به گزارش جهان نيوز، جواد تاجیک، از روایان دفاع مقدس در هیئت هفتگی جامعه علمیه امیرالمومنین(ع) روایت می کنند:

حاج قاسم، پرچمدارِ فرهنگِ دفاع مقدس در جنگ سوریه بود. یک‌بار شخصی از من پرسید: چی شد که حاج قاسم این‌طوری بود؟

گفتم: من یک بار به صورت اتفاقی ایشان را در فرودگاه مهرآباد دیدم و از خود حاج قاسم این سوال را پرسیدم.

ایشان جواب دادند: من روزی نیست که به شهدا توسل نکنم و روزی نیست که یاد شهدا در دل من زنده نشود!

گفتم بیشتر با کدام شهید مأنوس هستید؟

گفت: شهید حاج قاسم میرحسینی… هر جا گره به کارم می‌افتد به حاج قاسم میرحسینی توسل می‌کنم.

این راوی دفاع مقدس ادامه داد: دوستان ما در طلائیه و در تفحص شهدا، کنارِ پیکر یکی از شهدا، یک قمقمه پر از آب پیدا کردند. آب این قمقمه بعد از سی سال، نه گندیده بود، نه بو گرفته بود، نه لجن بسته بود. مدیر وقت حوزه‌های علمیه آیت الله مقتدایی به معراج شهدای اهواز آمده بودند. این قمقمه را که به ایشان نشان دادیم گفتند: این یک نشانه است. که هر چیزی که کنار شهدا باشد هیچ وقت نمی‌گندد.

آدمی که با شهید باشد بوی تعفن نمی‌گیرد و حاج قاسم اینطور بود. همواره یاد شهدا بود، به یا شهدا اشک می‌ریخت و یاد شهدا را در همه جا زنده می‌کرد.