همه ما می‌توانیم «حججی» باشیم

 

هرکس بخواهد ایران و ملتش را بشناسد، شاید گمان کند که ما بخاطر نفت و گازمان، مناظر طبیعی چها فصلمان، آداب و رسوم متنوعمان و یا مواردی از این دست است که جزو کشورهای شناخته شده جهانیم، هرچند این شناخت با زهر شانتاژ رسانه ای هژمونی غرب، به انواع تهمت‌ها و پیرایه ها آلوده است و تصویری تار و گاهی خلاف واقع به دنیا نشان می‌هد، اما برای هر ناظر خارجی که به ایران آمده و از تزدیک ملت ما را به نظاره نشسته است، داستان طور دیگری است.

 

آنچه که ترجیع‌بند اغلب نزدیک به همه موارد، از گردشگران و ناظران خارجی ایران و ایرانی است، فرهنگ غنی و نگاه لطیف ایرانی ها به زندگی است، نگاهی که از سینه غیورمردانش در مقابل امثال داعش سد می‌سازد تا نوامیسش بر ریش بلند تکفیریها خنده تحقیر بزند.

 

اخبار شهادت های مظلومانه جوانان این سامان را در ایام مختلف و با روایات گوناگون شنیده ایم و بر پرپر شدنشان، گریسته ایم، اما در روزهای اخیر حماسه ای دیگر از یکی از این جوانان سر زد که ابعاد بزرگی یک ملت را با همه ضعف ها و افت و خیزهایش، را به رخ دنیا کشید.

 

تصاویری که از دستگیری شهید مظلوم، محسن حججی به دنیا مخابره شد، به دنیا فهماند که حتی اگر داعش بر سینه قله های این مملکت هم بنشیند و سر از تنشان برباید، باز باید حقارت خود حقارت خود را نعره بزند. چهره پر ابهت و مصمم امثال مجید که هم زخم برخی بزدلان داخلی را به دل دارند و هم بار استقامت در مقابل حرامیان داعشی را بر گرده، نشان داد که فتح این سرزمین در کنار قله‌های سر بر عرس سوده‌شان، ممکن نیست.

 

فرهنگ غنی ایران، هرچند که آماج نیشگون های فرهنگ غربی است، اما مدافعان حرم نشان دادند که از دود هنوز از کنده‌ای بلند می‌شود، که جوانانش چون سرو در مقابل توفان ها ایستاده اند.

 

باور کنیم یا نه، بخواهیم یا نه، در روز واپسین در مقابل این اسوه های حسنه‌ای که در پای رکاب حضرت زینب (س)، صولتی حسینی به چهره می‌گیرند، توجیهی برای کم گذاشتن و کم آوردن‌های خود نداریم.

 

شهادت حججی ها اگر چه نقیبی است بر ملت که، هان! بیدار شوید ای خفتگان ... نشان از آن دارد که می توانستیم فرزندانی چنین پرورش دهیم و نکردیم. درس بزرگ محسن حججی برای همه پدر ها و مادرها، درس تربیت نسلی است که می خواهد سر به نی بدهد، اما تن به ذلت هرگز.

منبع:دفاع پرس