آیت الله صافی گلپایگانی سروده‌ای به مناسبت فرارسیدن اربعین حسینی سروده است.
در شعر آیت الله لطف الله صافی آمده است:

اربعین است و دل از سوگ شهیدان خون است  /  هر که را می‌نگرم غمزده و محزون است

زینب از شام بلا آمده یا آنکه رباب  /  کز غم اصغر بی‌شیر، دلش پرخون است

یا که لیلی به سر قبر پسر آمده است  /  کاشکش از دیده روان همچو شط جیحون است

مادر قاسم ناکام که می‌نالد زار  /  بهر آن طلعت زیبا و قد موزون است

در ره کوفه و در شام و سرا ظلم یزید  /  کس نپرسید ز سجّاد که حالت چون است

دختر شیر خدا ناطقة آل رسول  /  کز نهیب سخنش کفر و ستم موهون است

کرد ایراد چنان خطبه و ثابت بنمود  /  که یزید شقی از دین خدا بیرون است

زنده دین مانده ز تصمیم و ز ایثار حسین  /  حق و حرّیت و اسلام به او مدیون است

هان بیایید و ببینید که در راه خدا  /  صحنه‌ی رزم ز خون شهدا گلگون است

آه و افسوس که کشتند لب تشنه امام /  زخم بر پیکر پاکش ز عدد افزون است

قصّه‌ی کرب و بلا قصه‌ی صبر است و قیام  /  به فداکاری و جانبازی و دین مشحون است

تا ابد نام حسین بن علی در تاریخ  /  با ثبات قدم و نصرت حق، مقرون است

جاودان عزت حزب الله و انصار خدا است  /  خیمه‌ی باطل و احزاب دگر وارون است

هر که در حصن ولایت رود از روی خلوص  /  ز آتش دوزخ و آن هول و خطر، مأمون است

«لطفی» از عاقبت کار مکن قطع امید  /  که به الطاف حسین بن علی میمون است