رمضان ماه انس با قرآن
دو هدف خداوند از نزول قرآن
يکشنبه ۷ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۴۴
کد مطلب: 522383
به گزارش جهان نيوز به نقل از تسنیم، قرآن کریم در رابطه با این دو هدف در آیات 9 و 25 سوره مبارکه حدید سخن گفته و می‌فرماید:
«هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ؛ او همان کسى است که بر بنده خود آیات روشنى فرو مى فرستد تا شما را از تاریکیها به سوى نور بیرون کشاند و در حقیقت خدا [نسبت] به شما سخت رئوف و مهربان است.» حدید/ 9
«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَ أَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ؛ به راستى [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به انصاف برخیزند.» حدید/ 25
آیت‌الله جوادی آملی در کتاب قرآن حکیم از منظر امام رضا(ع) ضمن بحث در خصوص وجود علمی و عینی قرآن کریم به این دو هدف اشاره کرده و می‌گوید:
اساسا قرآن وجودی علمی دارد و وجودی عینی (موجود در خارج) که هیچ‌گاه، در گذشته و آینده، از یکدیگر جدا نمی‌شوند. هر دو نور واحدی هستند که از سوی او صادر گردیده‌اند، به گونه‌ای که وجود عینی را ارسال، و همراه با آن، وجود علمی را فرو فرستاده است. این ارسال و نزول، تنها با هدف قیام مردم به قسط و عدالت نبوده است؛ «لیقوم الناس بالقسط»، بلکه از جهت ذات و صفت و فعل نیز سبب خروج مردم از ظلمت‌ها به نور است؛ «لیخرجکم من الظلمات إلی‌النور».
«هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ؛ او همان کسى است که بر بنده خود آیات روشنى فرو مى فرستد تا شما را از تاریکیها به سوى نور بیرون کشاند و در حقیقت خدا [نسبت] به شما سخت رئوف و مهربان است.» حدید/ 9
«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَ أَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ؛ به راستى [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به انصاف برخیزند.» حدید/ 25
آیت‌الله جوادی آملی در کتاب قرآن حکیم از منظر امام رضا(ع) ضمن بحث در خصوص وجود علمی و عینی قرآن کریم به این دو هدف اشاره کرده و می‌گوید:
اساسا قرآن وجودی علمی دارد و وجودی عینی (موجود در خارج) که هیچ‌گاه، در گذشته و آینده، از یکدیگر جدا نمی‌شوند. هر دو نور واحدی هستند که از سوی او صادر گردیده‌اند، به گونه‌ای که وجود عینی را ارسال، و همراه با آن، وجود علمی را فرو فرستاده است. این ارسال و نزول، تنها با هدف قیام مردم به قسط و عدالت نبوده است؛ «لیقوم الناس بالقسط»، بلکه از جهت ذات و صفت و فعل نیز سبب خروج مردم از ظلمت‌ها به نور است؛ «لیخرجکم من الظلمات إلی‌النور».
