اعتیاد یک بیماری جسمی و روانی است

‌طاهره وارسته، مدیر داخلی مرکز ترک اعتیاد سفیران ندای آرامش خزر(بانوان)گفت: ادامه داد: اعتیاد یک بیماری جسمی و روانی است که در مقایسه با مردان پیامدهای جسمی و روانی آن در زنان بیشتر است و به همین دلیل درمان اعتیاد در زنان دشوارتر است. نتایج مطالعه درباره مصرف مورفین بیانگر این بوده است که یک زن پس از دو سال به مرحله شدید اعتیاد می رسد اما این مدت برای مرد حدود هشت سال است به دلیل ساختار متفاوت جسم و روان،زنان نمی توانند مواد مخدر را به مدت طولانی تحمل کنند و به سرعت آثار و پیامدهای اعتیاد در زنان ظاهر می شود.

وارسته تصریح کرد: اعتیاد در زنان متاهلی که دارای فرزند هستند ویژه تر بوده و بشدت قابل توجه و حساس می باشد بهمین دلیل جایگاهی برای کوتاهی در حوزه اعتیاد زنان وجود ندارد. زیرا چه دختران جوان که با مصرف مواد رفتارهای نامناسبی همچون فرار از خانه خواهند داشت که این فرارها عواقب مناسبی برای آینده این دختران رقم نخواهد زد و دردناکتر زنان متاهل که نقش اساسی در حفظ و برقراری آرامش درکانون خانواده برعهده آنهاست. اما متاسفانه مادران پس از به دام افتادن در مصرف مواد با وجود فرزند،قدرت حمایت از آنها را ندارند بدیهی است که روحیات و رفتارهای مادران معتاد به علت بیقراری‌ها و رفتارهای خشن و تهدید آمیز به علت عدم مصرف(خماری)یا پس از مصرف(نئشگی)مطلوب نیست. در مجموعه به علت آسیبی که مواد بر هوشیاری و مغز انسان وارد می‌کند‌. قدرت مدیریت و کنترل خویش را ندارند چه بسا که بخواهیم انتظار داشته باشیم قدرت محافظت از فرزندان خویش را داشته باشند.

این روانشناس ادامه داد: تجربه نشان می‌دهد اگر فقط پدر خانواده معتاد شود مادر بعنوان یک عامل کنترل کننده برای محافظت فرزندان در مقابل اعتیاد به شکل‌های مختلف تلاش می‌کند، اما وقتی یک زن معتاد می‌شود شدت بحران چند برابر شده و فرزندان در معرض آسیب بیشتری قرار می‌‌گیرند. همچنین معتقد هستیم وقتی مردی معتاد می‌شود، همسرش بنیان خانواده را حفظ می‌کند اما وقتی زنی معتاد می‌شود، آسیب‌های ثانویه نیز سوار بر مساله اعتیاد بانوان شده و وارد فضای مقدس خانواده می‌شود و بنیان خانواده را از بین می‌برد.

وی ادامه داد: همچنین مادر خانواده معتاد می‌تواند شدت گرایش فرزندان به اعتیاد را چندبرابر بیشتر کند؛ چه از طریق نوزادان معتاد که از مادران معتاد متولد می‌شوند و چه الگوبرداری از مادران معتاد در مصرف مواد و این مادران نسلی معتاد پرورش می‌دهند.

وارسته افزود: حال برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی با توجه به تحقیقات انجام شده بیانگر این مطلب بوده که تاب آوری زنان نه تنها موجب افزایش قدرت تحمل و سازگاری فرد در برخورد با مشکلات می‌شود بلکه مهمتر از آن منجر به حفظ سلامت روانی و ارتقا آن نیز خواهد شد. حال از آنجایی که زنان از جمله قشر آسیب پذیر جامعه محسوب می‌شوند، توانمند‌سازی آنان از طریق مداخلات آموزشی و مشاوره‌ای می‌تواند راهکار مناسبی در راستای ارتقای تاب آوری باشد که می‌توان در قالب برگزاری دوره‌های آموزشی سازنده جهت ارتقاء سطح توانمندی و تاب آوری و تحمل در برابر چالش‌های زندگی صورت بگیرد و تمام تلاش ما بر این باشد که بتوانیم آسیب‌های اجتماعی را با آموزش لازمه کاهش دهیم.