گپ‌وگفت با مرشد ابوالفضل ورمزیار+فیلم
دوشنبه ۸ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۴۳
کد مطلب: 316608
وی طراح هنری و ابداع کننده نخستین ارابه نمایش‌های ایرانی است و می‌گوید بهترین تجربه نقالی‌اش از کشورهای دیگر دنیا مربوط به نروژ و اتریش می‌شود.
«علی‌نامه» یکی از مهمترین کارها و شاهکارهای مرشد ورمزیار است که خودش آن را نقطه عطف کارهایش محسوب می‌کند و آن را در کربلا و نجف و حتی آلمان در ایام لیالی قدر اجرا کرده است.
شاهنامه‌خوان برگزیده مراسم ثبت ملی نقالی (سال ۲۰۱۰) در مشهد مقدس و همایش نقالان سراسر کشور (سال ۲۰۱۱) تهران، دو عنصر مهم پایداری ایرانیان را توجه به ملیت و مذهب می‌داند، این دو بال‌های پرواز ما هستند.
ساز تخصصی «ورمزیار» دف است و می‌گوید که از بچگی پدرش با موسیقی مخالف بوده ولی مادرش مشوق او شده و بنابراین در منزل به طور پنهانی دف می‌نواخته است.
وی که چند اثر نمایشی درباره سلمان محمدی (فارسی)، عمار ، اندلس و ... نگاشته است، کمک‌حال همسرش در منزل نیز هست و می‌گوید که غذاهای خوشمزه‌ای می‌پزد و حتی لباس‌هایش را خودش می‌دوزد.
روحیه بسیار شوخ این مرشد از یک سو اما جدیتش برای داشتن سبک خاص فکری و اندیشه‌ای او بسیار حایز اهمیت است، وی معتقد است که ما اساتید بزرگی در حوزه‌های هنری داریم اما نباید از کسی تقلید کنیم و باید سبک خودمان را داشته باشیم از آنها هم یاد بگیریم.
وی به اجرای نقالی‌ها و شاهنامه‌خوانی در کشورهای اتریش، چک، آلمان، عراق، نروژ، فرانسه، قزاقستان و ... پرداخته و اجرای ابداعی نقالی به همراه ضرب زورخانه‌ای و اجرای نقالی به زبان‌های عربی، انگلیسی و فارسی داشته و می‌گوید به نسبتی که از انگلیسی‌ها متنفر است زبانشان را به خوبی می‌داند.
