برای شهیدی که بیچاره‌مان کرده است!
پنجشنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۱۲
کد مطلب: 539954
یکم؛ لنز دوربین
نمی‌شناختمت؛ اما به خیالم تا آخر عمر، هر بار که این عبارت «سرت را بالا بگیر» را بشنوم؛ یاد تو بیفتم. شاید هم حالا حالاها، هیچ جا و در هیچ جمعی، روی آن را نداشته باشم که سرم را بالا بگیرم. اصلا آن‌طور که تو در لنز دوربین نگاه می‌کردی، یعنی هنوز هم نگاه میکنی، دیگر نمی‌شود با هیچ دوربینی مواجه شد. حتی دوربین سلفی موبایل. بعد از تو همه سلفی‌ها سلفی حقارت خواهند بود. وقتی دارم با رفقا و بستگان می‌خندم و به دوربین نگاه میکنم یاد تو خواهم افتاد، یاد آن داعشی زشت منظر که پشتت ایستاده است. یاد آن چهره زیبای تو که اصلا اثری از غم یا شکست در آن نیست. خنده‌ام تلخ خواهد شد...
دوم؛ شرمندگی ما
آهای! جناب آقای محسن حججی! صدای من را می‌شنوی؟ یعنی صدای ما به شما می‌رسد؟ می‌شود کمی هم به این پایین‌ترها توجه کنی؟ آخر تو با ما چه کردی؟! از جان ما چه می‌خواهی؟ داشتیم زندگیمان را می‌کردیم. اصلا گفتیم، داستان سوریه و مدافعان حرم دیگر تمام شد. خدا را شکر این هم به خیر گذشت و دیگر نیازی به حضور و دفاع نیست؛ که از نبودن در آن معرکه شرمگین باشیم. شرمندگی خیلی چیز بدی است...
سوم؛ غریبی
روضه‌خوان‌ها چند سالی است در اوج روضه سیدالشهداء، یک عبارت را تکرار می‌کنند، که بیشتر به تکه کلام لوطی‌ها و مشتی‌های تهران قدیم می‌ماند. همان‌ها که جوانمردی و مردانگی برایشان حرف اول و آخر را می‌زد. شاید خودت شنیده باشی. حتما شنیده‌ای. حتما شنیده‌ای و از خود ارباب همین را خواسته‌ای. روضه‌خوان‌های سنگ‌دل شهر ما، در اوج حرارت روضه قتل‌گاه، خطاب به سیدالشهداء میگویند: غریب گیر آوردنت. از آن جملاتی که مردانگی را شعله‌ور می‌کند. از آنها که غیرت‌سوز می‌کند مرد را. از آن دست حرف‌هایی که جان آدم را در روضه به لب می‌رساند، اما صد افسوس که به در نمی‌برد...
چهارم؛ فرمانده فاتح
غریبی خیلی چیز بدی است. داعش هم حسابی ترسناک است. یعنی برای ما ترسناک است. چون تو که ظاهراً نترسیدی. چهره‌ات به هرچه و هرکه شبیه باشد به ترسیده‌ها نمی‌ماند. چنان مستحکم چشم دوخته‌ای به دوربین که انگار تو آنها را به اسارت گرفته‌ای. اگر دستانت بسته نبود، چهره پلشت آن داعشی بد سیرت، بیشتر به یک اسیر ترسیده و مستأصل می‌مانست تا تو که انگار فرماندهی یک سپاه فاتح در صبح نبرد را برعهده داری...
پنجم؛ یتیمی
میگویند فرزندت دو ساله است. گاهی به حس شما شهدای مدافع حرم که همسر جوان و فرزندان خردسال در خانه دارید فکر کرده‌ام. به اینکه چطور برای دفاع از حرم به این سادگی ترک خانواده می‌کنید. اما داستان تو فرق می‌کند. فرزندت٬ حالا که دو سال بیشتر ندارد و درد یتیمی را چندان درک نمی‌کند. بعد از آن هم، فکر میکنم تو پدری را در حق او با همین تصویر تمام کرده‌ای. برای یتیم یک شهید چه فخری از این بالاتر که قاب عکس پدر برای همیشه پر از صلابت و مردانگی است. از آن قاب عکس‌ها که با دیدنشان دل آدم گرم می‌شود...
ششم؛ چهره تو
نمی‌دانم در هنگام ثبت آن عکس، داعشی‌ها به تو چه گفته‌اند. شاید به تنهایی و غربتت می‌خندیدند، شاید هم به سخت‌ترین شکنجه‌ها و دردناک‌ترین نوع قتل‌ها تهدیدت می‌کردند. از همان روش‌های سبوعانه و وحشیانه که فقط از دست آنها بر می‌آید. پس تو چرا خم به ابرو نیاوردی؟ چرا اینقدر به این وحوش از خدا بی‌خبر که آماده ذبح تو می‌شوند بی‌اعتنایی؟ قبل از سفر به سوریه فیلم جنایات آنها را ندیده بودی؟ یا داعشی‌ها را نمی‌شناسی یا مرگ را و یا پاک هوش و حواست را به کسی باخته‌ای. که اگر جز این است چرا در چهره‌ات ترس نیست؟ چرا؟ می‌بینی! چهره تو در آن تصویر مرا دیوانه کرده؟ مرا و بسیاری از جوانان هم‌وطنت را. دو سه شب است که دست از سر ما بر نمی‌دارد. بیچاره‌مان کرده‌ای آقا محسن...
