هیچگاه نسبت به غیبت بی تفاوت نبود و همیشه نسبت به غیبت کردن واکنش نشان می داد.

بعد از تشییع پدرم، پیکرش را در همان مزاری دفن کردیم که اردیبهشت سال ۱۳۶۴ به صورت نمادین سنگی برایش گذاشته بودیم. پدرم به حضرت زهرا (س) خیلی ارادت داشت. برای همین پیکرش مقارن با شهادت حضرت‌زهرا (س) در ۱۷‌اردیبهشت سال ۱۳۹۰ به وطن برگشت و با استقبال مردم تشییع شد

فاصله ی مقرما تا مقر آقا رحیم، حدود هفتصد هشتصد متر بود. حسین وقتی دید ماشین گیر نمی آید، گفت: «بیا پیاده می ریم، راهی نیست.»

خیلی به تهجد و نماز شب تقيد داشت. حتی وقتی دیر به خانه می آمد و خسته بود، باز نماز شب را می خواند.

بعد از نماز، دعای کمیل داشتیم. هر یک از بچه ها قسمتی از دعا را می خواندند؛ از جمله آقا مهدی؛ اما حال و هوای او با بقیه فرق می کرد.

دقایقی با او کلنجار رفتیم تا این که سر و کله ی مسئول دژبانی پیدا شد. او که حسین را می شناخت، از ما عذرخواهی کرد و به سرباز گفت: «ایشون آقای خرازی، فرمانده لشکره امام حسینه.»

امروز یک نیروی به درد بخور و ارزنده کشف کردم.» پرسیدم: این نیرویی که کشفش کردی، چه کسی است؟

ایشان در دوره‌ای که با دستور بنی‌صدر و برای مدتی از ارتش دور بود، باز همچنان احساس مسئولیت می‌کرد و در سپاه مشغول خدمت شد. او حتی در زمانی که مجروح هم بود و با عصا راه می‌رفت، باز در جبهه‌ها حضور پیدا می‌کرد.

می خوام کامل در خدمت خونواده باشم.» به او گفتم: «محمد، سه روز بیشتر نمی تونی مرخصی بری! بابا، الان جنگه و اوضاع خرابه! هر آن امکان داره توی اهواز اتفاقاتی بیافته!

خستگی شدیدا بر من غلبه کرده بود. جالب این‌که در آن لحظات، من به علت خستگی در ترجمه‌ی سوالی که او گفته بود، اشتباه کردم و او با این‌که هنوز به زبان عربی تسلط نداشت، به من گفت: شما در سوال کردن اشتباه کردی.

قاعده این است که وقتی یک فیلم را نمایش می‌دهند، باید طرف مقابل بنشیند و فیلم را نگاه کند و نظر بدهد، حالا خواه این نظر مثبت باشد یا منفی. این‌ها به جای دیدن فیلم شوخی می‌کردند جوک می‌گفتند.

راستش من یکی از خواهرامو می خواستم بدم به یکی از بچه های لشکر حالا که تو ازدواج نکردی، کی بهتر از تو. تا این را گفت عرق شرم را روی صورتم حس کردم و از طرفی ته دلم هم قند آب شد.

یکی از نقاط مورد نظر رستاخیزی ها مدارس بود. آنها به زور دانش آموزان را وادار می کردند عضو شوند.

همیشه طوری رفتار می‌کرد که گویی اصلاً در جایی کاری نکرده، درحالی‌که بسیاری از روند‌ها و گروه‌ها را ایشان پایه‌گذاری کرد.

حسن خیلی جدی خطاب به آن‌ها گفت: «خب! می‌گین چه بکنیم؟ می‌خواین بریم سراغ خدا، بگیم خدایا! آب رو نگه دار، ما رد بشیم؟

او می خواست راجع به ازدواج با من مشورت کند. از ملاک های انتخاب همسر، بحث های دینی، هم کفو بودن از لحاظ ایمان و نیز اعتقادات مشترک صحبت هایی کرد و من نیز مشورت هایی به او دادم.

چشم مهریه رو می دم، همين الان هم حاضرم نقدا پرداخت کنم. عاقد لبخندی زد و گفت: پس مهریه طلب عروس خانوم، حتماً باید آقا داماد این مهریه رو پرداخت کنه.

یک بار از آقا مهدی پرسیدم: «شما از کی با حاج احمد آشنا شدین که این قدر با هم صمیمی هستین؟» گفت: «ما همین جا با هم آشنا شدیم.»

نمی توانستنم در این مواقع گریه نکنم. ناخودآگاه دلم از معصومیت و اخلاص دردانه ام می لرزید. اولین بار که قصد داشت به سوریه برود، خانه برایم شده بود بیت الاحزان.

وقتی که پرواز می کنم حالتی دارد که یک نفر عاشق، به طرف معشوق خود می رود. هر آن فکر می کنم که به معشوق خودم نزدیکتر می شوم و وقتی در حال برگشتن هستم هر چند که پروازم موفقیت آمیز بوده باشد، باز مقداری غمگین هستم، چون احساس می کنم هنوز آن طور که باید خالص نشده ام تا مورد قبول خدا قرار بگیرم.