جویدن تاریخ با دندان پوسیده‌ی پهلوی
چهارشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۲۹
کد مطلب: 427173
«بهای آزادی» فیلمی است که یک کارگردان گمنام آمریکایی بر اساس خاطرات دندانپزشک دربار پهلوی آن را ساخته و پل سورینوی هفتاد ساله که طی تمام دوران فعالیتش هیچ‌وقت در اثری قابل توجه نقش اول بازی نکرده بود، حالا شده محمدرضا پهلوی و چقدر این‌ها به هم شبیه‌اند!
دوره‌ی اوج فیلم‌های ضد ایرانی هالیوود بین «۳۰۰» تا «آرگو» بود. البته قبل از آن هم کارهایی در حد همین بهای آزادی تولید می‌شدند که هنوز هم می‌شوند و قرار است شمعک این اجاق را روشن نگه دارند اما هیچ بعید ندانید که موج فیلم‌های ضد ایرانی غرب، چند وقت بعد که معلوم نیست کی باشد، دوباره به اوج سرکشی‌هایشان تنوره بکشند؛ آن‌وقت ما چه خواهیم کرد؟
دوباره دور هم می‌نشنیم و نشست برگزار می‌کنیم که این هالیوودی‌ها چقدر بدند و دارند تاریخ را تحریف می‌کنند، به ملت ما توهین می‌کنند و از اینجور حرف‌ها، اما آیا دقت کرده‌اید آن‌ها از کجای ایران فیلم می‌سازند؟ از تاریخ.
یا تاریخ باستان، یا تاریخ معاصر و به ویژه سال‌های نزدیک به انقلاب اسلامی، یعنی دقیقا‌ً جاهایی که ما خودمان ضعف داریم و کاری نکرده‌ایم.
ما حتی یک فیلم سینمایی مختص به تاریخ ایران نساخته‌ایم.
راجع به انقلاب اسلامی هم باید گفت حتی یک شهرک سینمایی نداریم که در آن بشود فضای پهلوی‌ها و به خصوص پهلوی دوم را بازسازی کرد و کارگردان‌های ما مجبورند در لوکیشن‌های محدود چند تا خیابان جنوب تهران را برای یک سکانس خارجی قرق کنند که آخر سر هم تابلوی مغازه‌ها و یا یک چراغ راهنمای دیجیتال یک کیوسک تلفن دستشان را رو می‌کند.
آن‌ها باز هم از تاریخ ما فیلم خواهند ساخت و توی آن هرچه دلشان خواست می‌گویند و ما هم هر چقدر اعتراض کنیم فایده نخواهد داشت چون بر خلاف آن فیلم‌های ضد ایرانی کسی برای شرکت در نشست‌های ضد هالیوودی ما بلیت نمی‌خرد و همه، فیلم‌ها را می‌بینند نه تکذیبیه‌های ما را.
ما دیروز دلخوش بودیم که فیلم‌هایی مثل «۳۰۰» را محکوم کرده‌ایم و الان هم دلمان خوش است به اینکه «بهای آزادی» فیلم مهمی نیست. حالا اینکه فیلم دست پایینی مثل بهای آزادی را نباید جدی گرفت درست، اما چه کسی گفته که کاری هم نباید کرد؟ مگر دفعات قبل که فیلم‌هایی مثل ۳۰۰ و آرگو را جدی گرفتیم چه کردیم؟
