تصرف عدوانی چیست؟
يکشنبه ۱۲ تير ۱۴۰۱ ساعت ۰۸:۱۱
کد مطلب: 804599
به گزارش جهان نيوز به نقل از میزان، مطابق ماده ۳۰ قانون مدنی که اشعار می‌دارد:”هر مالکی نسبت به مایملک خود حق همه گونه تصرف و انتفاع دارد مگر در مواردی که قانون استثناء کرده باشد” و مطابق ماده ۳۱ قانون مدنی که اشعار می‌دارد:”هیچ مالی را از تصرف صاحب آن نمی‌توان بیرون آورد مگر به حکم قانون”.
همچنین ماده ۳۵ قانون مدنی اشعار می‌دارد:”تصرف به عنوان مالکیت، دلیل مالکیت است مگر اینکه خلاف آن ثابت شود”.
مقصود از تصرف، سلطه و اقتدار عرفی است که شخص بر مالی دارد اعم از اینکه مالک مال بوده یا به هر سبب و علتی مانند اجاره حق استفاده از مال برای وی فراهم گشته. حال چنانچه شخص دیگری بخواهد مالی که در تصرف دیگری است را از تصرف وی خارج کند باید حقانیت خویش را اثبات نماید و با اثبات حقانیت خویش از قانون در خصوص اعمال تصرف خود حکم بگیرد.
تصرف عدوانی در لغت به معنای ملک یا مالی را به زور تصاحب و از تصرف دیگری خارج نمودن می‌باشد. از گذشته تا کنون یکی از دعاوی رایج میان افراد، دعاوی در خصوص اموال و مالکیت است که شایع‌ترین آن‌ها دعوای تصرف عدوانی است.
تصرف عدوانی در عالم حقوق به معنای آن است که اموال غیر منقول شخصی که بر آن‌ها سابقه تصرف دارد را بدون رضایت وی از تصرف او خارج کرد.
اموال در عالم حقوق به دو دسته مال منقول و مال غیر منقول تقسیم می‌شوند. اموال منقول اموالی است که قابلیت نقل و انتقال بدون آسیب به آن‌ها وجود دارد و اموال غیر منقول اموالی است که قابلیت نقل و انتقال در خصوص آن‌ها متصور نیست.
دعوای تصرف عدوانی صرفا در خصوص اموال غیر منقول اعم از ملک و زمین قابل تصور و طرح است و باید دانست اثبات مالکیت ملک توسط مدعی تصرف، شرط نیست و داشتن سابقه تصرف کافی می‌باشد.
یعنی چنانچه فردی به موجب قرارداد اجاره مالک منافع یک ملک برای مدت یکسال باشد، حق هر گونه تصرف و انتفاعی را در حدود قرارداد در ملک مذکور داشته باشد و اگر شخصی با قهر و غلبه بر ملک مورد اجاره تسلط یابد و مانع بهره برداری وی از حقوق مالکانه اش گردد باز هم دعوای تصرف عدوانی قابل تصور است.
انواع تصرف عدوانی
باید بدانیم مطابق آنچه در قانون آمده دعوای تصرف عدوانی داری انواع مختلفی بوده که هریک از آن‌ها دارای شرایطی است و تحقق هر یک از انواع آن منوط بر وجود جمیع شرایط می‌باشد. برای رفع تصرف می‌توان بسته به شرایط به هریک از دو شکل یا هر دوی آن در دادگاه عمومی حقوقی یا دادسرا طرح دعوا نمود. مطابق قانون انواع دعوای تصرف عدوانی عبارت است از:
تصرف عدوانی حقوقی: مرجع صالح طرح چنین دعوایی دادگاه عمومی حقوقی خواهد بود و در طرح دعوای تصرف عدوانی حقوقی صرفا رای به رفع تصرف داده خواهد شد و مجازاتی برای متصرف نخواهد بود.
تصرف عدوانی کیفری: مرجع صالح برای این دعوا دادسرا و دادگاه کیفری دو بوده و درصورت اثبات اتهام تصرف برای فرد متصرف علاوه بر رفع تصرف و اعاده وضع به حالت سابق، مجازات حبس نیز وجود خواهد داشت.
