محققان می گویند ابتلا به کووید ۱۹ شدید منجر به اختلالات شناختی میشود.
به گزارش جهان نيوز به نقل از روزنامه همشهری، جدیدترین تحقیقات نشان میدهد که ابتلا به کووید_۱۹ شدید منجر به اختلالات شناختی میشود که مشابه مشکلات شناختی در سنین۵۰ تا۷۰سالگی و معادل از دست دادن ۱۰امتیاز IQ است. اثرات این اختلال بیش از ۶ ماه پس از بیماری حاد قابل تشخیص بوده و بهبودی در بهترین حالت، تدریجی است.
به گزارش ساینس الرت، شواهدی وجود دارد که نشان میدهد کووید میتواند باعث مشکلات پایدار شناختی و سلامت روان شود؛ بهطوری که بیماران بهبودیافته علائمی ازجمله خستگی، مه مغزی، مشکل در یادآوری کلمات، اختلالات خواب، اضطراب و حتی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را ماهها پس از ابتلا گزارش میکنند.
مطالعهای در بریتانیا نشان داده که یک نفر از هر ۷نفری که مورد بررسی قرار گرفته اند، ۱۲ هفته پس از مثبتشدن تست کووید، علائمی ازجمله مشکلات شناختی داشته اند. تحقیقی که اخیرا با تصویربرداری مغز همراه بوده است، نشان داد که حتی کووید خفیف میتواند باعث کوچکشدن مغز شود. از ۴۰۱فرد شرکتکننده در این مطالعه، فقط ۱۵نفر در بیمارستان بستری شده بودند.
با این حال، بهنظر میرسد این مشکلات با شدت بیماری افزایش مییابد. در واقع، بهطور مستقل نشان داده شده که بین یک سوم تا سه چهارم بیماران بستری در بیمارستان ۳تا ۶ماه بعد از بهبودی، از مشکلات شناختی رنج میبرند.
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه SARS-CoV-2، ویروسی که باعث کووید-۱۹میشود، میتواند سلولهای مغز را آلوده کند. عوامل دیگری مانند هیپوکسی (سطح پایین اکسیژن در خون) نیز ممکن است در این اتفاق نقش داشته باشند.
بررسی میزان مشکلات شناختی بیماران
برای مشخص کردن نوع و میزان این نقایص شناختی و درک بهتر رابطه آنها با شدت بیماری در مرحله حاد و مشکلات سلامت روانی، دادههای ۴۶بیمار سابق کووید تجزیه و تحلیل شد. همه آنها در بیمارستان بستری شده بودند.
شرکتکنندگان بهطور متوسط ۶ماه پس از بیماری حاد خود با استفاده از پلتفرم Cognitron تحت آزمایشهای شناختی کامپیوتری دقیق قرار گرفتند. همچنین سطوح اضطراب، افسردگی و PTSD آنها اندازهگیری شد. بازماندگان کووید دقت کمتری داشتند و نسبت به گروه کنترل همسان واکنش کندتری داشتند. در نتیجه این مقایسه مشخص شد که میزان از دست دادن شناخت بهطور متوسط مشابه با ۲۰سال پیری، بین ۵۰تا ۷۰سال است. این معادل از دست دادن ۱۰امتیاز IQ است. درحالیکه افرادی که از کووید شدید بهبود یافتهاند میتوانند طیف وسیعی از علائم سلامت روانی ضعیف مانند افسردگی، اضطراب، استرس پس از سانحه، انگیزه پایین، خستگی، خلقوخوی ضعیف و خواب آشفته را داشته باشند اما نمیتوان این علائم را به اختلال و نقص شناختی مرتبط دانست.
دلایل بهوجودآمدن این اختلال
محققان میگویند: بعید است عفونت مستقیم ویروس، علت اصلی این ماجرا باشد. در عوض، بهاحتمال زیاد ترکیبی از عوامل، ازجمله اکسیژن یا خونرسانی ناکافی به مغز، انسداد رگهای خونی بزرگ یا کوچک بهدلیل لخته شدن و خونریزیهای میکروسکوپی در کوچک شدن و اختلال در عملکرد شناختی مغز، نقش دارند. با این حال، شواهد در حال ظهور نشان میدهد که مهمترین مکانیسم ممکن است آسیب ناشی از پاسخ التهابی و سیستم ایمنی بدن باشد.
شواهدی که پزشکان درگیر با بیماران کرونایی ارائه میکنند، حاکی از آن است که برخی از مشکلات عصبی ممکن است پس از استفاده گسترده از داروهای کورتونی و سایر داروهایی که پاسخ التهابی را سرکوب میکنند، کمتر از قبل بین بیماران کووید رواج داشته باشد.
صرفنظر از مکانیسم این رویداد، یافتههای متخصصان و محققان پیامدهای بهداشت عمومی قابل توجهی دارد. حدود ۴۰هزار نفر فقط در انگلیس تحت مراقبتهای ویژه با کووید قرار گرفتهاند و تعداد بیشتری نیز در بیمارستان بستری شدهاند. بسیاری دیگر ممکن است باوجود بیماری شدید بهدلیل فشار بر مراقبتهای بهداشتی در طول موجهای پیاپی همه گیری، درمان بیمارستانی دریافت نکرده باشند. این به آن معنی است که افراد زیادی وجود دارند که هنوز پس از گذشت ماهها از بهبودی، با مشکلات شناختی مواجه هستند.
سیستم بهداشتی کشورها باید فورا برای شناسایی و کمک به این افراد دست بهکار شوند. اکنون مطالعاتی برای رفع این مشکل در حال انجام است. با این حال، هنوز بهطور کامل میزان تأثیر بیماری روی روان جوامع مختلف قابل درک نیست. اگر همانطور که گمان میکنیم، تصویری که در بحران کووید-۱۹میبینیم در همه گیریهای بعدی به شکل گستردهتری واقع و تکرار شود، بهتر است از همین حالا برای درک این مکانیسم و یافتن راه حل درمانی اقدام شود.