزارت داخله اخراج شدند. بیش از ۱۰۰ هزار نفر کارشان را از دست دادند. 
 

دولت اردوغان، ۴۵ روزنامه، ۱۵ مجله، ۲۳ فرستنده رادیو، ۱۶ فرستنده تلویزیون و ۲۹ بنگاه نشریاتی را تعطیل کرد.

گذرنامه ۵۰ هزار نفر باطل اعلام شد. معاندان و منافقان متظاهر به اصلاح‌طلبی در سال 88 با اسم رمز تقلب و آشوبگری و قداره‌کشی خیابانی خواستار ابطال انتخابات شدند و شیرینی و شکوه مشارکت 85 درصدی مردم در انتخابات سال 88 را به تلخ‌کامی تبدیل کردند. مدعیان اصلاحات با زیر پا گذاشتن رأی مردم، بی‌اعتنایی خود به خواست ملت و سربازی خود برای دشمن را ثابت کرد. آنها نشان دادند دموکراسی و اصلاح‌طلبی تنها نقابی است که بر صورت زده‌اند و در واقعیت هیچ اعتقادی به انتخاب مردم ندارند.
 

این طیف در سال 88 چنان به نظام سلطه سواری داد که نتانیاهو به‌صراحت گفت اصلاح‌طلبان اصلی‌ترین سرمایه اسرائیل در ایران هستند و شیمون پرز اعلام کرد اصلاح‌طلبان به نمایندگی از اسرائیل با جمهوری اسلامی می‌جنگند.

بی‌حرمتی به تصاویر امام در بحبوحه فتنه، شعارهای «نه غزه نه لبنان» در روز قدس، «انتخابات بهانه است/ اصل نظام نشانه است»، فحاشی علیه اصل ولایت فقیه، خط کشیدن روی نام جمهوری اسلامی، بی‌حرمتی به حضرت سیدالشهدا(ع)، خسارت به اموال عمومی و مردم، مجال دادن به گروهک‌های برانداز و تشجیع دشمن برای اعمال تحریم‌های بعدی (موسوم به تحریم‌های فلج‌کننده)‌ عمق دشمنی این جماعت را با مکتب امام(ره) و نظام اسلامی و خواست ملت بزرگ ایران نشان داد.
 

مهم‌ترین سندی که درباره تدارک انقلاب یا کودتای مخملی در ایران منتشر شد، در ژوئن 2009، توسط مركز تحقيقات پيشرفته ضد ‌تروريسم و در پايگاه اطلاع رساني رسمی ‌اینترنتی‌شان قرار گرفت. در این سند رسمی ‌بخش‌‌ها و ابعادي از پروژه موسوم به «کدام راه به سمت ایران؟» ارائه شده بود كه نشان مي‌داد كودتاي مخملي سال 2009 ايران در ‌انديشكده آمريكايي «بروكينگز» طراحي شده بود. (کدام راه به سوی ایران؟ گزینه‌های یک استراتژی جدید آمریکایی برای ایران – کنت ام پولاک‌، دانیل بای من‌، مارتین اس ایندایک‌، سوزان مالونی‌، مایکل‌ای اوهانلون‌، بروس ریدل – وب سایت انستیتو بروکینگز – 22 اوت 2009)
 

درباره جایگاه و اهمیت «انستيتو بروكينگز» باید گفت که این موسسه همان نقشي را در اخذ تصمیم براي حزب دموكرات به رياست‌جمهوري اوباما ايفا مي‌‌كرد، كه «انستيتو امريكن اينترپرايز» براي دولت جمهوري‌خواهان به رهبري «جرج بوش» برعهده داشت. بر اساس آنچه در پايگاه اطلاع‌رساني مركز تحقيقات پيشرفته‌ ضد‌‌تروريسم و مركز سابان وابسته به ‌انديشكده‌ آمريكايي «بروكينگز» انتشار یافت، این مرکز در گزارش مفصل خود، راهكارهاي لازم براي كودتاي مخملي در ايران و حمايت از مخالفان نظام را قبل از انتخابات طراحي كرده بود.
 

