کار ما شده است، ناله کردن و مجلس ترحیم گرفتن/ تا کی باید این دردها را تحمل کرد
يکشنبه ۱۸ فروردين ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۱۴
کد مطلب: 280003
پیامبر حتی یک بار به بت‌ها فحش نداد
وی با اشاره به آیه «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّـهَ وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِین إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا» اظهار داشت: باید دانست که تأسیس و تشکیل حکومت کار آسانی نیست، «یَا أَیُّهَا» ندا برای تنبه و از غفلت درآوردن یا برای تذکر و نشان دادن حساس بودن این مطلب است، در جریان یا ایها النبی این نشان از حساس بودن موضوع است، در هیچ جای قرآن خداوند اسم حضرت را مورد خطاب قرار نمی‌دهد، آن‌جا که اسم حضرت را نظیر سوره آل‌عمران یا فتح یاد می‌کند برای آن است که به مردم بفهماند وجود آن حضرت سمتی به نام رسول الله یا نبی الله دارد، می‌خواهد بگوید که ایشان سمتی دارد، خداوند آن طور که با سایر انبیا اسم آنان را آورده است با پیامبر(ص) برخورد نکرده است، این نشان می‌دهد که ما نیز موظف هستیم با نبی با تجلیل و مودبانه سخن بگوییم.
مفسر برجسته قرآن کریم خاطرنشان کرد: خداوند در آیه ابتدایی سوره احزاب به پیامب(ص) می‌گوید تقوا داشته باش، تو کار مهمی در پیش داری و این مطلب با دست‌یابی به قله تقوا محقق میشود، جنگ، خون‌ریزی، اسیردادن و کشته شدن اصحاب ر در پیش داری، عزیزترین بستگانت را در این راه از دست می‌دهی و مورد آزار و اذیت قرار می‌گیری، پیمودن این راه با تقوا ممکن است، این پیامبر اگر بخواهد با روش عادی با جامعه برخورد کند کار سختی است، باید قله تقوا را داشته باشد، وجود مبارک حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) کعبه را ساختند، بعد از مدتی این کعبه بت کده شد، همه بت‌ها را در آن‌جا گذاشتند، یک‌بار پیامبر(ص) به اینان بد نگفت و فحش نداد، فرمود از اینان کاری ساخته نیست، شما هم اگر بخواهید آرام زندگی کنید و از طرفی تکفیری نداشته باشید و از این طرف کشتار بیرحمانه روزانه در میانمار و بنگلادش و در شرق نداشته باشید باید به این روش عمل کنید، باید راه پیامبر را بروید، یک‌بار نشد که پیامبر(ص) به آنان فحش دهد.
کشتار مسلمانان کمتر از موضوع انرژی هسته‌ای نیست
حضرت آیت‌الله جوادی آملی بیان کرد: مقداری که از شما برمی‌آید در راه صحیح قدم بردارید، خداوند نیز به شما کمک می‌کند، اگر کسی بخواهد یک حکومت و نظام اسلامی تشکیل دهد، راهکار مشخصی دارد، ادب اجتماعی و مردمی را حفظ کند و با بت‌پرست‌ها از راه برهان و مانند آن پیش می‌روند، به بت فحش دادن کاری را حل نمی‌کند، سب و لعن کاری را حل نمی‌کند، ما که در عالم تنها زندگی نمی‌کنیم، ما مشکلات ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی داریم، این‌ها را باید عاقلانه حل کنیم، تولی و تبری باید با مسأله امنیت جمع شود، این یک کار سیاسی و اجتماعی است، هم دارالتقریب، کارهای فقهی را باید مراجع و علما و اصولیین حل میکنند، اما اصل تولی و تبری از یک سو و برقراری امنیت و حفظ دما مسلمین از سوی دیگر باید جمع شود، این موضوع کمتر از جریان انرژی هسته‌ای نیست، از این طرف مدام سب و لعن و از آن طرف همواره کشتار، هر روز می‌شنوید که کشتاری صورت می‌گیرد، این امر در نهایت راه حلی دارد، این راهی دارد یا باید هر روز برای کشتار در میانمار، پاکشتان، بنگلادش و میانمار غصه بخوریم، اگر این دین برای برقراری امنیت آمده است، راه حل دارد، تنها راه حل فقهی و اصولی نیست که حوزه علمیه انجام بدهد، این نیاز به راه امنیتی، مذاکره و مانند آن است، ما ناچار یک قدری افسوس و گریه می‌خوریم، یک ناله کردن و افسوس خوردن و مجلس ترحیم گرفتن کار ما شده است.
