طبیب‌زاده نوری در گفت‌وگوی تفصیلی با جهان مطرح کرد(1)؛
چرا عملکرد لاریجانی موفق‌نبود؟
رئیس‌مجلس باید زمانشناس و بصیر باشد
سه شنبه ۲ خرداد ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۴۶
کد مطلب: 224392
مسئول سابق بخش لیزر دانشکده دندانپزشکی در بدو تشکیل، مسئول سابق واحد ارزشیابی اساتید دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بدو تشکیل، مشاور رئیس جمهور ورئیس مرکز امور زنان و خانواده در دولت نهم در سال های ۸۴ تا ۸۸، عضو شورای اجرایی جذب اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از بدو تاسیس، مدیر گروه پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در چند دوره در سال های اخیر، یک دوره عضویت در هیئت امنای دانشگاه الزهرا(س) از سال ۸۵ تا ۸۹، عضو شورای سلامت دهان و دندان وزارت بهداشت از سال ۸۵ تا ۸۷، عضو هیئت ممیزه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در دو دوره اخیر، عضو شورای مشورتی بانوان فرهنگستان علوم پزشکی در بدو تشکیل، عضو هیئت تحریریه مجله نظام پزشکی از سال ۱۳۸۸ تاکنون، چاپ چهارده عنوان مقاله در مجلات و کنگره های داخلی و خارجی، انجام بیست و پنج پایان نامه و طرح تحقیقاتی، سوابق فعالیت سیاسی، عضو تحریریه مجله زن روز در سال های ۵۹ تا ۶۰، عضو سابق شورای اجتماعی کشور در سال های ۸۵ تا ۸۸، عضو شورای فرهنگی و شورای اجتماعی دولت نهم، دبیر شورای عالی خانواده در سال ۸۷، عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان در سال های ۸۵ تا ۸۸، عضو شورای سیاست گذاری برنامه پنجم توسعه کشور و از جمله سوابق علمی، پژوهشی و تخصصی خانم دکتر طبیب زاده است.
وی در انتخابات نهم مجلس شورای اسلامی هم کاندیدای مشترک جبهه متحد اصولگرایان و جبهه پایداری بود و موفق شد با رای بالایی مجوز ورود به مجلس نهم را کسب کند.
در آستانه آغاز به کار مجلس نهم با وی درباره موضوعاتی چون عملکرد مدیریت مجلس هشتم، انتخابات هیئت رئیسه مجلس نهم، جریان انحرافی و عملکرد دولت در حوزه فرهنگ، عفاف و حجاب و ... به گفت‌وگو نشسته ایم. در ادامه بخش نخست این گفت وگو را با محوریت انتخاب رئیس مجلس هشتم با هم می خوانیم.
خانم دکتر! چه شد که شما نامزد شدید؟
من به دلیل سابقه حضوری که در دولت نهم داشتم و مشکلات و نابسامانی هایی که در حوزه اجرا بود، را دیده بودم و متعاقبا هم در دانشکده دندانپزشکی ریاست دانشکده را دو سالی به عهده داشتم مشکلات اجرایی را همانجا هم از نزدیک لمس کرده بودم. بخشی از این مشکلات بر میگردد به سیاست های تقنینی و بخشی از آن هم برمیگردد به نحوه نظارت بر اجرا که طبیعی است مجلس مسئولیت بسیار مهمی را در نظارت بر اجرای عملکرد دولت دارد.
بعد از استعفای من از ریاست دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی (ره) برخی دوستان جبهه پایداری تماسی با بنده گرفتند و حضور در انتخابات را پیشنهاد کردند. بنده با اصرار چندین بار این مساله را رد کردم و استنباطم این بود که اصلح نسبت به بنده هست و بزرگواران فقط باید بگردند و اصلح را بیابند.
ولی بعد از اینکه استدلال کردند و با توجه به محدود بودن تعداد انتخاب‌هایی که در نمایندگان زن داشتند اصرار کردند و استدلالاتی که برای من کردند برای اینکه ثبت نام کنم. من آنجا ثبت نام کردم .
ظاهرا همین پیشنهاد هم از طرف خانم الهیان به شما شده بود ...
