نقل است در زمان بهلول مردم جهت نماز باران به بیرون از شهر می رفتند ، پس کودکان خود رانیز به همراه می بردند، بهلول از ایشان پرسید این کودکان را کجا می برید؟ گفتند : تا دعا کنند باران بیاید بهلول گفت : اگر دعای ایشان اجابت می شد اکنون در جهان یک مکتبدار زنده نبود !
شايد به دعاي شما كودكان پاك اتفاقي بيفتد و باراني ببارد.
... هيچ كس گويا طدرخواستی از آسمان ندارد...
كاش يكي صدايي بلند مي كرد و در اين وانفساي علمزدگي به مردم ايماني ايران ميگفت كه بياييد دستي بالا ببريم شايد مرحمتي از جانب خداي سبحان صورت گيرد.
حالا كه كسي به وظايف خود عمل نمي كند و حاصل اين ناكارآمديها، اين بيچارگي است دست كم كه ميتوانيم دست انابت به اميد اجابت به سوي خدا بلند كنيم.
آمین رب العالمین