جنگ اتحادیه اروپا و مهاجرین بی سلاح
جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۰۷
کد مطلب: 318785
در چنین شرایطی شاهد افزایش مهاجرت غیر قانونی به سمت کشورهای اروپایی هستیم. بسیاری از این مهاجرت‌ها از مسیر دریای مدیترانه صورت می‌گیرد. آنچه در سواحل ایتالیا به وقوع پیوست نمونه و نمادی بارز از جنگ یکطرفه اروپا و مهاجرین بود. مهاجرینی که تعداد زیادی از آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دادند. در چنین شرایطی یک سوال مهم ذهن افکار عمومی دنیا را به خود مشغول کرده است: اینکه چه کسانی مسئولین واقعی حادثه تلخ لامپدوزا هستند؟
متهمینی که سکوت کرده‌اند
سیاستمداران اروپایی و طرفداران سیاست‌های ضد مهاجرتی در این مجموعه را می‌توان اصلی ترین متهمین حادثه لامپدوزا دانست. متهمینی که هم اکنون سکوت وقیحانه‌ای را در پیش گرفته‌اند. برخی مقامات اروپایی در شرایط فعلی ترجیح می‌دهند با طرح مسائلی مانند اصلاح راهبرد مهاجرتی اروپا خود را نسبت به آنچه در سواحل ایتالیا رخ داد متاثر نشان دهند. با این وجود نمی‌توان اتهامات مقامات اروپایی را در این خصوص نادیده انگاشت. از زمان تاسیس اتحادیه اروپا تا کنون شاهد اعمال محدودیت‌های شدید از سوی اروپا نسبت به مهاجرین و حتی پناهندگان هستیم. اگرچه کشورهای اسکاندیناوی و شمال اروپا در این خصوص رویکرد بازتری در پیش گرفته‌اند، اما اکثر کشورهای اروپایی به بهانه حفاظت از محدوده جغرافیایی و جمعیتی اروپا موانع سختی بر سر راه مهاجرین قرار داده‌اند.
در چنین شرایطی شاهد افزایش قاچاق مسافرین و عبور و مرور آنها از مسیرهای خطرناک و غیر قانونی هستیم. نتیجه این روند وقوع حوادثی مانند غرق شدن کشتی حامل مهاجرین در سواحل ایتالیا بوده است. از سوی دیگر، مهاجرینی که خود را در بدترین و سخت ترین شرایط ممکن به خاک کشورهای اروپایی می‌رسانند نیز شرایط دشوار و مبهمی پیش رو دارند. آنها دائما از مواجهه با پلیس کشورهای اروپایی و بازرسی‌های عمومی و رسمی و غیر رسمی در هراس هستند. تقاضای پناهندگی و مهاجرت بسیاری از این افراد عملا پذیرفته نمی‌شود و از این رو حاشیه امنیتی برای آنها وجود ندارد. بنابراین بسیاری از مهاجرین غیر قانونی به افرادی سرکشته در درون مرزهای اروپا تبدیل می‌شوند و از کشوری به کشور دیگر نقل مکان می‌کنند. در این میان افرادی که دارای همسر و فرزند هستند بدترین شرایط ممکن را دارند.
افزایش رویکرد ضد مهاجرتی در اروپا
ظهور احزاب افراطی در کشورهای مختلف اروپایی منجر به اتخاذ سیاست‌های سخت تر در عرصه مهاجرت شده است. در این میان گروه‌ها و احزاب راست افراطی در کشورهای مختلف اروپایی نه تنها با ورود مهاجرین به خاک کشورهای خود مخالف هستند، بلکه خواستار پاک سازی اروپا از مهاجرین فعلی هستند. یکی از اصلی ترین شعارهای احزاب راست افراطی یکدست سازی و خالص سازی اروپاست. نکته تاسف‌بار اینجاست که مقامات اروپایی به بهانه احترام به آزادی بیان! جلوی طرح این شعارهای افراطی و خطرناک را نمی‌گیرند و در نتیجه مهاجرین در معرض بدترین تهدیدات ممکن قرار می‌گیرند. حملات متعددی که در اروپا به مهاجرین صورت می‌گیرد ناشی از رسوب این تفکر خطرناک در بستر اجتماعی این مجموعه است. برخی از این احزاب افراطی طی سال‌های اخیر توانسته اند با پارلمان کشورهای اروپایی نظیر سوئد و فنلاند نیز راه پیدا کنند.