سرکارخانم دکتر الهیان هم بعد از ثبت نام متوجه حضور بنده شده بودند و ظاهرا مثل اینکه با دوستان تماس گرفته بودند. جناب دکتر زاکانی و دیگران هم اظهار لطف کرده بودند. برای اینکه نظرات بنده را داشته باشند در حوزه زنان و خانواده و احتمالا بخواهند تصمیم گیری کنند پیشنهاد حضور در لیست جبهه متحد را مطرح کردند. من در واقع درخواستی نفرستادم و عرض کردم خدمت بزرگواران دو جبهه که من سه سال و نیم در دولت در مرکز زنان و امور خانواده بودم که شخصا راجع به حوزه زن و خانواده تلاش های زیادی کرده بودم. مصاحبه ها و سخنرانی های مختلفی داشته ام و طبعا دیدگاه های من کاملا مشخص اند.
در واقع شما احساس تکلیف کردید که کاندیدا شدید. حال هرکدام از جبهه ها با تشخیص خود اگر خواستند شما را در لیست بگذارند؟
من البته یک صف بندی با اصلاح طلبان و لیستهای که افراد اصلاح طلب را در خود جای داده بودند داشتم.
بله لیستهای اصولگرا منظورم بود. فکر می کردید که در تهران رای بیاورید؟
به طور سنتی به دلیل اینکه مردم با همه نماینده ها آشنایی ندارند و به جریانها اعتماد می کنند، و چون اسم من در هر دو لیست جریان اصولگرایی بود، طبعا احساس می کردم که افرادی که به لیست ها رای می دهند، من رای داشته باشم. اما میزانش را مطلع نبودم.
البته ۲۵ نفر از دو تا لیست حذف شدند و فکر می کنم آن کسانیکه رای آوردند شاخصه های منحصر به فردی هم داشته اند، سابقه، عملکرد، موضع‌گیری ها و...
فکر می کنید چه دلایلی سبب شد که از این دو لیست مطرح (در مرحله دوم) این ۲۵ نفر رای آوردند؟
راستش من در مصاحبه های مختلف هم عرض کردم مردم به طور دقیق شناختی نسبت به افراد ندارند. ولی مردم بیشتر کسانی را که به صورت چهره‌های سیاسی مطرحند، مثلا خطبای بزرگی که معمولا جاهای مختلف سخنرانی می کنند، وزیر، نماینده مجلس، معاون وزیر، یا کسی که معمولا در مطبوعات و صداو سیما بیشتر مطرح شده‌اند را می شناسند و چون اظهار نظراتشان را راجع به مسائل مختلف اجتماعی یا سیاسی، و اقتصادی شنیده اند طبعا نسبت به کسی که شناخت بیشتری دارند اقبال بیشتری نشان می دهند. اینجا کار برای آنهایی سخت می شود که ممکن است واقعا اصلح باشند ولی مردم از آنها شناختی ندارند.
این فرصت بحث و گفتگو، مساجد، دانشگاهها، مباحث و مناظرات یا سخنرانی هایی که اتفاق میافتاد به نظرم فرصت خوبی بود که چهره های مختلف بیایند خودشان را مطرح کنند. من در باب آینده نظام عرض می کنم چون بالاخره هرکس یک سن مفیدی برای فعالیت های سیاسی، اجرایی یا در حوزه مجلس دارد و درعین حال که باید از تجارب افراد با سابقه استفاده کرد ولی به تدریج حوزه مدیریت باید باز بشود به صورتی که چهره های جوانتر و با دید نوتر هم بتوانند وارد عرصه های سیاسی بشوند و بشود درآینده نظام در رابطه با آنها سرمایه گذاری کرد.
خب انتخابات تمام شد و باز جریان اصولگرایی اغلب کرسی های مجلس را به دست گرفت حالا توصیه شما چیست؟ فکر می کنید جریان اصولگرایی چه رویکردی باید در پیش بگیرد؟
این فرمایشی که اکثر دوستان هم می کنند که رقابت تا مقطع انتخاب شدن و رفاقت پس از انتخابات، باید شعار همه اصولگرایان باشد؛ چون شعار ما اصولگرایان این است که هدف وسیله‌مان را توجیه نمیکند و برای رسیدن به مقاصد سیاسی‌مان باید از ابزارهای قابل قبول شرعی استفاده کنیم. باید توانایی های خودمان را مطرح کنیم.
