اگر در هر کار خیری هر کس از خودش شروع کند شاهد گلستانی خواهیم بود که هم رضایت خدا را در پی دارد و هم عافیت خودمان را- از صرفه جویی در حتی یک دانه برنج تا انتخاب درست
همان چیزی که از بچگی بزرگترهایمان به ما یاد دادند احترام به نان و غذا بوده.... نان خشک روی زمین را برمی داشتیم و با ادای احترام از زیر پا روی یک بلندی یا طاقچه میگذاشتیم... یک دانه برنج نباید هدر برود ... کم غذا در بشقاب میکشیدیم تا مورد غضب خداوند قرار نگیریم....