پاداشی جدید برای اعتماد به آمریکایی‌ها/ آمریکا بار دیگر بدون توجه به توافق ژنو، ایران را تحریم کرد
چهارشنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۱۵
کد مطلب: 357930
وزارت خزانه داری آمریکا، تحریم های جدید را «نشانه تعهد دولت آمریکا به اجرای قدرتمند تحریمهای کنونی» دانسته و هدف از آن را «جلوگیری از فرار از تحریم‌ها در آینده و دستیابی ایران به فناوری‌های حساس در حین مذاکرات»، اعلام کرده است.
این در حالی است که بر اساس توافقنامه هسته ای کشورهای ۱+۵ متعهد شدند «هیچ تحریم جدیدی از طرف شورای امنیت سازمان ملل ، اتحادیه اروپا، دولت آمریکا علیه برنامه هسته ای ایران» وضع نکنند.
در توافقنامه ژنو در سه بند به عدم تحریم های جدید علیه برنامه هسته ای ایران اشاره شده است:
عدم تحریم جدید مرتبط با هسته ای توسط شورای امنیت سازمان ملل.
عدم تحریم جدید مرتبط با هسته ای توسط اتحادیه اروپایی.
دولت امریکا، در چارچوب اختیارات قانوني رئیس جمهور و کنگره، از تحمیل تحریم های جدید مرتبط با هسته ای خودداری خواهد کرد.
· No new nuclear-related UN Security Council sanctions.
· No new EU nuclear-related sanctions.
· The U.S. Administration, acting consistent with the respective roles of the President and the
Congress, will refrain from imposing new nuclear-related sanctions.
بندهای توافقنامه ژنو بیانگر آن است کشورهای ۱+۵ توانستند عدم تصویب تحریم های جدید را فقط به برنامه هسته ای محدود کنند. به بیان دیگر بر اساس این بند توافق نامه کشورهای غربی می توانند به بهانه های دیگر همانند حقوق بشر تحریم های جدید علیه ایران وضع کنند.
دیپلمات های ایرانی که تجربه ای قابل توجهی در تنظیم قراردادها و توافقنامه های بین المللی در این سطح را نداشتند، به این موضوع توجه نکردند زمانی که عدم وضع تحریم های جدید را به برنامه های هسته ای محدود می کنند، در واقع در دیگر حوزه ها، دست کشورهای ۱+۵ را برای وضع تحریم علیه ایران باز گذاشتند.
اما نکته قابل تامل اینکه وزارت خزانه داری آمریکا ۱۸ بهمن سال گذشته، با تصویب تحریم هایی که حتی از سوی وزیر امور خارجه روسیه برخلاف متن توافقنامه ژنو عنوان شده، برخی از شرکت های مرتبط با موضوع هسته ای ایران را تحریم کرده بود.
تحریم هایی که از سوی آمریکا علیه برنامه هسته ای ایران اعمال می شود با برچسب [NPWMD] مشخص می شود که در تحریم بهمن ماه سال گذشته این برچسب استفاده شده است.
بر اساس قوانین تحریم آمریکا نظیر دستور اجرایی ۱۳۳۸۲ که در سال ۲۰۰۵ و قبل از مطرح شدن پرونده هسته ای ایران از سوی جرج بوش رئیس جمهور وقت آمریکا صادر شده[۱]، دست وزارت خزانه داری برای اعمال تحریم «Impose Sanction» که با برچسب [NPWMD] شناخته می شود، علیه تمامی بانکها و اشخاص و نهادهای ایران به بهانه ارتباط با برنامه هسته ای باز گذاشته شده است.
اتفاقا خزانه داری آمریکا از این فرصت استفاده کرده و به تدریج تعداد زیادی از اشخاص ایرانی و مرتبط با ایران از جمله ۲۴ بانک ایران را در لیست تحریمهای مذکور قرار داده است. این افراد با برچسب [NPWMD] در لیست سیاه خزانه داری آمریکا (SDN List)معرفی میشوند.
به بیان دیگر همانگونه که ذکر شد، تحریم های بهمن ماه ۱۳۹۲ مربوط به بحث هسته ای که در توافقنامه ژنو با عبارتimposing new nuclear-related sanctions آورده شده است همان برچسب [NPWMD] است.
در واقع آمریکا در توافقنامه ژنو از تحریم هایی که از آن با برچسب [NPWMD] یاد می شود نهی شده است اما وزارت خزانه داری آمریکا بعد از توافقنامه به همین بهانه و باز هم با برچسب [NPWMD] شرکت ها و افراد مرتبط با فعالیت های اقتصادی ایران را تحریم کرده است.
