اروپاییها فکر نمیکردند روسیه در اوکرین اینطور به صورت آنها سیلی بزند و کریمه را به خودش الحاق کند. غربیها هیچ کاری نتوانستند در برابر این اقدام روسیه انجام دهند. بحث ما این نیست که حق با اروپاییها یا روسها است، ماجرا خیلی پیچیدهتر است؛ اما در هر حال غربیها نشان دادند در مقابل روسیه ضعیف هستند
تنها در مورد ایران، در مورد خیلی از کشورهای دیگر اشتباهات محاسباتی دارند. دلیل عمدهاش هم این است که آنها یکسری متخصص در کشور خودشان دارند که به صورت ویژهای بر روی موضوع ایران و مسائل آن متمرکز شدهاند. این به اصطلاح ایرانشناسان چند دستهاند. یک دسته از ایرانیهای مقیم آمریکا هستند. دستهای دیگر از کسانی که پدر یا مادرشان ایرانی بودهاند؛ اسماً ایرانیاند، ولی فارسی بلد نیستند! گروه دیگری هم هستند که اصالتاً آمریکاییاند؛ کسانی که هیچوقت به ایران سفر نکردهاند، اما خودشان را متخصص در موضوع ایران میدانند. اینها مشورتهای زیادی به اتاق فکرهای آمریکایی میدهند و در رسانهها حضور فعال دارند و البته تأثیرگذار هستند. چون این ایرانشناسان در اغلب موارد، ایران را آنطور که میخواهند تفسیر میکنند، نه آنچنان که هست، بنابراین محاسبات حکومت آمریکا و حکومتهای غربی معمولاً محاسبات غلطی است.
ما اگر ماهیت خیزش کشورهای اسلامی را «بهار عربی» ببینیم، امروز هم باید قائل به زمستان آن باشیم. ولی بیداری اسلامی هنوز واقعیتی زنده است. در مصر بعد از سرنگونی مُرسی مردم در هر دو گروه، خود را مسلمان میدانستند. زنان محجبه در هر دو گروه حضور داشتند. هر دو گروه، آمریکا را در مقابل خود میدانستند. مخالفین مرسی میگفتند که او آمریکایی است، طرفداران مُرسی میگفتند، مخالفین مُرسی آمریکایی هستند
که متعلق به دانشگاه مریلند آمریکا است، آن را ارائه داده است.
مشکلات منطقه از جایی شروع شد که اروپاییها و آمریکاییها به وهابیها و دیگر افراطگرایان اجازه دادند که وارد صحنهی مبارزات شوند و با ایجاد درگیریهای مذهبی، فرقهای و قومی در بین مردم، در جایی مثل سوریه آنان را به جان هم بیندازند. اما آنها فکر این مسأله را نکردند که افراطگری چیزی نیست که قابل مدیریت باشد، ما دیدیم که همین افراطگری، علیه اهل سنت و فراتر از آن علیه خود گروههای تکفیری هم به کار افتاد. امروز در مصر مردم عادی با افراطیون درگیری دارند و این جامعه با دو دستگی مواجه است
داشته است، اما واقعیت امر از نظر ایران این بود که غربیها و برخی کشورهای منطقه مانند عربستان، در سوریه به دنبال دموکراسی نیستند.