اين مركز كه توسط ميلياردر صهيونيست به نام «حيیم سابان» راه‌‌اندازي شده، در یک گزارش مفصل 60 صفحه‌‌اي، راهکار اغتشاش عمومي، و گسترش آن و سپس استمرار تا مرحله‌ فروپاشي را نشان می‌داد.
 

مركز سابان در اين گزارش، ضمن بررسی گزینه‌های مختلف آمریکا برای مقابله با ایران، در كنار گزينه‌‌هاي مطرح سیاسی و نظامي، موضوع تغيير حكومت از طريق كودتاي مخملي و با ايجاد اغتشاش و هدايت آن توسط اپوزيسيون، تا مرحله فروپاشي و سپس حمله‌ نظامي و ‌‌اشغال كشور را مناسب‌‌ترين گزينه تشخيص داده بود. در این گزارش تکان‌دهنده معلوم می‌گردید که اگر فتنه‌گران در اجرای طرح کودتای مخملی خود موفق می‌شدند، با اتفاقات کنترل نشده بعدی سرزمین ما بایستی در انتظار یک جنگ تمام‌عیار و دخالت نظامی خارجی می‌بود. (نظیر آنچه که بعدا در سوریه اتفاق افتاد)

اين گزارش توسط شش تن از استراتژيست‌هاي وابسته انستيتو بروكينگز به نام‌هاي «كنت ‌ام‌پولاك»، مدير سابان؛ «مارتين ايندايك»، سفير اسبق آمريكا در سرزمين‌هاي‌‌اشغالي؛ «دانيل ال باي من»؛ «سوزان مالوني»؛ «مايكل. اي. اُ.‌هانلون» و «بروس ريدل» تهيه شده بود. (همان)
 

فصل ششم اين گزارش به‌عنوان «انقلاب مخملي»، مناسب‌ترين راه براي تغيير حكومت را حمايت گسترده از انقلاب مخملي در ايران دانسته بود كه در ادامه نيز آن را بهترين راه‌حل مشكلات آمريكا با ايران معرفي كرده كه كمترين هزينه را دربر داشت.
 

نويسندگان اين گزارش هدف اصلي گزينه‌ انقلاب مخملي را براندازي حكومت ايران و ايجاد حكومتي كه بيشترين همراهي را با منافع آمريكا داشته باشد، عنوان كرده و گفته بودند كه تعامل با اپوزيسيون داخلي جمهوري اسلامي، برگ برنده‌اي در دست آمريكاست كه از طريق آن به ايران فشار وارد ساخته و رفتار حكومت ايران را تغيير دهد. (همان)

آدرس و گرای تحریم‌های موسوم به فلج‌کننده را عناصر جنبش سبز داده بودند
مدعیان اصلاحات که هماهنگ با پروژه ویرانگر سرویس‌های جاسوسی غربی دروغ تقلب را دست‌مایه شورش علیه جمهوریت و اسلامیت قرار دادند، به آمریکایی‌ها گرای خائنانه‌ تحریم‌‌های فلج‌کننده علیه ملت ایران را دادند. بنابر گزارش روزنامه لس‌آنجلس تایمز و اظهارات مایکل لدین و دیگران، آدرس و گرای تحریم‌های موسوم به فلج‌کننده را عناصر جنبش سبز داده بودند.
 

قطعنامه 1929 در سالگرد فتنه 88- 25‌خرداد 1389(ژوئن 2010)- با هدف حمایت و هواداری از جریان فتنه و در مقطعی که این جریان رو به افول بود، صادر شد. جان بولتون مشاور سابق امنیت ملی کاخ سفید و نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل، در مقطع فتنه 88 گفته بود: این ناآرامی‌های ایران در سال 88 بود که گزینه تحریم ایران را که بیش از دو سال از دستور کار خارج شده بود، مجدداً به روی میز برگرداند. جان ‌هانا، از اعضای ارشد موسسه واشنگتن در سیاست خاور نزدیک و مشاور امنیت ملی دیک چنی (معاون جرج بوش) نیز ۲۸ مهرماه ۱۳۸۸ یعنی یک ماه بعد از هتاکی فتنه‌گران در روز قدس، از ملاقات با شخصیت‌های نزدیک به رهبری جنبش سبز خبر داد و به روزنامه لس‌آنجلس‌تایمز گفت؛ مطمئنا پیامی‌‌که من از گردهمایی اخیر فعالان ایرانی در اروپا- که در میان آنها بعضی شخصیت‌های نزدیک به رهبری جنبش سبز حضور داشتند- شنیدم این بود که تحریم باید اعمال شود و این تحریم باید هرچه شدیدتر باشد، تحریم ضعیف و یا تدریجی فقط به رژیم این امکان را می‌دهد که با وضعیت جدید خودش را تطبیق دهد. آنها گفتند برای اینکه تحریم موثر باشد، باید به‌صورت شوک وارد شود که فلج کند و نه به‌صورت واکسن(!)
 