تصرف عدوانی حقوقی
طرح دعوای تصرف عدوانی به شکل حقوقی در شرایط زیر متصور است:
موضوع مورد اختلاف و تصرف مال غیر منقول اعم از زمین یا ملک باشد.
تصرف به نحو عدوان صورت گرفته باشد: یعنی با قهر و غلبه و زور باشد.
فرد مدعی دعوای تصرف (خواهان دعوی) سابقه تصرف داشته باشد:
یعنی قبل از تصرف ملک توسط فرد متصرف در آن سکونت و تصرف داشته باشد. مبنای سابقه تصرف عرفی است و می‌تواند اعم از مدت کوتاه یا مدت طولانی و بلند باشد.
فرد متصرف (خوانده دعوی) سبق تصرف نداشته باشد: یعنی خوانده دعوای تصرف، شخصی که با قهر و غلبه ملک خواهان را تصرف نموده پیش از این در ملک تصرف شده سابقه تصرف نداشته باشد.
تصرف عدوانی کیفری
یکی از انواع تصرف عدوانی تصرف عدوانی کیفری است که برای طرح دعوا علیه فرد متصرف می‌توان با شکواییه تصرف عدوانی در محاکم طرح دعوا نمود.
تحقق تصرف عدوانی به نحو کیفری نیز دارای شرایطی است و در صورت طرح دعوای تصرف عدوانی کیفری و اثبات آن، برای متصرف مجازات در پی خواهد داشت که در زیر به آن‌ها اشاره می‌نمایم:
موضوع مورد اختلاف و تصرف مال غیر منقول اعم از زمین یا ملک باشد.
تصرف به نحو عدوان صورت گرفته باشد: یعنی با قهر و غلبه و زور باشد.
فرد مدعی دعوای تصرف (خواهان دعوی) سابقه تصرف داشته باشد:
یعنی قبل از تصرف ملک توسط فرد متصرف در آن سکونت و تصرف داشته باشد. مبنای سابقه تصرف عرفی است و می‌تواند اعم از مدت کوتاه یا مدت طولانی و بلند باشد.
فرد متصرف (خوانده دعوی) سبق تصرف نداشته باشد:
یعنی خوانده دعوای تصرف، شخصی که با قهر و غلبه ملک خواهان را تصرف نموده پیش از این در ملک تصرف شده سابقه تصرف نداشته باشد.
مجازات فرد متصرف بر مبنای ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی عبارت است از: رفع تصرف- اعاده وضع به حالت سابق- یک ماه تا یک سال حبس.
تفاوت دعوای تصرف عدوانی با خلع ید
از انواع دعوای مربوط به مالکیت و اموال می‌توان به دعاوی خلع ید، تخلیه ید و تصرف عدوانی اشاره نمود. در بالا به شرح کامل تصرف عدوانی چیست و انواع حقوقی و کیفری آن پرداخته و در ادامه مقاله قصد داریم به تفاوت دعوای خلع ید با تصرف عدوانی بپردازیم که عبارتند از:
دعوای خلع ید شامل تمامی اموال اعم از منقول و غیرمنقول بوده لکن دعوای تصرف عدوانی صرف در خصوص اموال غیر منقول می‌باشد.
دعوای خلع ید یک دعوای حقوقی است و صرفا به صورت حقوقی قابل طرح است حال آنکه دعوای تصرف عدوانی هم به صورت حقوقی و هم کیفری قابل طرح است.
طرح دعوای خلع ید صرفا توسط مالک مال با سند مالکیت قابل طرح است حال آنکه در دعوای تصرف عدوانی داشتن سابقه تصرف کافی است.
دعوای خلع ید با رعایت تشریفات قانونی است و اجرای حکم پس از قطعیت آن ممکن است حال آنکه به دعوای تصرف عدوانی به قید فوریت رسیدگی شده و در صورت طرح دعوی دادگاه به متصرف به صورت موقت دستور رفع تصرف می‌دهد.
