شبکه های اجتماعی پدیده ای نه چندان نوین در اینترنت هستند که با توجه به جذابیت هایی که در رابطه با افراد ایجاد می کنند، این محیط ها را به محیط هایی مستعد جهت سازمان دهی فضاهای سایبری تبدیل کرده اند. شبکه های اجتماعی را از بعدهای متفاوتی می توان نگاه کرد و سنجید.

نوع ارتباطات گروهی و ارتباط بین گروهی و همچنین روابط بین افراد، اولین زنگ خطری را که به صدا درآورد زنگ خطر جاسوسی بود! هجمه بیش از حد کاربران به سایت هایی مانند اورکات در ابتدا و فیس بوک پس از آن حجم زیادی از اطلاعات قابل پردازش را فراهم کرده و می کند که می تواند خروجی خاص خود را برای دشمنان داشته باشد. حتما تائید می کنید که شرکت هایی بزرگ با تشکیلاتی بزرگ تر برای رضای خدا سایت نزده اند که شما بروید و دوستانتان را پیدا کنید!

اما از منظر دیگر شبکه های اجتماعی بستری را جهت یافتن دوستان قدیمی و حفظ ارتباط، یافتن دوستان جدید و ایجاد ارتباط و بحث و مبادله نظر را فراهم می کند که این محیط را بسیار جذاب می کند، تمایل به عرضه نظر خود در یک فضای عمومی و به دور از دغدغه و شنیدن نظرات دیگران در آرامش و همچنین تمایل به تایید شدن یا تایید گرفتن از جذابیت هایی است که این شبکه ها را برای کاربران جذاب می کند، ایجاد وبلاگ شخصی در این فضا، گذاشتن عکس ها و موسیقی ها و لینک ها و ... همه و همه فضایی جذاب برای تعاملی مجازی را فراهم می کنند.

استفاده از شبکه های مجازی در شکل دهی حرکت های اجتماعی شاید یکی از جدیدترین کاربردهای این شبکه ها باشند، شبکه های مجازی با شبکه های درونی خود و با ساختار هرمی دوست یابی که در خود ایجاد کرده اند این قابلیت را در خود فراهم کرده اند و استفاده زیرکانه و مفید از این ظرفیت ها به خوبی می تواند حرکت هایی را سازمان دهی کند.

آن چه من در این مقاله در پی بررسی آنم بررسی نقش این شبکه ها در فتنه های اخیر نیست بلکه نگاهی است به استفاده ای که ما می توانیم از این شبکه ها بکنیم.

پس از فتنه های اخیر و بیدارشدن خفته ها و رویش هایی که در انقلاب شکل گرفت دوستانی به فکر بهره برداری از این شبکه ها برای حضور موثر نیروهای ارزشی در اینترنت افتادند و در این راه دست به تشکیل سایت هایی نیز زدند:

1. سایت bishomar.ir : این سایت خود را "براي عده بي شماری كه دغدغه ايران اسلامي را دارند و به دنبال پايگاهي در فضاي مجازي براي تجمع و ‌هم انديشي درباره موضوعات مختلف هستند" معرفی می کند.

2. سایت nasrclub.com: جامعه مجازی نصر (غالبون) خود را به عنوان بزرگترین جامعه مجازی مقاومت اسلامی معرفی می کند، این سایت که به تازگی راه اندازی شده است شاید مصداق خوبی باشد برای آن چه انتفاضه سایبری نامیده می شود.

3. سایت valatarin.net: این سایت که با ظاهر و نرم افزاری شبیه سایت بالاترین تهیه شده است و جهت ارسال و قرار دادن لینک های مذهبی و ارزشی تهیه شده در پایین صفحه خود نوشته است " از بالاترین تا والاترین فرقش یک وب است" این وب سایت ها البته تلاش های خوب و موثری جهت ایفای نقش موثر در فضای سایبر هستند ولیکن از آن چه هست تا آن چه باید باشد بسی راه است.

برخی از ضعف های این وب سایت ها عبارت است از: کمبود پشتیبان و نیروی متخصص قوی، گرافیک نه چندان قوی، عدم مدیریت قوی و برنامه مند و تنها تقلید از حرکت های مشابه، عدم تبلیغ خوب و ناآشنایی بسیاری از نیروهای موثر ارزشی با این فضاها، عدم ایجاد انگیزه های مناسب برای کاربران آن چه واضح و مسلم است این است که سایت های قوی ای چون تویتر و فیس بوک با پشتیبانی مالی دولت آمریکا و در راستای اهداف اطلاعاتی دست به جنگی نامحسوس زده اند آیا وقت آن نیست که دولت با حمایت های خود از چنین حرکت هایی و در راستای آن چه "وزارت اطلاعات 70 میلیونی" خوانده می شود این جنگ را پاسخی گوید؟