خوش‌رقصی عربستان در حمله به دمشق
چهارشنبه ۶ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۰۸
کد مطلب: 309288
آمریکا و عربستان سعودی دو بازیگر اصلی فرامنطقه‌ای و منطقه‌ای در خاورمیانه محسوب می‌شوند و بخش عمده‌ای از پارامترها و متغیرهای استراتژیک منطقه‌ای به واسطه نوع عملکرد و بازیگری و همچنین نحوه تعامل آنها در محیط منطقه‌ای شکل می‌گیرد، که در این میان بندر بن سلطان، از چهره های بسیار مهم و سرنوشت ساز عربستان در تحولات امنیتی منطقه به شمار می رود.
وی که پس از سفر رئیس سازمان سیا به عربستان، به دستور ملک عبدالله به طور مستقیم سکاندار سیستم امنیتی عربستان سعودی شد، نقش کلیدی را در روابط این دو کشور طی دهه‌های گذشته به عهده داشت، نوعی روابط استراتژیک و مستحکم که بسیاری از تحلیلگران از آن به عنوان معامله نفت و پول در برابر امنیت یاد کرده‌اند.
هماهنگی بی‌نظیر بندر و سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده، وی را به یکی از مهمترین فرماندهان میدانی آمریکا در منطقه تبدیل کرده تا بتوانند روند بی وقفه تحولات منطقه خاورمیانه و جهان اسلام را به سمت تامین منافع خود هدایت کنند و در واقع ژاندارم آمریکا در منطقه باشد.
در فضای اولیه بعد از حوادث یازده سپتامبر در سال۲۰۰۱، روابط دیرینه و استراتژیک آمریکا و عربستان سعودی به دلیل افشای اسناد معتبری که حکایت از نقش کلیدی سعودی‌ها در این حادثه داشت، به سردی گرایید.
اسنادی که نشان می‌داد عوامل خاندان سلطنتی سعودی در این حادثه دخالت واقعی داشته و از ارتباط مستقیم حکومت سعودی با تروریست‌های یازده سپتامبر و پشتیبانی مالی این پادشاهی از آنها پرده برداشت، این اتفاق بعد از آن افتاد که مشخص شد در واقع ۱۵ تن از ۱۷ نفر عاملان حادثه یازده سپتامبر سعودی بوده و رابطه‌ای نزدیک با خاندان این کشور داشتند.
اما مجموعه تلاش‌ها و لابی‌گری‌های بندر بن سلطان در آن زمان که با هزینه ماهانه ۵۰ میلیون دلار به صورت مستقیم و عقد قراردادهای کلان نفتی با سردمداران آمریکایی نه تنها این روابط را به حالت اولیه بازگرداند بلکه مانع خروج آمریکا از عربستان و حمله به این کشور جهت نابودی القاعده شد و فلش جنگ را به سمت افغانستان و عراق تغییر داده و آنها را جهت این اقدام ترغیب کرد.
در کتاب «طرح حمله» نوشته «باب وودوارد» نوشته شده که بندر بن سلطان توسط دولت بوش در تصمیم حمله آمریکا به عراق نقش داشته است.
خوش خدمتی‌های بندر بن سلطان تا جایی موفق بوده که اکنون آمریکا بر اصلاحات و دموکراسی‌سازی در عربستان سعودی تأکید کمتری دارد و این تغییر در طرح خاورمیانه بزرگ آمریکا، با توجه به واقعیت‌های جدید قابل فهم است. در مقطع کنونی آمریکا می‌کوشد جایگاه سنتی عربستان سعودی را در سیاست خارجی خود به عنوان متحدی استراتژیک در خاورمیانه و نقش آن را در عرصه سیاست منطقه‌ای ترمیم کند.
از سوی دیگر آمریکا در تلاش است اعتماد سعودی‌ها را نسبت به نقش خود در آینده امنیتی منطقه، به عنوان اصلی‌ترین قدرت تعیین‌کننده جلب نماید. سعودی‌ها نیز در پی بازسازی و تحکیم روابط خود با آمریکا به ویژه در عرصه امنیتی، دفاعی و افزایش نقش منطقه‌ای خود تحت حمایت‌های آمریکا هستند.
بندر بن سلطان بن عبدالعزیز آل سعود یکی از اعضای اصلی خاندان آل سعود است. وی از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۵ به مدت ۲۲ سال سفیر عربستان سعودی در واشنگتن بود و بعد از آن به عنوان دبیر شورای امنیت ملی این کشور انتخاب شد و در تاریخ ۱۹ جولای ۲۰۱۲ از سوی ملک عبدالله بن عبدالعزیز به عنوان دبیرکل آژانس اطلاعاتی این کشور معرفی شد.
هیچ سفیر عرب یا شاید هیچ سفیری تا به حال به اندازه شاهزاده بندر در واشنگتن نفوذ نداشته است. فعالیت‌های دیپلماتیک شاهزاده بندر در سال ۱۹۷۸ زمانی آغاز شد که وی با موفقیت با اعمال نفوذ در کنگره آمریکا آنها را ترغیب کرد تا فروش جنگنده های «اف ـ۱۵» به عربستان سعودی را به تصویب برساند.
بندر در مدت طولانی که مسئولیت سفیر این کشور در آمریکا را بر عهده داشت، با ۵ رئیس جمهور آمریکایی، ۱۰ وزیر امور خارجه این کشور، ۱۱ مشاور امنیت ملی آمریکا، ۱۶ جلسه کنگره آمریکا و صدها سیاستمدار دیگر آمریکایی رابطه برقرار کرده است.
شاهزاده بندر با چندین رئیس جمهور آمریکایی به ویژه «جرج بوش» پدر و پسر وی «جرج دبلیو بوش» روابط نزدیکی برقرار کرد و رابطه وی با «جرج بوش پسر» به اندازه‌ای نزدیک بود که نام مستعار وی «بندر بوش» شد.
شاهزاده بندر تا اندازه ای رابطه نزدیکی با «جرج بوش پدر»، «جرج بوش پسر» و اعضای ارشد دولت بوش از جمله «جیمز بیکر»، «دیک چنی»، ژنرال «کالین پاول» برقرار کرد که وی جزئی از دولت آمریکا محسوب می شد.
بندر در دوران سفارت خود به کاخ سفید راه پیدا کرد و گفته می‌شود که وی اولین سفیر سعودی در آمریکاست که از جزئیات امنیتی وزارت امور خارجه آمریکا مطلع بود.
فرج نزدیک است ان شاء الله