۰
چماقی به نام «پیام 24 خرداد»
شنبه ۳ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۹:۵۳
کد مطلب: 345668
چند ماه از شروع به کار دولت گذشته. در این مدت نسبتاً طولانی از جای‌گیری مدیران دولت، برخی از اعضا و مدیران جدید در دولت یازدهم که پس از سال‌ها خواب و تجارت و نبودن در صحنه‌ی اجرایی و سیاسی کشور و حتی برخی‌شان پس از سال‌ها کشاورزی و رستوران‌داری، در مقابل سیل انتقاداتی که بسیاری‌شان مناسب و به‌جا هستند، چماقی به نام «پیام 24 خرداد» را به سر این منتقدین و مخالفین عمل‌کردشان می‌کوبند.
به محض ایراد کوچک‌ترین انتقادی به عمل‌کرد مدیری از بدنه‌ی دولت یازدهم، یکی از رسانه‌های دولتی در گوشه‌ای و به بهانه‌ای با یکی از این دست مدیران مصاحبه می‌کند و آن رسانه هم دست آخر به این تیتر می‌رسد که برخی باید پیام 24 خرداد را درک کنند. این جمله حتی خطاب به نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و در هنگام رأی اعتماد به وزرای دولت رنگ بیش‌تری به خود گرفته بود؛ گویی یکی از پرکاربردترین جملات دولت‌مردان است. پرکاربردتر از تلاش دولت برای بیان و شفاف‌سازی برنامه‌هایش جهت ساختن اوضاع به جا مانده از دولت قبل، که خودش بیشترین نقش را در بحرانی جلوه دادنش داشته و دارد.
به گمان، آن‌که بیش از هر کسی نیاز دارد پیام 24 خرداد و حضور مردم در انتخابات را درک کند، شخص رئیس جمهور، وزیران، سیاست‌گردانان پشت پرده‌ی دولت یازدهم و بدنه‌ی موثر در آن هستند.
پیام 24 خرداد بیش از آن که نارضایتی مردم از عمل‌کرد دولت قبل و یا گرایش به دولت تدبیر و امید باشد و تغییر، حامل مسئله‌ای است که دولت‌مردان یا از آن غافل بوده‌اند و یا با اقدامات پیش‌گیرانه‌ای که به صورت هشدارهای مکرر در خصوص درک پیام مورد نظر خودشان بوده، سعی در انحراف افکار از آن داشته‌اند. این پیام که به مراتب از هشدارهای دولت مردان به منتقدان و معترضین مهم‌تر است، مسئله‌ای فراتر از پای‌بندی مردم به نظام و حمایت کمی بیش از 50 درصد از رأی‌دهندگان به دولت یازدهم می‌باشد. پیامی مبیّن وجود مخالفینی قریب به تعداد حامیان دولت کنونی در عدد و به مراتب سرسخت‌تر از حامیان در عقیده و افکار که علی‌رغم جهت‌دهی به افکار عمومی و داشتن حمایت دولت‌‌های 16 ساله‌ی گارگزاران و اصلاح‌طلبان در این میان برای دولت یازدهم، این دولت را دارای رکورد بیشترین مخالف در میان رأی‌دهندگان کرده و آن را بر لبه‌ی پرت‌گاهی لغزنه نگه داشته که اقدامات اخیر دولت یازدهم در سیاست خارجی و راه‌کارهای اقتصادی‌اش، ممکن است دولت ایستاده برلبه‌ی پرتگاه را در آستانه‌ی نه سقوط – که حالتی بدبینانه، ناخوشایند و مذموم است-، که از دست دادن برخی تکیه‌گاه‌هایش قرار دهد.
بی‌شک آن‌چه تا‌کنون این وزنه‌ی متعادل بین مخالفین و موافقین دولت یازدهم در انتخابات قبل را به سمت دولت سنگین کرده، حمایت ابرقدرتی به نام «رهبر» است که در نظام اسلامی از جایگاه و نقشی فراتر از آن‌چه در نظام‌های سیاسی رایج وجود دارد، برخوردار است.
ابلاغ فرمان «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» از سوی امام امت به مسئولین نظام در راستای سخنان قبلی ایشان مبنی بر اتکا بر قدرت و توان داخلی و پرهیز از اجانب است. امید آن می‌رود برخی دولت مردان دولت یازدهم به جای کوبیدن چماقی که خود از پیام 24 خرداد تراشیده و ساخته‌اند، بر سر منتقدین و مخالفین، به صورت همه‌جانبه به پیام‌های حاصل از این اتفاق خوش و مبارک در ایران اسلامی نگاه کنند و تمام سعی خود را برای عملی ساختن راه‌بردهای ابلاغی از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی به کار بندند.
حضور مردم در راه‌پیمایی 22 بهمن که به حق خالقان حماسه‌ی 24 خرداد هستند، به وضوح نشان داد بزرگ‌ترین مخاطب پیام 24 خرداد دولت یازدهم است و بس.
والعاقبه للمتقین
