سرانجام تولید واکسن سرطان در ایران چه شد؟

به گزارش جهان نيوز به نقل از جام جم، این در حالی است که در دنیای علم معروف است که یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های پزشکی ناتوانی در درمان قطعی سرطان بوده است. نه به این معنی که سرطان را هرگز نمی‌شود درمان کرد، بلکه مسیر درمان و دستیابی به آن راحت نیست که رسانه‌ها بتوانند به آسانی تیتر بزنند: «موفقیت محققان ایرانی پژوهشگاه ... در تولید واکسن سرطان» آن هم در شرایطی که اکنون در تمام دنیا، پیشرفته‌ترین مطالعات در مرزهای دانش مبارزه با سرطان حداکثر تا مرحله آزمایشات موفق در مرحله حیوانی پیش رفته است.
 

موضوع تولید واکسن سرطان در ایران و اشتیاق بیمارانی که چشم انتظار تولید چنین کیمیایی در دنیای داروسازی هستند و پیگیری آنها سرانجام باعث شد معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت در پاییز 95 در برابر خبرنگاران موضع‌گیری روشنی در خصوص این خبر اتخاذ کند. دکتر رضا ملک‌زاده 24 آبان 95 در گفت‌وگو با خبرنگاران تصریح کرد: به هیچ عنوان واکسنی برای سرطان وجود ندارد و این موضوع را که خبر آن متاسفانه از رسانه‌های متعدد منتشر شده است‌، تکذیب می‌کنیم. آنچه بوده فقط یک کار تحقیقاتی است که در مرحله حیوانی نشان داده ممکن است بتوان واکسنی را برای تاثیر در سرطان تولید کرد، اما متاسفانه گروهی در مرکزی آن را به‌عنوان واکسن سرطان مطرح کردند.

معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت همان زمان تأکید کرد: برای این‌که یک واکسن تولید شود بین ده تا 15 سال کار تحقیقاتی نیاز است و ما ادعای این گروه و آن مرکز را تائید نمی‌کنیم. ما در نامه‌ای اعلام کردیم که این موضوع مورد تائیدمان نیست و این خبر فقط یک کار تحقیقاتی در مرحله حیوانی بوده است. زمانی می‌توان از تولید یک واکسن سرطان خبر داد که تائیدیه وزارت بهداشت را داشته باشد.

چند روز پیش وقتی خبر آغاز مرحله آزمایش واکسن سرطان در دانشگاه استنفورد را شنیدیم، با مرکز تحقیقاتی‌ای که پیشتر خبر تولید واکسن سرطان را در ایران منتشر کرده بود تماس گرفتیم، تا جزئیات فنی بیشتری را در گفت‌وگو با محققان ایرانی این مرکز جویا شویم، اما نه از پیشرفت اخیر در استنفورد خبر داشتند و نه درخصوص وضعیت فعلی تولید واکسنی که دوسال پیش چند نشست خبری درباره‌اش برگزار کرده بودند حاضر به گفت‌وگو شدند.

به نظر می‌رسد محققان، مسئولان وزارت بهداشت و صد البته رسانه‎‌ها باید در انعکاس خبرهای پیشرفت‌های علمی که ممکن است در آینده نزدیک برای درمان ده‌ها هزار بیمار چشم انتظار به نتیجه قطعی برسد بیشتر دقت کنند تا در میان مدت و بلندمدت نه امیدی نا امید شود و نه بتوان به دقت علمی پژوهش‌های پزشکی و خبرهای مربوط به آن خدشه‌ای وارد کرد.