۱
وزن‌کشی حقوق بشر غربی
عباسعلی کدخدایی
چهارشنبه ۶ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۱۴
کد مطلب: 424732
آنچه که ما در جهان امروز از حقوق بشر و نهادهای مرتبط با آن مشاهده می‌کنیم، این حقیقت است که این مقوله به عنوان ابزار سیاسی در دست برخی کشورها و سازمان‌ها قرار گرفته است. حقوق بشر همچنین، به مثابه اهرم فشار برای تحمیل نظرات و سیاست‌های ظالمانه برخی کشورها به کار گرفته می‌شود. در مبانی دینی و نیز قانون اساسی ما، آنچه که درباره حقوق بشر لحاظ شده، نگاه شفاف، باز و عمیق دینی نسبت به اختیارات و حقوق انسان است و اساساً بر پایه همین تفکر و عقیده بود که انقلاب اسلامی ایران شکل گرفت. نگاه اسلام، به بشر و انسان، نگاهی جامع و کامل است که هم مصالح اخروی و هم منافع دنیوی را در کنار یکدیگر، مدّ نظر قرار می‌دهد. بنابراین، اگر مقرراتی بر اساس آموزه‌های اسلام وضع شده است، بعد دنیوی و جنبه اخروی را در خود دارد؛ در حالی که در مبانی لیبرالیسم غربی، عموماً بر منفعت طلبی، بهره‌گیری حداکثری و بی‌حد و حصر از جهان و منابع طبیعی تکیه می‌شود و چنین تمتعی اصالت دارد.
ارزش حقوق و جایگاه نظام حق در غرب، به لذت مادی آن بستگی محض دارد؛ در حالی که در نظام دینی، حقوق صرفاً تامین‌کننده لذایذ مادی نبوده، بلکه نیازهای روحی و جسمی و ابعاد مادی، معنوی و الهی انسان را توأمان در نظر می‌گیرد. در نگرش اسلامی، عدالت، آزادی و حقوق، هدف نیست؛ بلکه وسیله‌ای برای عبودیت خداوند و در این نگرش، آزادی دارای ارزش است.
طبیعتاً این دو نگاه می‌توانند در مواردی با یکدیگر در تعارض باشند اما اگر بنا باشد برای حل و فصل این اختلافات از ابراز سیاست، بهره‌جویی شود و نظرات برآمده از مبانی لیبرالیستی بر یک کشور و ملت دیگر تحمیل گردد، همین اجبار و تحمیل، حتی با اصول و قواعد حقوق بشر غرب نیز در تضاد و تعارض است. نگاه اسلام و جمهوری اسلامی ایران، نگاهی سعادت محور برای انسان است و بر اساس آن، جامعه در یک مسیر تکاملی طی طریق کرده و همه آحاد جامعه، اعم از مردم، دستگاه‌های حکومتی و دولتی باید در همین مسیر حرکت کنند. به طور اساسی این نگاه روشن و سعادت‌بخش با شیوه بهره‌جویی نامحدود و بدون مرز از مواهب طبیعی یا انسان‌های دیگر مخالف است. به همین دلیل است که از منظر لیبرالیسم، در مباحثی نظیر رعایت و لزوم حریم خصوصی، از یک سو حجاب اسلامی را نافی نظم عمومی تلقی می‌شود اما در مقابل، آزادی تَن که اختیارات لجام گسیخته و ناهنجار را در جامعه بسط می‌دهد، به عنوان مبانی آزادی و حقوق بشر در نظر گرفته می‌شود. موضوعاتی مانند آزادی همجنس‌گرایی و تصویب قانون ازدواج نامشروع آنان، ناشی از همین نگاه منفعت‌طلبانه و لذت‌جویانه حقوق بشری در منطق لیبرالیسم است که در واقع، هم بر خود فرد، آثار ویرانگری مترتب است و هم جامعه را متلاشی کرده و از مسیر اصلی خود منحرف می‌نماید.
لذا ما معتقدیم اگر حقوق بشر و منادیان آن در جهان در ادّعای خود صادق هستند، می‌توانند برای وزن‌کشی نظریات خود، آنها را در محافل آکادمیک و دانشگاهی مطرح نمایند؛ مشروط بر اینکه اگر دلایل قوی‌تری ارائه شد، آنها را بپذیرند و از اقبال به آن رویگردان نباشند. اما متاسفانه کشورهای مدعی حقوق بشر همواره خود را مرجع و منبع هر نوع تفسیر و تاویل حقوق بشری می‌دانند که این امر، با اصول پذیرفته شده غرب نیز منافات دارد. این کشورها هیچ‌گاه حاضر نبوده‌اند که یک دیدگاه و نظر متفاوت را بپذیرند و چنانچه آن نظر مخالف، دلایل بیشتر و حجت قوی‌تر داشته باشد آن را رد کرده و اجازه ارائه آن را به جوامع خود نمی‌دهند. نگاه حقوق بشری غرب از آن جهت که بر پایه مادیات صرف است و رعایت منافع اقتصادی و سیاسی برخی از کشورها نیز در این میان حائز اهمیت می‌گردد، تلاش دارند از پذیرش حقیقت و مبانی صحیح دیگران در این زمینه امتناع ورزند. ثمره این اصرار بر باطل، تحمیل اصول و قواعد بیمار غرب به سایر ملل در قالب‌های گوناگون است که نتیجه آن چیزی جز بی‌عدالتی، بی‌اخلاقی و ستم‌های گوناگون روا رفته بر بشر نیست.
حقوق بشر غربی، در واقع ناقض کرامت انسانی است که روز گذشته ریاست محترم قوه قضائیه به آن اشاره کرده‌اند و به همین دلیل است که با وجود براهین روشن در موارد گوناگون از جمله حقوق زن، دنیای غرب همچنان به هجمه غیرمنطقی علیه کشورمان می‌پردازد.
منبع:حمایت