مردم بصیراند، آگاهند و نسبت به توانایی ها شناخت پیدا می کنند. ممکن است گاهی اشتباه بکنند در تشخیص مصادیقی، اما همواره در چالش های سیاسی ـ انتظامی و امنیتی در ۳۳ سال انقلاب حامی نظام و تدابیر رهبری و امام (ره) بوده اند.
شواهدش را در تیر ۷۸ یا فتنه ۸۸ به خوبی شاهد بودیم که حرکت مردم به دنبال رهبری اتفاق افتاد و حتی نخبگان سیاسی جامعه عقب تر از مردم حرکت کردند.
خب در این انتخابات دو گروه اصولگرا آمدند و بحث های زیادی با هم داشتند، به دلایل مختلفی که من نمی خواهم الان وارد بحثش بشوم نتوانستند به توافق برسند و لیست مشترک بدهند خیلی خوب بود اگر این توافق حاصل می شد و لیست مشترک داده می شد. اما با توجه به اینکه اصلاح طلبان حضور قوی نداشتند و چهره های شاخصشان در جریان فتنه ۸۸ توسط مردم شناسایی و کنار گذاشته شده بودند.
چهره هایی هم که آمده بودند دیدید که عملا جز آقای محجوب کسی نتوانست حداقل در تهران عرض می کنم، وارد بشود به دلیل اینکه مردم اعتمادی به این جریان به طور کل نداشتند.
بنابراین شاید این خواست خدا بود که باعث شد دو جریان اصولگرایی به صورت جدی وارد میدان بشوند و این خودش یک شور و نشاطی بخصوص بین طبقه جوان ایجاد کرد که هرکدام تمایل داشتند یکی از لیست ها رای بیاورد. البته من با برخوردهای تخریبی به شدن مخالفم اینکه تخریب در هر کدام از جبهه ها اتفاق افتاده باشد.
من فکر می کنم بعد از این جریان اصولگرایی یک جریان واحد است همه معتقد به چارچوبهای نظام هستند، مقام معظم رهبری مورد اتفاق است و برای همه اصولگرایان به شدت فرامین ایشان لازم الاجراست. همه ان‌شاءالله دلسوز نظام هستند.
ممکن است تفاوتهایی در سلایق افراد وجود داشته باشد ولی به هر حال می‌شود با بحث و گفتگو مسائل را حل کرد. به نظر من باید مخاصمه و درگیری‌های طرفداران یا خود کاندیداها از این پس به همدلی و یکپارچگی در مجلس منتهی بشود تا اینکه بتوانند با تعامل بهتر با دولت مشکلات جامعه را از سر راه بردارند چون هدف از همه این انتخابات و مسائلی که بود حل شدن مشکلات مردم است.
اگر ما قائل به این هستیم بنابراین باید اختلافات را کنار بگذاریم و ببینیم که برای مردم چه می‌شود کرد.
الان موضوعی که مطرح است بحث ریاست مجلس نهم است. نظر شما درباره مدیریت هیئت رئیسه مجلس هشتم و عملکردی که داشتند چیست؟ به نظرتان این عملکرد مثبت بوده که بشود دوباره به آن اعتماد کرد و رای داد؟
من به خاطر اینکه مسئولیت و اشتغالات دیگری داشتم در مورد عملکرد هیئت رئیسه و مواضع تک تک اعضا و نوع برخوردها در مجلس، پیگیری دقیقی نکرده ام. آدم وقتی می‌خواهد نسبت به افراد نظر بدهد باید مواضعشان را در موارد مختلف بداند تا بتواند عادلانه نظر بدهد. بنابراین راجع به افراد هیئت رئیسه یا عملکردشان نمی توانم نظر بدهم.
اما در مورد ریاست محترم مجلس در عین احترامی که برای شخص آقای دکتر لاریجانی قائلم اما اعتقاد من این است که عملکرد ایشان عملکرد مثبتی نبوده به چند دلیل. یکی برخوردهای خاصی که به هر حال به لحاظ شخصیتی و مدل برخورد سیاسی‌ای که دارند و من این برخوردها را شخصا نمی‌پذیرم.
برخوردی که ایشان با فراخوان نمایندگان ادوار مختلف مجلس داشتند ـ همان جلسه‌ای که در آن نهضت آزادی بود ـ گرایشات جبهه ملی و اصلاح‌طلبان و همه حضور داشتند. کسانی که ساختارشکن بودند و با نظام مستقیما مقابله کرده بودند در یک جلسه دوستانه آنطور دعوت بشوند به همکاری و مصالحه ملی! در حالی که ما با این تیپ افراد اصلا وجه مشترکی نداریم.