دعوای خلع ید در زمره دعاوی مالی بوده و هزینه دادرسی آن مطابق دعاوی مالی محاسبه خواهد شد حال آنکه دعوای تصرف عدوانی یک دعوای غیر مالی است و هزینه دادرسی آن نیز مطابق دعاوی غیرمالی است.
همچنین ماده ۳۵ قانون مدنی اشعار می‌دارد:”تصرف به عنوان مالکیت، دلیل مالکیت است مگر اینکه خلاف آن ثابت شود”.
مقصود از تصرف، سلطه و اقتدار عرفی است که شخص بر مالی دارد اعم از اینکه مالک مال بوده یا به هر سبب و علتی مانند اجاره حق استفاده از مال برای وی فراهم گشته. حال چنانچه شخص دیگری بخواهد مالی که در تصرف دیگری است را از تصرف وی خارج کند باید حقانیت خویش را اثبات نماید و با اثبات حقانیت خویش از قانون در خصوص اعمال تصرف خود حکم بگیرد.
تصرف عدوانی در لغت به معنای ملک یا مالی را به زور تصاحب و از تصرف دیگری خارج نمودن می‌باشد. از گذشته تا کنون یکی از دعاوی رایج میان افراد، دعاوی در خصوص اموال و مالکیت است که شایع‌ترین آن‌ها دعوای تصرف عدوانی است.
تصرف عدوانی در عالم حقوق به معنای آن است که اموال غیر منقول شخصی که بر آن‌ها سابقه تصرف دارد را بدون رضایت وی از تصرف او خارج کرد.
اموال در عالم حقوق به دو دسته مال منقول و مال غیر منقول تقسیم می‌شوند. اموال منقول اموالی است که قابلیت نقل و انتقال بدون آسیب به آن‌ها وجود دارد و اموال غیر منقول اموالی است که قابلیت نقل و انتقال در خصوص آن‌ها متصور نیست.
دعوای تصرف عدوانی صرفا در خصوص اموال غیر منقول اعم از ملک و زمین قابل تصور و طرح است و باید دانست اثبات مالکیت ملک توسط مدعی تصرف، شرط نیست و داشتن سابقه تصرف کافی می‌باشد.
یعنی چنانچه فردی به موجب قرارداد اجاره مالک منافع یک ملک برای مدت یکسال باشد، حق هر گونه تصرف و انتفاعی را در حدود قرارداد در ملک مذکور داشته باشد و اگر شخصی با قهر و غلبه بر ملک مورد اجاره تسلط یابد و مانع بهره برداری وی از حقوق مالکانه اش گردد باز هم دعوای تصرف عدوانی قابل تصور است.
انواع تصرف عدوانی
باید بدانیم مطابق آنچه در قانون آمده دعوای تصرف عدوانی داری انواع مختلفی بوده که هریک از آن‌ها دارای شرایطی است و تحقق هر یک از انواع آن منوط بر وجود جمیع شرایط می‌باشد. برای رفع تصرف می‌توان بسته به شرایط به هریک از دو شکل یا هر دوی آن در دادگاه عمومی حقوقی یا دادسرا طرح دعوا نمود. مطابق قانون انواع دعوای تصرف عدوانی عبارت است از:
تصرف عدوانی حقوقی: مرجع صالح طرح چنین دعوایی دادگاه عمومی حقوقی خواهد بود و در طرح دعوای تصرف عدوانی حقوقی صرفا رای به رفع تصرف داده خواهد شد و مجازاتی برای متصرف نخواهد بود.
تصرف عدوانی کیفری: مرجع صالح برای این دعوا دادسرا و دادگاه کیفری دو بوده و درصورت اثبات اتهام تصرف برای فرد متصرف علاوه بر رفع تصرف و اعاده وضع به حالت سابق، مجازات حبس نیز وجود خواهد داشت.
تصرف عدوانی حقوقی
طرح دعوای تصرف عدوانی به شکل حقوقی در شرایط زیر متصور است:
موضوع مورد اختلاف و تصرف مال غیر منقول اعم از زمین یا ملک باشد.
