انجمن اسلامى دانشجويان آمريكا و كانادا سال هفتاد و يك ما را دعوت كردند تگزاس در سمينار انجمن، ايشان هم دعوت بود، قرار بچه هاى انجمن هم اين بود كه ما دو نفر با هم بحث كنيم، بعد كه ايشان فهميد ما هم قرار است بياييم و با او بحث كنيم، پاى تلفن فحش هايى داد كه مسئول انجمن ميگفت كاش مكالمات را ضبط كرده بودم!
استاد رحیم پور ازغدی: ...همين عبدالكريم سروش، همين آدمى كه جلوى چهره هاى عادى مستمعين، پشت تريبون لبخند ميزد، فقط مانده بود كه به من فحش هاى ناموسى بدهد .
طى چند سال ، گاهى كه ميامد قم و در بحث ها شركت ميكرد، ديدم دو سه صحنه را كه فقط مانده بود فحش ناموسى بدهد، اينها را مردم نميدانستند ، خيلى ها هنوز هم نميدانند كه امثال اينها چنين تيپ هايى هستند، در جلسه اى بخاطر اينكه سوال و اشكال كرديم به ايشان ، سوال مودبانه اى كه معلوم بود اگر بخواهد جواب بدهد، روشن ميشود مبناى غلطى كه بعده ها روشن شد، آن موقع روشن نبود ، ده سال قبل از اين بود كه بردارند بنويسند قرآن كلام خود پيغمبر است و كلام خدا نيست....
اين آقا آمد بعد جلسه پشت در موسسه ، وقتى آمدم بيرون ديدم با عصبانيت و با حالت دعوا انگار كه يقه ما را ميخواهد بگيرد، ميگويد شما آمدى به اين جلسه كه اشكالات من را بگيرى؟! ، آمدى كه مچ بگيرى؟! گفتم آقا! چرا ميگويى مچ گيرى؟ شما خودت اسم تمام بزرگان اسلام و علماء را از بالا تا پايين مياورى و ميگويى فلانى گفت فلان، اينها اسمش نقد است، بنده كه با احترام دارم ميگويم اين سوال جوابش چيست؟، شد مچگيرى؟!
عصبانى نشست در ماشين ، در را محكم بست و رو كرد به مسئول آن جلسه و گفت ، در اين جلسه ديگر يا جاى من است يا جاى ايشان! ، در صورتيكه مدتى قبل كه نميدانست ما قصد اشكال كردن داريم، يك وقتى نميرفتم جلسه، ميگفت فلانى چرا نيامده است؟
انجمن اسلامى دانشجويان آمريكا و كانادا سال هفتاد و يك ما را دعوت كردند تگزاس در سمينار انجمن، ايشان هم دعوت بود، قرار بچه هاى انجمن هم اين بود كه ما دو نفر با هم بحث كنيم، بعد كه ايشان فهميد ما هم قرار است بياييم و با او بحث كنيم، پاى تلفن فحش هايى داد كه مسئول انجمن ميگفت كاش مكالمات را ضبط كرده بودم!
سال هفتاد و سه و چهار يك وقتى ايشان آمده بود همين مشهد، كه رابط بين ما تماس گرفت كه فلانى آمده و ميخواهد بشينيم با هم صحبت كنيم، رفتيم همين خيابان خسروى نو در يك خانه اى نشستيم به حرف زدن، خيلى دوستانه ، هفت هشت ساعت جلسه طول كشيد و نزديك اذان صبح تمام شد، گفتم بياييم من سى چهل سوال بنويسم، شما مكتوب جواب بده بعد هم ويراستارى كن و اينرا منتشر كنيم تا اين ابهامات در جامعه برطرف شود، قول داد در جلسه كه اين كار را بكنيم، موقع بيرون رفتن از خانه ، گفتم جلسه اول براى اين كار را كى بگذاريم؟ اسمش هم مناظره نباشد، پرسش و پاسخ باشد، درست دم در، موقع خداحافظى، زد زيرش. "اخلاق مناظره و كرسى هاى آزاد انديشى"سال٩١
جناب رحیم پور ! شما صدتا از این خاطرات بگی نمیتونی خودتو تو قد و قامت دکتر سروش جا بزنی بابا جان . از کوزه همان برون تراود که در اوست . تراوش های ذهنی تو را هم مردم شنیده اند ایشان را هم . با این چنگول کشیدن ها هم کسی بزرگ نمیشه . برو بشین بخون و بزرگ شو .