کسی که کمر به براندازی نظام بسته ولو یک دوره هم در مجلس بوده باشد این مجوزی برای حضور مجددش {به بهانه وحدت ملی و آشتی ملی و ...} نیست. اگر بخواهد دعوتی صورت بگیرد از جناح‌های مختلف سیاسی، این شأن و جایگاه مقام معظم رهبری است که این دعوت را انجام دهند نه ریاست مجلس. لذا من آن کار را به هیچ عنوان نپسندیدم.
برخورد ایشان با فتنه به نظرم برخورد بسیار دیرهنگام، نرم و به اصطلاح توأم با آرامش بود. شخصیت ایشان یک شخصیت خیلی آرام است و شاید کلا دیرواکنش نشان می‌دهد. برای عرصه‌های کلان سیاسی و مدیریتی افرادی باید نامزد شوند که از لحاظ شخصیتی خیلی سریع‌تر در قبال مسائل سیاسی جامعه واکنش نشان بدهند. من تعجب میکنم که ایشان اظهار کردند که از کدام کره این بحث به اصطلاح ساکتین فتنه نازل شده است؟!
این موضوع از کره خاصی نازل نشد، شاهد بودیم درهمان زمانی که فتنه ۸۸ به صورت جدی انقلاب را تهدید می‌کرد؛ در آن بزنگاه؛ اگر کسی از نظام دفاع می کرد ارزشمند بود وگرنه وقتی آرامش برقرار می‌شود هرکه بیایند فتنه را محکوم کنند هنری نکرده‌اند کما اینکه شما در آن مواقع شاهد بودید شخصیت هایی مثل آقای دکتر حداد عادل، آقای دکتر ولایتی و... فورا به میدان آمدند و در تلویزیون و بخش‌های خبررسانی جامعه به سرعت موضع‌گیری کردند. {همینطور} نهادهای مختلف ... {مثلا} شما ۶۰۰ نفر پزشک را در همان دوران اگر خاطرتان باشد، دیدید که به سرعت آمدند و از رویکرد مقام معظم رهبری دفاع کردند و مواضع فتنه‌گران را محکوم نمودند.
همچنین تشکل‌های مختلف صنفی و اجتماعی و سیاسی اعلام موضع کردند. یعنی کسی که به عنوان نخبه سیاسی مطرح است بحث زمان‌شناسی را باید لحاظ می‌کرد. بحث فتنه ۸۸ اصلا بحث دو فرد و جناح نبود بلکه هدف ولایت فقیه بود، بحث نظام بود.
ما نوشداروی بعد از مرگ سهراب نمی‌خواهیم
وقتی علیه نظام شعار داده می‌شود، عکس حضرت امام (ره) آتش زده می‌شود، وقتی شعار نه عزه نه لبنان، سر داده می‌شود، این اقدامات کاملا ضد انقلابی و ناسیونالیستی است و این شعارها مغایر با شعارهای حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری است. یا وقتی که در روز عاشورا آن ساختارشکنی‌ها اتفاق می‌افتد این دیگر سوءتفاهم سیاسی نیست.
دیگر برای هرآدم عقب افتاده سیاسی هم مشخص است که هدف چیست. ما انتظار نداریم از نخبگان سیاسی جامعه که هنوز دوپهلو حرف بزنند، اتفاقا نقش نخبه سیاسی این است که در مواقع حساس بتواند جلوتر از مردم حرکت کند.
وقتی ما بگذاریم ۹ دی اتفاق بیفتد و توده‌های مردم بیایند در خیابان شعار مرگ بر سران فتنه را سر بدهند؛ فلان مسئول ما اگر بخواهد در آن مواقع اظهار نظر کند، خیلی هنر کرده است!
کسانی که عقب‌تر از مردم حرکت کرده اند، اظهارنظرهایشان دیگر جنبه روشن‌گرانه ندارد؛ کسی بایستی عنان اختیار مجلس را بر عهده داشته باشد که زمانشناس و جریان‌شناس باشد و بتوانند در مواقع لزوم عکس‌العمل متناسبی را با شرایط فتنه‌ها از خودشان بروز بدهند. ما نوشداروی بعد از مرگ سهراب نمی‌خواهیم.