وی در پاسخ به سؤالی درباره تفاوت میان لعن و سب اظهار داشت: لعن در کلیات است، خداوند به طور کلی فرمود: «أُولَـٰئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّـهِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ» این کلیات را هم ما قبول داریم، هم دیگران، لعن در کلیات است، اما تطبیق در جزییات مسأله دارد، سابقا این طور بود که اگر میان دو کشوری جنگ بود اگر ولیعهد یک کشوری می‌مرد، یک هفته آتش‌بس می‌دادند و بعد هم جنگ را ادامه می‌دادند، اما اگر ولیعهد عربستان می‌میرد، برخی می‌روند در کنار سفارت عربستان آجیل و شیرینی پخش میکنند، این امر نه واجب و نه مستحب و نه معقول و نه منقول است، جلوی این کارها را میشود گرفت؛ آن وقت انتظار داریم برای حجاج فرش قرمز پهن کنند؛کارهای علمی و فقهی حوزه‌های علمیه سرجای خود محفوظ است، اما اگر بخواهد اجرایی و جهانی شود همه باید دست به هم دهند، هم مردم و هم ملت‌ها دست به دست هم دهند، همان کاری که با انرژی هسته‌ای میکنند، تا کی باید این دردها را تحمل کرد.
۱۹۴۰
منظور حضرت آیت الله را دقیقا متوجه نشدم. گر چه فرمایش ایشان در حفظ ادب صحیح و متین است اما آیا می توان کشتار و تجاوزات سلفی های تکفیری نسبت به شیعیان و یا کشتار مسلمانان توسط هندوها و صهیونیست ها را به سوء رفتار این مظلومان نسبت داد؟
از نظر تاریخی صحیح است ولی در زمان حاضر مصداق افراطگرائی شیعیان بر ضد وهابیون و مسلمانان بر ضد هندوها چیست؟ آیا اگر افراطی هم مشاهده شده این افراطها با خشونتی که هندوها در میانمار علیه مسلمانان و وهابیون علیه شیعیان در همه جا اعمال می کنند تناسب دارد؟ اگر نمی توانیم مسئله را حل کنیم نباید معادله را وارونه کنیم.
واضح است که سعودی ها ظرف سه دهه گذشته رفتار درستی با ایرانی ها نداشته اند. مگر ما چه بدی در حق آنها کرده ایم. این که عنوان می فرمایند نباید انتظار داشته باشیم فرش قرمز برای ما پهن کنند معنی اش این است که اشکال اصلی را متوجه خودمان می دانیم و این واقعا منصفانه نیست. مگر سایت ها و شبکه های رادیوئی و تلویزیونی و روزنامه های آنها را نمی بینیم که سراسر توهین و افتراء است؟
بنظر من رفتار سعودیها ربطی به چند جعبه شیرینی جلوی درب سفارت ندارد . سعودیهای وهابی همیشه با ما دشمن بوده اند و در ضمن خودشان هم به مرگ پی در پی این ولیعهدها ناراحت نمی شوند. ما حتی اگر جلوی سفارت شمع هم روشن میکردیم دست از دشمنی های ریز و درشت با ما برنمی داشتند.اگرچه لزومی و فایده ای هم نداشت شیرینی پخش شود
بنده به عنوان یکی از شاگردان استاد بزرگوار جوادی آملی که چند سالی از محضر علمی ایشان بهره برده ام فکر میکنم بهترین برداشت از کلام استاد همین نظری است که این آقای بزرگوار برداشت کرده اند البته بعضی دیگر از برداشتها هم نسبتا مناسب بودند ولی بعض از برداشتها واقعا ناقص بودند که با مراد استاد کاملا بیگانه بود خوب است سخن بزرگان را سعی کنیم خوب متوجه شویم نه اینکه با قضاوت سطحی بنایمان را بر خدشه بگذاریم به این میگویند تواضع علمی که خداوند هم از انسان خوشنود میشود.
صحبت های آیت الله جوادی آملی که یک شخصیت دینی و عرفانی هستند را نمی شود امثال من که در حد و اندازه ایشان نیستیم تفسیر و تعبیر کنند و باید شخصیت هایی هم طراز ایشان درباره آن اظهار نظر کنند. چقدر خوب است این سخنان با توضیحاتی کامل و روان و قابل فهم برای همه تهیه و در اختیار مردم قرار گیرد تا دیگر چنین شبهاتی به وجود نیاید.
با حفظ احترام برای همه خدمتگزاران و علمای اسلام، پخش شیرینی در مقابل سفارت عربستان حداقل واکنش مردم به حضور وحشیانه نیروهای سعودی در بحرین و شیعه کشی و تجاوز به شیعه در آن سرزمین بود. ولیعهد عربستان از عناصر اصلی اعزام این نیروها به بحرین بود. بنابراین مردم در مرگ او به شادمانی پرداختند. این حداقل واکنش آنها می توانست باشد چرا که سازمان های جهانی و استکبار، دست دولت و ملت را به طور ناجوانمردانه ای در دفاع از مردم مظلوم بحرین بسته است. بنده نیز هنوز متوجه ارتباط پخش شیرینی و برخورد متعصبانه و بدور از اخلاق سعودی ها با شیعیان نشده ام. حداقل در مورد واقعه پخش شیرینی، ابتدا طرف سعودی آتش جنگ را علیه شیعیان مظلوم بحرین شعله ور کرده بود.