هفتم؛ روضه
محسن‌جان! زیاد وقتت را نمی‌گیرم. حالا دیگر با شهدا و اولیا هم صحبتی و کلام چون منی جز ملال برایت نیست. اما بگذار بگویم که چهره‌ات و آن چشم‌ها، مرا یاد روضه حضرت عباس انداخته است. روضه وفای برادر حسین. آنجا که روضه‌خوان‌ها میگویند، برایش امان‌نامه آوردند تا دست از برادر بردارد و او با ناراحتی آن را پس زد. نمی‌دانم خودت در آن لحظات آخر یاد کدام روضه افتاده‌ای. حتما در آن لحظات غریبی، در حلقه پر سر و صدای وحوش داعشی، وجودت آنقدر شبیه اربابت در لحظات واپسین قتل‌گاه شده است که روضه دیگری جز آن، در یادت نقش نبسته باشد. روضه همان لحظاتی که اربابت زیر لب زمزمه می‌کرد: الهی رِضاً بِرِِضِاکَ، صََبراً عَلی قَضائِک
سلام وصلوات به روان پاک همه شهدا خصوصاشهید دلاوروشجاع محسن حججی قطعا اوباشهدای کربلا محشوراست خداوندبخانواده محترمش اجروصبر عنایت کندروحش شاد....
اما ماااااااااااااااااااا شهداشرمندهایمممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممم
اما ماااااااااااااااااااا شهداشرمندهایمممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممم
با این نظر مخالفم. زیرا این افراد و خانواده‌های‌شان هر چقدر هم که نیازمند باشند برای پول و سکة طلا در این میدان قدم نگذاشته‌اند. ضمن آنکه همان مقدار حقوقی هم که به این رزمندگان می‌دهند چنان با تبلیغات سیاه رسانه‌های خارجی و متأسفانه نوچه‌های داخلی‌شان عجیب نشان داده شده که اگر سکه‌ای هم به اینها داده بشود، آن وقت میگویند «آی مردم! دیدید ما راست می‌گفتیم؟ دیدید اینها ماهی ده‌ها میلیون از پول‌های شما را می‌گیرند و به خاطر پول می‌جنگند؟»
سلام بر آن غیرت و شجاعت سلام بر آن آرامش و اوکل سلام بر آن پیام های خنده ات سلام بر سر بریده ات سلام بر پیکر سر جدایت سلام بر فرشتگانی که افتخار همراهی تو را داشته اند سلام بر پدر و مادرت که تو را تربیت کردند و سلام بر خانواده ات که در جدایی تو می سوزند و صبوری و شکیبایی می کنند تا دشمن شاد نشوند سلام بر همه باورها و عقاید و تمام وجودت تورا به خدا دست ما را هم بگیر یا علی
اين شهيد بزرگوار هم نام فرزند حضرت زهرا (س)وامير المومنين (ع) و هم سن حضرت علي اكبر(ع) است بي سبب نيست كه اينگونه آوازه اش تمام عالم را درنورديد و با نهايت قساوت قلب ،سر از تن شريفش جدا نمودند آخر عقده آنها 1400 سال قدمت دارد همه ما جرا از بين در وديوار آغاز شد تا به نينوا وسر هاي بريده رسيد .اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد وآل محمدوآخر تابع له علي ذلك
محسن جان واقعاً با ما چه کردی .
واقعاً شهات لیاقت مردان خداست . نه مایی که غرق در روزمرگی دنیا وبازیچه هایش شده ایم
محسن جان اگر وقت کردی یاد بیچاره هایی مثل من وامثال من هم باش شاید به احترام حلقوم بریده تو خداوندنظرلطفش رابرما نیز روا دارد تا عاقبت بخیرشویم
محسن جان نگاه تو به دوربین تا آخر عمرماراشرمنده تو و شهدای مدافع حرم کرد
شهدا شرمنده ایم
واقعاً شهات لیاقت مردان خداست . نه مایی که غرق در روزمرگی دنیا وبازیچه هایش شده ایم
محسن جان اگر وقت کردی یاد بیچاره هایی مثل من وامثال من هم باش شاید به احترام حلقوم بریده تو خداوندنظرلطفش رابرما نیز روا دارد تا عاقبت بخیرشویم
محسن جان نگاه تو به دوربین تا آخر عمرماراشرمنده تو و شهدای مدافع حرم کرد
شهدا شرمنده ایم
بر بدبختی خودمان گریستم...