همچنین گروه‌های افراطی در کشورهایی مانند فرانسه نیز فعال شده‌اند. دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی اروپا تا کنون اقدام مناسبی در راستای مهار احساسات ضد مهاجرتی و افراطی در مجموعه خود صورت نداده‌اند. از این رو مهاجرین در برخی کشورهای اروپایی در معرض تهدیدات امنیتی سختی قرار دارند.
چنانچه بسیاری از گروه‌های مدافع حقوق بشر اعلام کرده اند، قربانیان حادثه اخیر در سواحل ایتالیا عملا قربانی سیاست‌های اروپا هستند که صدور روادید را کاهش و تدابیر نظارتی را افزایش داده‌اند و به موقع مهاجران را نجات ندادند. از این رو مقامات سیاسی و امنیتی اروپا متهم اصلی حادثه لامپدوزا هستند. البته بر همگان محرز است که عوامل واقعی وقوع این حادثه تلخ هیچ گاه مورد محاکمه یا حتی بازخواست ساده قرار نخواهند گرفت.
ژست تازه ناقضین حقوق بشر
مقامات اجرایی و سیاسی برخی کشورهای اروپایی که با اعمال سیاست‌های ضد مهاجرتی و حمایت از راهبردهای محدود کننده جان بسیاری از انسان‌ها را نادیده گرفته و منجر به خلق حوادثی مانند لامپدوزا شده‌اند، هم اکنون از اصلاح راهبرد مهاجرتی خود سخن می‌گویند. به راستی این اصلاح می‌خواهد توسط چه کسانی و چگونه صورت گیرد؟ آیا مقامات اروپایی می‌توانند وجود گروه‌های افراطی و ضد مهاجرت و حتی احزاب حاکم برخی کشورها که مهاجرین را به مثابه دشمنان خود می‌پندارند را نادیده انگارند؟
واقعیت امر این است که تا زمان فعالیت احزاب و گروه‌های افراطی در عرصه سیاسی اروپا، امکان اصلاح واقعی سیاست‌های مهاجرتی در این مجموعه وجود ندارد. در برهه فعلی گروه‌ها و احزاب طرفدار مهاجرت در اروپا باید علیه گروه‌های افراطی دست به افشاگری بزنند. همچنین لازم است دستگاه‌های امنیتی اروپا به صورتی جدی تحرک و فعالیت گروه‌های ضد مهاجرت را مهار کنند. در این میان سردادن شعار بر ضد مهاجرین باید به عنوان تهدیدی امنیتی تلقی شود نه به مثابه آیادی بیان در غرب!
نفوذ برخی افراد افراطی در دستگاه‌های امنیتی کشورهای اروپایی سبب شده است تا فعالیت گروه‌های ضد مهاجرت در کشورهای غربی جدی گرفته نشود. این گروه‌ها از دادن انواع شعارهای تحریک کننده علیه مهاجرین ابایی ندارند و حتی در مواردی به صورت آَکار به مهاجرینی که مشغول زندگی روزمره و حداقلی خود هستند حمله ور می‌شوند. مرور حوادث ۱۰ ساله اخیر در اروپا نشان می‌دهد که گروه‌های ضد مهاجرت عملا مانعی بر سر ادامه فعالیت‌های خود ندیده و همچنان مشغول یارگیری از شهروندان اروپایی هستند. جولان این گروه‌ها در مسند سیاستگذاری بر ضد مهاجرین می‌تواند منجر به تکرار حوادث ناگواری مانند غرق شدن کشتی مهاجرین در سواحل جنوب ایتالیا شوند. آیا در این صورت مقامات اروپایی در صددند بار دیگر سکوت کرده یا صرفا از لزوم اصلاح رویه خود سخن بگویند؟!
