بهمن فرمان‌آرا اولین فیلم بعد از انقلابش را سال ۷۸ ساخته، «بوی کافور، عطر یاس» که در جشنواره فیلم فجر ۸ سیمرغ بلورین را به این فیلم داده‌اند. دیگر چگونه قرار بوده این کارگردان و کارش دیده شود؟!
به گزارش جهان نيوز، بهمن فرمان‌آرا، کارگردان سینما در بخشی از گفت‌وگویش با روزنامه اعتماد گفته که «دولت می‌گوید اگر می‌خواهید، بخندید، قبل از انقلاب را مسخره کنید، مگر می‌شود؟ به نظر من فیلمی که نتواند به مسائل مملکت بپردازد، فیلم نیست. مثل اینکه فتوا دهیم همه فیلم‌های سینمایی انیمیشن باشد که الان همین اتفاق دارد می‌افتد، چون می‌گویند سرگرمی است و بچه‌ها دوست دارند و... کسی که فیلم می‌سازد خیلی راحت به او می‌گویند انیمیشن بسازید.»
بهمن فرمان‌آرا اولین فیلم بعد از انقلابش را سال ۷۸ ساخته، «بوی کافور، عطر یاس» که در جشنواره فیلم فجر ۸ سیمرغ بلورین را به این فیلم داده‌اند. دیگر چگونه قرار بوده این کارگردان و کارش دیده شود؟!
اما نکته جالب آنکه از قول دولت، فیلم طنز را محصور در خندیدن به دوران قبل از انقلاب کرده است، در حالی که سالانه فیلم‌های طنز متعددی در ایران ساخته و اکران عمومی می‌شود و ربطی هم به دوران پیش از انقلاب ندارد که هیچ، بلکه بسیاری از آن‌ها سوژه‌های خندیدن را با شوخی با مسئولان کنونی پیدا کرده‌اند! آیا می‌شود که فرمان‌آرا از این فیلم‌ها اطلاعی نداشته باشد؟!
جالب‌تر آنکه فرمان‌آرا مدعی شده که گفته‌اند همه فیلم‌ها انیمیشن باشد! این دروغ‌ها را فرمان‌آرا از کجا آورده وقتی سالانه ده‌ها فیلم سینمایی در این کشور ساخته و اکران می‌شود؟! ایراد البته به روزنامه اعتماد هم برمی‌گردد، آیا هر دروغی را یک نفر گفت، باید منتشر کرد؟!
فرمان‌آرا در ادامه می‌گوید: «کاری که از اول می‌خواستند با سینما بکنند و آن را تعطیل کنند حالا به سمتی می‌برند که اقتصاد مانع از ساخت فیلم شود.» در حالی که او در آغاز همین مصاحبه از وضع اقتصادی کشور گلایه کرده است. یعنی توان درک این مسئله را دارد که موضوع اقتصاد به سینما مربوط نمی‌شود، پس چرا باز تلاش می‌کند اذهان را به سمتی که گویی مشکل اصلی با سینماست، ببرد؟!
از سویی، فرمان‌آرا می‌تواند فیلم خوب بسازد که مردم برای دیدنش ترغیب شوند و به سینما بروند و هزینه ساخت فیلم دربیاید؛ با طرح خوب هم تهیه‌کننده بیابد؛ چرا فکر نمی‌کند فروش نرفتن فیلم‌ها و بازنگشتن سرمایه آن‌ها از گیشه، تقصیر خود اهالی سینما نیست؟ خصوصاً که تأکید دارد «اگر الان هنرپیشه‌ها می‌گویند ماهی ۲میلیارد و نیم دستمزد می‌گیرند، خب پرسش من این است ما چگونه می‌خواهیم این هزینه را به دست بیاوریم؟ اصلاً امکانش نیست.» آیا تقصیر دولت است که هنرپیشه‌ها دستمزد چند میلیاردی طلب می‌کنند؟!
او در بخشی دیگر از گفت‌وگویش هم فیلم‌های ایرانی را نام می‌برد که به زعم خودش فیلم‌های خوبی هستند، اما در خارج از کشور ساخته شده‌اند و از فیلم «عنکبوت مقدس» هم نام می‌برد. فیلمی که متضمن توهین به مقدسات شیعیان و حرم رضوی در ایران است. برای روزنامه اعتماد حتی این هم مهم نبوده که یک فیلم توهین‌آمیز در روزنامه‌شان به عنوان فیلمی خوب معرفی شود!
برخی اهالی سینما تصور می‌کنند ژست‌های انتقادی و سیاسی هم نوعی بازی بر پرده سینماست، هر چه غیرواقعی‌تر، روشنفکرانه‌تر!
