جمعه ۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 26 Apr 2024
 
۰
پورمعین مطرح کرد

آسیب های‌نگاه حداقلی‌جامعه‌قرآنی به فضای مجازی

پنجشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۲۴
کد مطلب: 595167
یک پیشکسوت قرآنی گفت: به نظر می‌رسد نگاه و رویکرد نهادهای قرآنی دولتی و مردمی به فضای مجازی بیشتر نگاه اطلاع‌رسانی، رفع مسئولیت یا بودن در کنار این فضا است درحالی که وقتی ما نگاه حداقلی داریم به طور حداقلی هم با ما رفتار می‌شود.
آسیب های‌نگاه حداقلی‌جامعه‌قرآنی به فضای مجازی
به گزارش جهان نيوز، محمدرضا پورمعین استاد پیشکسوت قرآنی درباره کیفیت حضور جامعه قرآنی در فضای مجازی گفت: به اعتقاد بنده، نگاه نهادهای قرآنی اعم از دولتی و مردمی به فضای مجازی، در حوزه اطلاع‌رسانی و بهره‌وری‌های آموزشی، کمپین‌های اجتماعی و آموزش‌های مستقیم و غیرمستقیم، تحلیل‌ها، شاخص‌ها و ارزیابی‌ها از هر نوع نگاه ابزاری و هدفمند که باشد، یک نگاه حداقلی است و ما از گفته‌ها و رفتارهای حرفه‌ای، خودمان را بی‌بهره کرده و عموماً به رفتارهای غیر حرفه‌ای و بسیار ساده قناعت می‌کنیم.

وی با بیان اینکه داشتن نگاه حداقلی جامعه قرآنی به فضای مجازی، دو آسیب را به دنبال دارد، اظهار داشت: نخستین آسیب این است که سطح ما را پایین نگه می‌دارد و دوم اینکه مخاطب ما را کاهش می‌دهد. به نظر می‌رسد نگاه و رویکرد نهادهای قرآنی دولتی و مردمی به فضای مجازی، بیشتر نگاه اطلاع‌رسانی و رفع مسئولیت یا بودن در کنار این فضا است و خیلی داخل این فضا قرار نمی‌گیرند از این رو به طور مثال وقتی مراسم تجلیل یا تشییع یکی از شخصیت‌های قرآنی می‌خواهد انجام شود تماس گرفته و می‌گویند فردا جنازه فلان استاد قرآنی از منزل یا محل کارش تشییع می‌شود.
این استاد پیشکسوت قرآنی تصریح کرد: بنابراین وقتی ما نگاه حداقلی داریم به طور حداقلی هم با ما رفتار می‌شود به طور مثال چندی پیش یکی از اساتید بسیار برجسته به نام و پیشکسوت و خادم قرآن به نام استاد فاطمیان را از دست دادیم شاید تعداد اصلی کسانی که آمدند و در مراسم تشییع ایشان شرکت کردند بیشتر از ده نفر نبودند اما نهادهای هنری چه می‌کنند؟!

وی ادامه داد: نهادهای هنری، آثار یک استاد را، همواره توزیع کرده به فروش می‌رسانند، معرفی می‌کنند و ابعاد مختلف آن را بررسی می‌کنند به هنرش فکر می‌کنند به زیباشناسی‌های درونی آن فکر می‌کنند و ابعاد این آثار را در فضای مجازی از زوایای مختلف بررسی می‌کنند و انواع مخاطب را با خود همراه می‌کنند از این رو وقتی فلان هنرمند برجسته هم از دنیا می‌رود می‌بینیم که چند برابر این استاد قرآن در تشییع جنازه آن شرکت می‌کنند.

