حاشیه ای بر دروغ بزرگ منتجب نیا؛
اگراین دروغ را یک اصولگراگفته‌بود بجای تیتریک،جلویش را می‌گرفتم
دوشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۴۷
کد مطلب: 477043
در روزهای اخیر رسول منتجب نیا که گویی هنوز در فضای حزب بهم ریخته ی اعتماد ملی و ۸۸ تحلیل ارائه می دهد، در مورد یک میلیون نفری گفته که اصولگرایان در جلسات محرمانه شان تصمیم گرفته اند آنها را از روستاها به تهران بیاورند تا به نفع ائتلاف اصولگرایان رأی بدهند! این روزها وقت ها زیاده شلوغ است سر انتخابات، وگرنه یک حساب و کتابی می شد کرد تا دریابیم چند اتوبوس، چند قطار یا چند هواپیما برای انتقال این تعداد آدم لازم است و با توجه به جمعیت های نهایتاً چند هزار نفره ی روستاها، مبداء این سفر چند صد روستا خواهد بود و در نهایت چند کاروان از چند نقطه ی کشور به سمت تهران گسیل خواهد شد و سطح ترافیک جاده های ورودی به تهران چطور خواهد بود؟ با یک حساب ساده می توان دریافت که با احتساب گنجایش ۵۰ نفری هر اتوبوس، ۲۰ هزار اتوبوس برای این کارناوالی که جناب منتجب نیا خوابش را دیده، مورد نیاز است.
و نکته ی جالب تر آنکه، آیا انتخابات در آن روستاها تعطیل است که واجدین شرایط آن روستاها قرار است به تهران بیایند؟ یعنی دولت تدبیر و امید در چند صد روستای کشور اصلاً انتخابات برگزار نمی کند؟
گویا گوینده ی سخن فوق نمی داند همان قدری که در تهران انتخابات برگزار می شود، در شهرها و روستاهای دیگر و حتی آن روستای دور افتاده هم انتخابات هست و رای یک نماینده ی شهرستانی با رای یک نماینده ی تهرانی تفاوتی ندارد.
اصولگرایان برخلاف دوستان اعتماد ملی و بسیاری از همفکرانشان، ایران را محدود به پایتخت نمی دانند و برای همه ی شهرها و شهرستان های کشور برنامه دارند و همان قدر که می خواهند در تهران پیروز شوند، همان قدر هم می خواهند در شهرستان ها و روستاهای کشور انتخابات را ببرند؛ و یک رای در روستای دور افتاده، برایشان قدر یک رای در پایتخت ارزشمند است و برای کمک به اصولگرایان نیازی نیست آن یک میلیون نفر به تهران آورده شوند؛ در همان روستایی که هستند، قدر تهرانی ها نقش آفرین خواهند بود و برای اصولگرایان رأی آن روستازاده اگر برتر از رأی تهرانی ها نباشد، پایین تر هم نخواهد بود.
حالا البته بعید هم نیست فردا که انتخابات است و خبری از آن یک میلیون نفر کذایی مدنظر دوستان نشد، مدعی شوند که چون ما گفتیم و نقشه ی محرمانه ی اصولگرایان را مقتدرانه افشا کردیم، از اجرای آن صرف نظر کردند. در هر حال، هر انتخاباتی وسط شلوغ بازار جنجال ها و جدل های سیاسی یک موضوعاتی محض انبساط خاطر هم می خواهد دیگر!
و نکته ای پایانی با همکاران مان در رسانه های اصلاح طلب؛ اگر این کلام را یک فعال سیاسی اصولگرا گفته بود، من به عنوان کسی که دستی بر رسانه دارد، ترجیح می دادم خبرش جایی پخش نشود و آبروی گوینده و حزب و جناحش را با این سطح تحلیل نبرد؛ نه آنکه ذوق کنم و گاف هم حزبی ام را قاب کنم و تیتر یک رسانه ام بزنم. دلیل دیگرش هم احترام به شعور مخاطبان رسانه ام است؛ نمی خواهم تصور کنند سهمی برای تعقل آنها قائل نبوده ام.
البته می توان بی شوخی هم جملات منتجب نیا و بازتابش را نگاه کرد و رد عمیق یک بی‌اخلاقی مبتذل و ماکیاولیستی را دید که برای رسیدن به قدرت، برای تخریب رقیب و برای خراب کردن ذهن حامیانشان نسبت به رقبا، به هر وسیله ای خویش را می آویزد. همان هایی هم که هنوز فکر می کنند آن کاغذی که سال ۸۸ در میدان هفت تیر دست آشوبگران دیده اند، نامه ی محرمانه ی وزیر کشور به رهبری بوده یا برای ۹ دی با اتوبوس چند میلیون آدم آورده اند یا ترانه موسوی جزء کشته های سال ۸۸ بوده، امروز هم بی اندکی فکر کردن، باور می کنند که یک میلیون نفر قرار است از روستاها به تهران آورده شود. چه می شود کرد؛ گاهی مخاطب اصرار دارد به اندیشه ی او احترام گذاشته نشود و منتجب نیا و رسانه های همفکر او هم گویا چنین مخاطبانی را ترجیح می دهند.