اما هر چند تحریم های جدید آمریکا بر مبنای بیانیه ای که توسط وزارت خزانه داری این کشور منتشر شده مربوط به موضوع هسته ای نمی شود و حوزه فروش نفت ایران را نشانه رفته است با این حال با رجوع به متن توافقنامه ژنو مشخص می شود که این کشورهای ۱+۵ متعهد شدند از انجام وقفه در تلاش برای کاهش بیشتر نفت خام جلوگیری کنند.
در توافقنامه ژنو در قسمت تعهدات کشورهای ۱+۵ این باره آمده است:
«انجام وقفه در تلاش‌ها برای کاهش بیشتر فروش نفت خام ایران، به نحوی که مشتریان فعلی ایران بتوانند میانگین میزان فعلی از نفت خام شان را خریداری نمایند. قادرسازی به بازگشت یک مبلغ مورد توافق از درآمد نگهداری شده در خارج. درباره فروش چنین [میزان] نفت، تحریمهای اتحادیه اروپا و امریکا بر بیمه و خدمات حمل و نقل مرتبط، تعلیق می شود.»
Pause efforts to further reduce Iran\\\'s crude oil sales, enabling Iran\\\'s current customers to
purchase their current average amounts of crude oil. Enable the repatriation of an agreed
amount of revenue held abroad. For such oil sales, suspend the EU and U.S. sanctions on
associated insurance and transportation services.
آنگونه که مشخص است تحریم های جدید همانند دیگر تحریم هایی که پس از توافقنامه ژنو علیه ایران اجرایی شده، برخلاف این توافقنامه به حساب می آید اما وزارت امور خارجه ایران نمی تواند واکنش متناسب به این تحریم‌ها داشته باشد.
عدم تحرک وزارت امور خارجه در برابر اقدامات خلاف توافقنامه کشورهای غربی دو علت دارد:
اول آنکه مسئولان دستگاه دیپلماسی بر مبنای سیاستی که آن را تنش زدایی می خوانند، معتقدند باید از هر رفتاری که سبب اصطکاک با «قدرت های جهانی» شود، اجتناب کرد. به همین علت حتی در مقابل اقداماتی که منافع ملی ایران را نشانه گرفته است، سکوت کرده و یا لبخند دیپلماتیک می زنند.
دوم آنکه وزارت امور خارجه ایران در توافقنامه ژنو، «نهاد و مرجع قضایی» برای حل و فصل اختلافات و راستی آزمایی طرف مقابل را در نظر نگرفته است. برای همین اگر کشورهای غربی نیز اقدامی برخلاف توافقنامه ژنو انجام دهند، مذاکره کنندگان ایرانی نمی توانند شکایت خود را به نهاد و یا مرجع حقوقی مشخص ارجاع دهند.
در واقع خلا به وجود آمده در توافقنامه ژنو به علت نادیده گرفتن نهاد و مرجع قضایی برای راستی آزمایی طرف غربی برای وزارت امور خارجه ایران این محدودیت را به وجود آورده که نتواند ادعاهای حقوقی خود را مستند رای به یک نهاد داور کند و به همین دلیل از پشتوانه لازم حقوقی و بین المللی برخوردار نخواهد بود.
آنچه که مشخص است اتخاذ رویکرد انفعالی در برابر اقداماتی که از سوی آمریکا و کشورهای غربی علیه ایران اعمال می شود نه تنها این کشورها را از ادامه رویکرد خصمانه خود منصرف می کند بلکه تاثیر مستقیمی بر افزایش اینگونه رفتارها خواهد داشت.
افزایش اظهارات تهدید آمیز و موهن مقامات آمریکا و همچنین افزایش تحریم ها علیه ایران در ماه های اخیر این گزاره را تایید می کند.
بر همین اساس در صورت ادامه یافتن سیاست سکوت و لبخند از سوی مقامات دولت و وزارت امور خارجه، در هفته های آتی نیز باید شاهد تحریم های و اظهارات جنگ طلبانه بیشتری علیه ایران بود.
وقتی در تاریخ می خواندم که فلان قسمت از کشورم به خاطر معهده فلانی به خارجی ها واگذار شده و یا در زمان فلان شاه ، قسمت غربی کشورم را جدا کرده و بردند، تعجب می کردم و می گفتم که مگر عقل در مغز سیاستمداران آن زمان نبوده که به خاطر یک مسئله پیش پا افتاده ، اقدام به فروش زمین ها می کنند؟ اما اکنون در تعجبم که چگونه حالا و در قرن 21 و با این همه پیشرفت و فکر و منطق و دانش، خودمان با دست خودمان ، آنچه را که با هزینه های یادی بدست آوردیم، تحویل خارجی ها دادیم! انرژی هسته ای!؟ چه گرفتیم؟ هیچ و لاغیر! ...
....