پورمعین عنوان داشت: جامعه قرآنی هیچگاه همین نگاه حداقلی به فضای مجازی را به صورت کیفی نگاه نکرده و کیفیت فعالیتش را ارتقاء نداده است. همچنین اخلاق حرفه‌ای را رعایت نمی‌کنند و به نوعی در قدر و ارزش کار ارزشمند را کم نشان می‌دهند و با یک نگاه حداقلی در کیفیت بخشی یا در آموزش یا در اطلاع‌رسانی برخورد می‌کنند.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا جامعه قرآنی می‌تواند ذائقه عموم جامعه را نسبت به فضای فعالیت‌های قرآنی در فضای مجازی تغییر دهد، گفت: جامعه قرآنی به تنهایی نمی‌تواند در تعیین ذائقه مخاطب نقش ایفا کند بلکه عوامل متعددی در این موضوع مؤثر است؛ نخست اینکه خاستگاه مردم یک خاستگاه ناشناخته است گاهی میلشان در ماه مبارک رمضان باعث می‌شود که قرآن‌های بیشتری فروخته شود، شرکت در جلسات قرآنی، توجه به نماز اول وقت، روزه گرفتن، رعایت حجاب بیشتر شده و جرم کمتری اتفاق می‌افتد.

این استاد پیشکسوت قرآنی یادآور شد: یعنی فضای ذائقه مردم را نمی‌توان به خوبی شناخت، جامعه قرآنی هم که تلاش زیادی در این خصوص انجام نداده اما چون مقدس و محترم هستیم برای مردم، تغییر ذائقه، متضمن عوامل مختلفی مانند فضا، محیط، تبلیغات، امکانات و سپس خاستگاه خود مردم است به نظر می‌رسد نقش عوامل و مدیران و نهادهای قرآنی در تغییر خواست و ذائقه مردم، حدود 20 تا 25 درصد است.

وی اظهار داشت: به اعتقاد بنده، مراکز قرآنی باید به مخاطب فکر کنند و ببینند مخاطب، چه می‌خواهد و امروز چه نیازی در جامعه مهمتر است؟ اینکه ما فکر کنیم و بخواهیم آموزش روخوانی قرآن بدهیم چنین چیزی مسئله بدی نیست اما مگر نیاز واقعی مخاطب همین است. بنابراین در گام اول باید نیاز مخاطب را بفهمیم این که مردم به چه چیزی نیاز دارند و همان را انجام داد و این مهمترین عامل اثر گذار است سپس طبقه‌بندی و ارائه خدمات مطرح می‌شود.

پورمعین خاطرنشان کرد: از نسل جوان نباید خیلی انتظار داشت که مثلاً با قرآن انس بگیرد بلکه او باید با قرآن آشنا شود جامعه جهانی و آمار توجه جوانان به معنویت بالا نیست فلذا آیات و سیره انبیا اشاره دارد به اینکه اگر جوانی مسئله نماز خواند یا رفتارهای دینی از خود بروز داد ارزش آن چند برابر بیشتر است. شاعر هم در همین رابطه می‌گوید: در جوانی پاک بودن شیوه پیغمبری است و نه هر گبری به پیری می‌شود پرهیزکار.

وی ابراز داشت: اغلب افراد وقتی پا به سن می‌گذارند به سمت لقاءالله معاد و توبه می‌روند ، بنابراین خیلی نمی‌توانیم از جوانان انتظار داشته باشیم که شما باید با قرآن انس بگیرید بلکه آنها باید ابتدا با قرآن آشنا شوند و قرآن را دوست داشته باشند تا کم کم با آن انس بگیرند نهادهای قرآنی واقعاً باید با یک جوان، مطابق با میل، نشاط، سن، جنس، دیدگاه و خاستگاه او رفتار کنند و برای او طرحی نو دراندازند.

این فعال قرآنی افزود: بنده در فرهنگسرای قرآن برای این که جوانان را به قرآن علاقه‌مند کنم در ایام نوروز مسابقه‌ای گذاشته بودم با عنوان «قرآن بخوانید عیدی بگیرید، قرآن بخوانید جایزه بگیرید»، این بسیار تفاوت دارد با اینکه اگر بخواهیم همین کار را در مسجد انجام دهیم چرا چون غالباً افراد میانسال و پیری که در مسجد حضور دارند اصلاً انگیزه‌ای برای شرکت در این مسابقه ندارند و دنبال تقدیر و جایزه هم نیستند لذا مسئله جوانان یک مسئله واقعاً علمی است و نیاز به آسیب‌شناسی دقیق دارد.

منبع:فارس
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *