واردات بازیگر و خواننده زن از ترکیه آغاز شد! +عکس
شنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۱۸:۴۹
کد مطلب: 564645
به گزارش جهان نيوز؛ چند روز قبل خبری در رسانه‌ها منتشر شد که در یک فیلم ایرانی« نورگل یشیل چای» بازیگر سریال‌های غیراخلاقی ترکی به ایران آمده است و در فیلم «جن زیبا» بایرام فضلی مقابل دوربین رفته است. این اتفاق موجی از انتقادات را حتی در میان اهالی سینما به همراه داشت و آزیتا ترکاشوند بازیگر سینما و تلویزیون در انتقاد به حضور بازیگر ترک که به واسطه پخش آثارش از شبکه GEM در ایران شناخته شده، در گفتگو با رسانه‌ها گفت :
از یک طرف شبکه‌های ماهواره‌ای مانند جم را تکفیر می‌کنند و مدام می‌گویند اینها معاندند و حتی پخش تیزرهای سینمایی در آنها را جرم میدانند اما از طرف دیگر بازیگر ترک یکی از همین شبکه‌ها را که در تمام عکس‌ها و فیلمها لباس‌های باز و نیمه‌عریان به تن دارد به ایران می‌آورند تا بشود جن؛ آن هم جنی زیبا و چادری!!! آیا سینما و تلویزیون ما قوانینی دارد یا خیر؟ اگر دارد پس این همه تناقض از کجا می‌آید؟ 
نورگل یشیل چای
نکته جالب درباره «کامیون» آن است که نیکی کریمی بازیگر سرشناس ایرانی در این فیلم در نقش یک سلبریتی ظاهر شده است، نقشی که کمابیش به خود واقعیش شباهت دارد.
صداگذاری «کامیون» که برعهده پرویز آبنار بود هفته گذشته به پایان رسید و بعد از اتمام این مرحله، میلاد موحدی ساخت موسیقی «کامیون» را بر اساس فضای داستان، حال و هوای فیلم و همچنین لوکیشین‌های آن شروع کرد و هم اکنون بر روی آن کار می‌کند و احتمالاً «آینور دوغان» Aynur ستاره سرشناس موسیقی کُردی از کشور ترکیه در این اثر سینمایی به خوانندگی بپردازد.
آینور دوغان
در پی انتشار خبرهایی مبنی بر استفاده از صدای آینور دوغان خواننده زن کرد زبان ترکیه‌ای در فیلم سینمایی «کامیون» ساخته کامبوزیا پرتوی، محمدرضا فرجی مدیرکل سینمای حرفه‌ای به فارس گفت: «برای استفاده از هر موسیقی باکلام توسط سازندگان در اثر سینمایی، باید توسط مرکز موسیقی مجوزهای لازم کسب شود و بعد موسیقی در فیلم استفاده شود.»
او درباره امکان استفاده از صدای خواننده زن در یک فیلم سینمایی ایرانی گفت: «طبق نظر اکثر مراجع، تک‌خوانی زن حرام است و به تبع آن استفاده موسیقی با کلام زن در فیلم نیز همین فتوا را خواهد داشت، ضمن اینکه در این مورد و موارد مشابه باید اداره کل موسیقی نظر بدهد و مجوز لازم از سوی این اداره صادر شود بعد در فیلم استفاده شود.»
فرجی در پایان تاکید کرد: «سازندگان آثار باید به این دستورالعمل دقت نظر داشته باشند که برای استفاده از موسیقی باکلام در هر فیلمی باید مجوز لازم از سوی مرکز موسیقی صادر شود، در غیراینصورت صاحبان اثر باید موسیقی را از فیلم خارج کرده و این بخش از فیلم دچار ممیزی خواهد شد.
در حالی که روابط عمومی«کامیون»از حضور آینور دوغان در این فیلم خبر داده، کامبوزیا پرتوی حضور این خواننده ترک را در حد یک پیشنهاد دانست.این کارگردان سینما در واکنش به انتشار این خبر گفت برای استفاده از خواننده ترک تصمیم قطعی نگرفته ایم. با این حال پرتوی که در همکاری با جعفر پناهی در سال 1391 بصورت غیرقانونی فیلم پرده را ساخت، منکر این اتفاق شده است. پیش از این سینماگران ایرانی از جمله پرتوی و رسول‌اف نشان داده‌اند به راحتی قوانین و سازمان سینمایی را نادیده می‌گیرند و آثارشان را آنطور که دلشان می‌خواهد می‌سازند و راهی جشنواره‌های جهانی خواهند کرد. باید منتظر ماند و دید که ابراهیم داروغه زاده که بخش اعظم وقت خود را در فضای مجازی می‌گذراند، به این اتفاق چه واکنشی نشان خواهند داد.
منبع:مشرق
۴۰۹
در کشور اسلامی غلط کردن یک عده بی دین از این کارها کنند . خدا نابود کند دشمنان اسلام را.
هرچند وارادات فوتبالیست خارجی هم اصلا به نفع منافع ملی نیست وقتی هدف فقط پر کردن جیب دللان مفت خور است در حالی که بسیاری از فوتبالیست های شهرستانی ارزان قیمت به راحتی بایکوت میشوند
به هر حال حوزه فرهنگ چیزی نیست که بخواهی با مقایسه آن با مشکلات فوتبال مجاز بدانی راحت از این فساد ها گذشت
اگر اعتراضی هم داری باید از منتقدین بخواهی که در نوضوع فوتبال عم دخالت کنند نه بالعکس!!!!
به هر حال حوزه فرهنگ چیزی نیست که بخواهی با مقایسه آن با مشکلات فوتبال مجاز بدانی راحت از این فساد ها گذشت
اگر اعتراضی هم داری باید از منتقدین بخواهی که در نوضوع فوتبال عم دخالت کنند نه بالعکس!!!!
صرفنظر از اینکه آیا انتقادات شرعی و اخلاقی و اقتصادی و سیاسی و ... که می شوند، وارد است یا خیر؛ واقعیت اینست که واردات بازیگر - بخصوص مونث - از هند و ترکیه و هالیوود و ... کاملا در جذب تماشاگر موثر است. این یک واقعیت غیرقابل انکار است. از طرف دیگر هم باید به محدودیتهای فیلمهای ایرانی در بهره بردن از ابزارهای جذب تماشاگر برای فیلمهای پرفروش توجه کرد. برای همین هم هست که ما فیلمهای پرفروش تاریخی، اکشن، اکشن تاریخی، معمایی، پلیسی، ترسناک و سایر سوژه های تحریک کننده برای تماشاگر نداریم و تنها نوع فیلمهای پرفروش ما ( با استثنای بسیار اندک بعضی فیلمهای اجتماعی یا فیلم بسیار خاص "محمد" مجید مجیدی) فیلمهای کمدی هستند.
در جذب تماشاگر نه، بگویید در تحمیق تماشاگر.
چرا که اگر فیلم حقیقتا داستان و ساخت خوبی داشته باشه نیازی به این بزک کنندگان قلابی نیست.
وقتی از این بازیگران استفاده می کنند مطمئن باشید کارگردان و نویسنده حرفی برای گفتن نداشتند که قراره جور بی عرضگی شون را با حضور یه بازیگر مشهور داخلی یا خارجی پر کنند
چرا که اگر فیلم حقیقتا داستان و ساخت خوبی داشته باشه نیازی به این بزک کنندگان قلابی نیست.
وقتی از این بازیگران استفاده می کنند مطمئن باشید کارگردان و نویسنده حرفی برای گفتن نداشتند که قراره جور بی عرضگی شون را با حضور یه بازیگر مشهور داخلی یا خارجی پر کنند
"جذب تماشاگر" معنی دقیقی دارد؛ یعنی تماشاگر فیلم را می بیند (مثلا اگر در سینما باشد، پول می دهد و بلیط می خرد). . حالا اگر شما اینرا تحمیق تماشاگر معنی می کنید، به فرهنگ واژگانی شما بر می گردد.
درضمن داستان بخودی خود باعث جذب تماشاگر نمی شود، مگر واقعا شاهکار باشد؛ و عموما برای تماشاگر عادی حتی اگر هم بخواهد ببیند فیلمهای براساس داستان تنها و دارای ارزش هنری بیش از حد ثقیل است، و گرچه هر از چندگاهی لازمست، شما نمی توانید مرتب و بعنوان تفریح چنین فیلمهایی ببینید.
همه جای دنیا فیلمهای پرفروش براساس فرمولهایی است که عموما پرخرج هستند. در ایران این فرمولها فقط روی فیلمهای کمدی که استثنائا نسبتا کم خرجتر هستند جواب می دهند (نه اینکه درایران مردم فقط عاشق فیلم کمدی هستند؛ چون تنها فیلمهایی هستند که بعنوان فیلم پرفروش ساخته می شوند). درنتیجه برای اینکه فیلمها از حالت یکنواختی دربیایند، همین تغییر لوکیشن به کشورهای خارجی، استفاده از بازیگران و عوامل خارجی و البته سوژه های حساسیت برانگیز تنها راه چاره موجود است. یعنی واقعا راه دیگری ندارد (البته اگر از اون داستان "داستان و ساخت خوب" صرفنظر کنیم!)
درضمن داستان بخودی خود باعث جذب تماشاگر نمی شود، مگر واقعا شاهکار باشد؛ و عموما برای تماشاگر عادی حتی اگر هم بخواهد ببیند فیلمهای براساس داستان تنها و دارای ارزش هنری بیش از حد ثقیل است، و گرچه هر از چندگاهی لازمست، شما نمی توانید مرتب و بعنوان تفریح چنین فیلمهایی ببینید.
همه جای دنیا فیلمهای پرفروش براساس فرمولهایی است که عموما پرخرج هستند. در ایران این فرمولها فقط روی فیلمهای کمدی که استثنائا نسبتا کم خرجتر هستند جواب می دهند (نه اینکه درایران مردم فقط عاشق فیلم کمدی هستند؛ چون تنها فیلمهایی هستند که بعنوان فیلم پرفروش ساخته می شوند). درنتیجه برای اینکه فیلمها از حالت یکنواختی دربیایند، همین تغییر لوکیشن به کشورهای خارجی، استفاده از بازیگران و عوامل خارجی و البته سوژه های حساسیت برانگیز تنها راه چاره موجود است. یعنی واقعا راه دیگری ندارد (البته اگر از اون داستان "داستان و ساخت خوب" صرفنظر کنیم!)