همچنین، رابرت گیتس وزیر دفاع وقت آمریکا اعلام کرد با وجود این دودستگی در ایران، جا‌دارد تحریم‌ها اعمال شود.

اوباما: اگر جنبش سبز(آشوب 88) در ایران رخ نداده بود، دولت من تصمیم به اعمال تحریم‌‌های سخت نمی‌گرفت

علاوه‌بر اینها، اوباما در کتاب خاطرات خود تصریح می‌کند «اگر جنبش سبز(آشوب 88) در ایران رخ نداده بود، دولت من تصمیم به اعمال تحریم‌‌های سخت نمی‌گرفت... تحریم‌های دوره بوش سمبلیک بود؛ تحریم‌‌های سخت را من اعمال کردم.»
 

اعمال تحریم‌های همه‌جانبه، تشدید بیکاری، کاهش تولید و صدور نفت خام به واسطه تحریم صنعت نفت و تحریم بانکی، افت سرمایه‌گذاری در ایران بخشی از خسارت‌های اقتصادی فتنه 88 است.
 

به گزارش شهرداری تهران، در فتنه 88، بیش از 63 میلیارد تومان به اموال عمومی تهران خسارت وارد شد.

تا پیش از فتنه سال ۸۸، تحریم‌های آمریکا و اروپا و شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران، دامنه شمول محدودی داشتند؛ مثلاً شرکت‌ها را از سرمایه‌گذاری بیشتر از حد معینی در بخش نفت ایران منع می‌کردند؛ اما در تحریم‌های پس از سال ۸۸، هر نوع معامله با بخش نفت ایران ممنوع شد و جریمه‌های سنگینی برای آن وضع شد.
 

به گزارش فارس، در اقدامی بی‌سابقه و در قانون جامع تحریم‌های ایران در تیرماه سال ۸۹، آمریکا برای اولین بار تحریم‌های ثانویه بانکی علیه سیستم مالی ایران وضع کرد و تمام بانک‌های دنیا را ملزم به رعایت آن کرد، در بخش ۱۰۴ این قانون انجام تراکنش‌های مشخص با سیستم مالی ایران برای تمام بانک‌های دنیا از سوی آمریکا ممنوع شد.
 

چند سال پس از آنکه مدعیان اصلاحات گرای تحریم‌های فلج‌کننده را به دشمن دادند، از نردبان خیانتی که خود ساختند بالا رفتند و با ادعای برداشتن تحریم‌ها، و ضمن امید و اعتماد به آمریکا و حرکت دیگر باره در نقشه دشمن از جمله تضعیف درونی کشور، رکورد 1700 تحریم را برجای گذاشتند.
 

آشوب‌‌طلبان نیابتی مدعی اصلاحات در سال 88 خواستند نظام اسلامی را درهم شکسته و سرنگون کنند اما ملت بزرگ و با بصیرت ایران اسلامی که همیشه عزّت را بر ذلّت ترجیح داده است، در روز نهم دی ماه 88 علیه آنان خروشید و عمق ایمان، آگاهی و وفاداری خود به انقلاب اسلامی و ولایت فقیه را نشان داد. انتخابات ترکیه که این روزها بدون ادعای تقلب و آشوبگری به دور دوم رفت، مدعیان اصلاحات را از خجالت آب کرده است.