تصرف به نحو عدوان صورت گرفته باشد: یعنی با قهر و غلبه و زور باشد.
فرد مدعی دعوای تصرف (خواهان دعوی) سابقه تصرف داشته باشد:
یعنی قبل از تصرف ملک توسط فرد متصرف در آن سکونت و تصرف داشته باشد. مبنای سابقه تصرف عرفی است و می‌تواند اعم از مدت کوتاه یا مدت طولانی و بلند باشد.
فرد متصرف (خوانده دعوی) سبق تصرف نداشته باشد: یعنی خوانده دعوای تصرف، شخصی که با قهر و غلبه ملک خواهان را تصرف نموده پیش از این در ملک تصرف شده سابقه تصرف نداشته باشد.
تصرف عدوانی کیفری
یکی از انواع تصرف عدوانی تصرف عدوانی کیفری است که برای طرح دعوا علیه فرد متصرف می‌توان با شکواییه تصرف عدوانی در محاکم طرح دعوا نمود.
تحقق تصرف عدوانی به نحو کیفری نیز دارای شرایطی است و در صورت طرح دعوای تصرف عدوانی کیفری و اثبات آن، برای متصرف مجازات در پی خواهد داشت که در زیر به آن‌ها اشاره می‌نمایم:
موضوع مورد اختلاف و تصرف مال غیر منقول اعم از زمین یا ملک باشد.
تصرف به نحو عدوان صورت گرفته باشد: یعنی با قهر و غلبه و زور باشد.
فرد مدعی دعوای تصرف (خواهان دعوی) سابقه تصرف داشته باشد:
یعنی قبل از تصرف ملک توسط فرد متصرف در آن سکونت و تصرف داشته باشد. مبنای سابقه تصرف عرفی است و می‌تواند اعم از مدت کوتاه یا مدت طولانی و بلند باشد.
فرد متصرف (خوانده دعوی) سبق تصرف نداشته باشد:
یعنی خوانده دعوای تصرف، شخصی که با قهر و غلبه ملک خواهان را تصرف نموده پیش از این در ملک تصرف شده سابقه تصرف نداشته باشد.
مجازات فرد متصرف بر مبنای ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی عبارت است از: رفع تصرف- اعاده وضع به حالت سابق- یک ماه تا یک سال حبس.
تفاوت دعوای تصرف عدوانی با خلع ید
از انواع دعوای مربوط به مالکیت و اموال می‌توان به دعاوی خلع ید، تخلیه ید و تصرف عدوانی اشاره نمود. در بالا به شرح کامل تصرف عدوانی چیست و انواع حقوقی و کیفری آن پرداخته و در ادامه مقاله قصد داریم به تفاوت دعوای خلع ید با تصرف عدوانی بپردازیم که عبارتند از:
دعوای خلع ید شامل تمامی اموال اعم از منقول و غیرمنقول بوده لکن دعوای تصرف عدوانی صرف در خصوص اموال غیر منقول می‌باشد.
دعوای خلع ید یک دعوای حقوقی است و صرفا به صورت حقوقی قابل طرح است حال آنکه دعوای تصرف عدوانی هم به صورت حقوقی و هم کیفری قابل طرح است.
طرح دعوای خلع ید صرفا توسط مالک مال با سند مالکیت قابل طرح است حال آنکه در دعوای تصرف عدوانی داشتن سابقه تصرف کافی است.
دعوای خلع ید با رعایت تشریفات قانونی است و اجرای حکم پس از قطعیت آن ممکن است حال آنکه به دعوای تصرف عدوانی به قید فوریت رسیدگی شده و در صورت طرح دعوی دادگاه به متصرف به صورت موقت دستور رفع تصرف می‌دهد.
دعوای خلع ید در زمره دعاوی مالی بوده و هزینه دادرسی آن مطابق دعاوی مالی محاسبه خواهد شد حال آنکه دعوای تصرف عدوانی یک دعوای غیر مالی است و هزینه دادرسی آن نیز مطابق دعاوی غیرمالی است.
