"چاوز نمرده است"
يکشنبه ۱ ارديبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۱۳
کد مطلب: 282559
شش ماه پیش چاوز توانست با ۱۱ درصد اختلاف برای چهارمین بار سمت ریاست جمهوری ونزوئلا را از آن خود کند. بر اساس نظرسنجی‌ها پیش بینی می‌شد که مادورو سوار بر موج همراهی با چاوستا، این شاهکار بزرگ را تکرار کند. اما وی پس از آنکه وقیحانه قوانین انتخاباتی را زیر پا گذاشت، با کمتر از دو درصد اختلاف توانست رقیب خود را شکست دهد.
نتایج نشان می‌دهد که بدون حضور چاوز، سکاندار ونزوئلا، چاویسم به عنوان معجونی سمی مرکب از پوپولیسم، بی‌کفایتی و سرکوب، قوت و قدرت سابق را ندارد. این امر را می‌توان خبری خوش تلقی کرد. خبر بد این است که ونزوئلا در حال حاضر یک جامعه قطبی که دو نیم شده و به خروش آمده است. این کشور می‌تواند از گرداب موجود خارج شود اما به شرطی که مادورو توانایی اداره ونزوئلا به روشی مسئولانه را داشته باشد. به هیچ وجه مشخص نیست که وی چنین توانایی داشته باشد.
انریکه کاپریلس، میانه رویی که در انتخابات جایگاه دوم را به خود اختصاص داد، خواستار بازشماری آرا شده است. مادورو در طول مبارزات انتخاباتی خود از آزادی نامحدودی بهره برد و در مواقعی نیز بینندگان تلویزیون دولتی را با سخنرانی‌های خود خسته کرد. یکی دیگر از اقداماتی که به طور جدی به عنوان نقض قوانین انتخاباتی مطرح شده استفاده از شناسه‌های جعلی و ایجاد ارعاب در پایگاه‌های کسب رای بوده است. گوش شنوایی برای این گونه شکایات وجود ندارد چراکه اختیار انتخابات در دست موسساتی است که استقلال خود را در طول ۱۴ سال قدرت نمایی چاوز از دست داده‌اند.
در شرایطی که مادورو آماده حمله به اپوزیسیون می‌شد، کاپریلس در پی کشته شدن هفت نفر در درگیری‌های پس از انتخابات، در تصمیمی کاملاً عاقلانه یک تظاهرات بزرگ را لغو کرد تا مانع گسترش خشونت در کشور شود. هنوز چارچوب دولت جدید به طول کامل شکل نگرفته اما نگرانی‌ها در مورد تشدید سرکوب مردم رو به افزایش است.
دستکم این عدالت رعایت شد که ویرانی‌هایی که در دوره چاوز شکل گرفته بود حال به دوست وی در جنبش چاویستا واگذار شده است. اقتصاد ونزوئلا ویران شده: رشد اقتصادی متوقف شده، ارزش پول این کشور طی ماه فوریه با افت ۳۲ درصدی روبرو شد و تورم به ۳۰ درصد نزدیک شده است. کسری بودجه این کشور سال گذشته ۸. ۵ درصد تولید ناخالص داخلی اعلام شد و این در حالی بود که نفت با قیمت بالا‌تر از ۱۰۰ دلار در هر بشکه داد و ستد می‌شد. مخارج مصرف کننده در ونزوئلا بی‌ثبات است. قطعی برق بسیار تکرار می‌شود و با وجود نیروی پلیس بی‌کفایت، نرخ قتل به دو برابر آنچه در مکزیک وجود دارد، رسیده است. کنترل قیمت‌ها، سلب مالکیت مزارع و سیاست‌های ضدتجاری باعث کمبود غذا در این کشور شده است. وجود شکر و روغن پخت و پز در مغازه‌ها می‌تواند مردم هیجان زده را وادار به ایستادن در صف‌های طولانی کند.
وفاداران چالوز که تعدادشان به میلیون‌ها نفر می‌رسد، از مادورو خواهند خواست که بیش از پیش دنباله روی چاویستا باشد: پوپولیست‌تر، بی‌بندو بار‌تر و مستبد‌تر. مادورو همین حالا نیز از سلف خود تقلید می‌کند و یاد و خاطره وی را به شکل تملق آمیزی گرامی می‌دارد. وی چاوز را به عنوان «مسیح آمریکا» توصیف کرده و روز انتخابات را «روز رستاخیز» خوانده است.
آنچه کشتی، درو کن
حال زمان آن است که مادورو کشورش را متحد و یکپارچه کند، نه اینکه مخالفان را سرکوب کند. وی باید بازشماری آرا را بپذیرد. موسسات دولتی و بالا‌تر از همه قوه قضائیه و نیروهای مسلح نیازمند بازیابی بی‌طرفی خود هستند و این اقتصاد ضعیف تنها در صورتی رشد خواهد کرد که روابط نزدیک تری با بخش خصوصی ایجاد کند و کنترل قیمت‌ها و ارز خارجی را کنار بگذارد. پیروزی نه چندان قاطعانه مادورو نشان می‌دهد که مردم ونزوئلا به دنبال چاویسم کمتر هستند، نه بیشتر. و این دقیقاً همان چیزی است که کشورشان به آن احتیاج دارد.