موضوع بعد بحث سران سه قوه مطرح است. خوب {برای} ما جایگاه رئیس مجلس بسیار تعیین کننده است. زیرا رئیس قوه مقننه باید بتواند در مبحث حضور سران سه قوه نقش مثبتی ایفا بکند. من هر دوطرف را در تنش میان دولت و مجلس دخیل می‌دانم و معتقد نیستم که فقط رئیس مجلس در این زمینه دخیل است بلکه رئیس دولت هم در این زمینه ها مخاصماتی داشته است.
در هر حال در سالهای اخیر این اصطکاک‌های فرسایشی برای مردم خسته‌کننده شده و نبایستی در سال انتهایی دولت که دولت باید کار را تحویل بدهد وکارهای نیمه تمام‌اش را تمام بکند این تنش ها ادامه یابد.
ان‌شاءالله دولت آینده دولتی باشد {یعنی} انتخاب مردم به صورتی باشد که هم وجوه مثبت این دولت را داشته باشد و هم فاقد وجوه منفی این دولت در زمینه ولایت‌پذیری و اطاعت بی‌چون و چرا از مقام معظم رهبری که نقد خود بنده است به این دولت، داشته باشد.
لذا من فکر میکنم دریک سال آخر دولت دهم فردی باید مسئولیت مجلس را داشته باشد که بتواند این درگیری‌ها و جنجال‌ها را هدایت کند و این شیوه مدیریت هم احتیاج به یک مقدار تفاوت سنی و تفاوت روحیه‌ای دارد.
به نظر من شخص سومی باید در این عرصه حضور پیدا کند که هم در جریان فتنه عملکرد خیلی واضح و مشخص داشته و هم به لحاظ سنی یک تجربه و قوام شخصیتی دارد که مورد پذیرش جناح‌های مختلف مجلس است.
روحیه ای ملایم و صبور در عین حال قاطع و جایگاه خاصی هم نزد مقام معظم رهبری داشته باشد که من این ویژگی ها را در آقای حداد عادل خیلی بارز می‌بینم. من شخصا خودم ایشان را به لحاظ توانایی ها و به خصوص مدیریت این مشکلاتی که گفتم، اصلح می‌دانم.
فکر می‌کنید فضای کلی مجلس نهم نسبت به کدام یک از نامزدها گرایش دارد؟
ببینید من نهایتا از برخی نمایندگان مجلس مطلعم یا از کاندیداهای تهران اطلاع دارم. خب درتهران گرایشات مختلفی هستند، جبهه پایداری ظاهرا صراحتا اعلام کرده که آقای دکتر حداد عادل را انتخاب می‌کنند.
در جبهه متحد هم بیشترشان آقای حداد را با این شاخصه‌هایی که بنده عرض کردم قبول دارند. البته من موضعی رسمی از جانب سخنگوی جبهه متحد نشنیده ام.
اما نوعا با شناختی که از احزاب دخیل در جبهه متحد دارم اعتقادم این است که بیشتر موافق آقای دکتر حدادعادل باشند و تعداد کمی با ادامه ریاست آقای دکتر لاریجانی موافق باشند. اما موضوعی که وجود دارد این است که خیلی از نمایندگان مجلس در شهرستانها جدیدند و من از مواضع آنها اطلاع ندارم. باید سلایق سیاسی آنان را دید. اما از جانب خودم می‌توانم این اظهارنظر را بکنم که قطعا رای من به آقای حداد عادل خواهد بود.
ببخشید دوستان. اگه ملاک واکنش سریع در قبال فتنه هست، پس با این حساب قالیباف هم که گفته بود من دارم با سکوتم فتنه رو مدیریت میکنم! نباید تو انتخابات ریاست جمهوری آینده مورد حمایت قرار بگیره؛درسته؟ امیدوارم به ملاکها و مبانی خودتون پایبند باشین و به وقتش اون ها رو در باره دوستان خودتون هم اعمال کنید. نه اینکه زمان انتخابات ریاست جمهوری همه این حرفها رو فراموش کرده و دنبال صالح مقبول راه بیافتید. موید و منصور باشید
اگر رهبری و درایت خود مردم نبودن الان نظام از دست رفته بود