گزارش تحلیلی؛
نگاه ابزاری هم‌حزبی‌ها به عارف؛ از اصلاح‌طلب قلابی تا بهترین گزینه برای ریاست مجلس!
هدف‌طیف‌نزدیک‌به‌رئیس‌دولت‌اصلاحات‌از ریاست عارف درمجلس
دوشنبه ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۳۸
کد مطلب: 491579
ریاست آینده مجلس یکی از موضوعاتی است که به بهانه آن نگاه ابزاری اصلاح طلبان اول نسبت به اصولگریان حامی دولت با شیب بیشتر و سپس اعتدالیون با شیب کمتر نمایان شد.
در این میان البته دوراندیشانی در اصلاحات هستند که می گویند هنوز زود است که رحم های اجاره ای – دولت تدبیر و امید و اصولگرایان حامی دولت - را ترک کنیم و باید همچنان در انتظار روزهای موعود باقی ماند.
البته تئورسین های اصلاح طلب که چند روز قبل عارف هم از تحلیل های آنها علنا انتقاد کرد، حتی به خود محمدرضا عارف هم نگاه ابزاری دارند.
کافی است مروری کوتاهی به اظهارات برخی چهره های اصلاح طلب از زمان ثبت نام عارف در ریاست جمهوری یازدهم بیاندازیم تا متوجه بشویم چگونه عارف از یک اصلاح طلب قلابی و امنیتی و دولتی اینک به بهترین گزینه اصلاح طلبان برای ریاست مجلس تبدیل شده است. نکته جالب توجه درباره این اظهارات این بود که عموما این نظرات را چهره های اصلاح طلبی بیان می کردند که افراد نزدیک به رئیس دولت اصلاحات بودند.
عارف قطعا ناگفته های زیادی از این طیف دارد و به همین دلیل خود، بنیاد امید ایرانیان را با کمک افراد اصلاح طلب نزدیک به خود تشکیل داد تا برای آینده سیاسی خود، صاحب یک ساختار ثابت تشکیلاتی و مستقل در بدنه اصلاحات بشود.
برای انتخابات مجلس شورای اسلامی هم شورای های مختلفی را نزدیکان رئیس دولت اصلاحات و برخی احزاب منحله دوم خرداد شکل دادند و عارف را تا جایی که توانستند در مراحل اول به بازی نگرفتند و عملا می توان گفت به حساب نیاوردند.
این طیف که سابقه حذف عارف را از ریاست جمهوری در کارنامه خود دارد، این بار البته در انتخابات مجلس شورای اسلامی نتوانست از عارف زخم خورده بگذرد. زیرا عارف خود به دنبال یک لیست مستقل و حتی یارگیری از اعتدالیون و برخی اصولگریان نزدیک به دولت رفت. اصلاح طلبان نزدیک به رئیس دولت اصلاحات این بار که عارف را مصمم دیدند به دو دلیل عمده مجبور به هم نشینی و نزدیکی مجدد با او شدند.
اول اینکه اصلاحات عملا با جدا شدن عارف به چند تکه تقسیم می شد و از سوی دیگر عارف را به عنوان فردی که پس از فتنه 88 همچنان در بدنه نظام باقی مانده بود را به عنوان تکیه گاه و دریچه نفوذ از دست می دادند.
به همین دلایل آنها این بار نتوانستند و البته نخواستند عارف را از دست بدهند و حتی وی را به عنوان رئیس شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان برای انتخابات، برگزیدند.
اما با این مقدمه به خوبی می توان فهمید که اینک محمدرضا عارف حتی از حمایت چهره هایی همانند موسوی لاری یا محمدرضا خاتمی ـ که نشریات زنجیره ای اظهارات این دو نفر را با عنوان حمایت بزرگان اصلاح طلب از ریاست عارف بر مجلس به عنوان تیترهای اصلی خود منتشر کرده اند ـ چندان ذوق زده نخواهد شد.
باید تاکید کرد که سیاست حذف عارف از ریاست جمهوری و بعد از آن استفاده ابزاری برای انتخابات مجلس وارد مرحله دیگری شده است. این بار طیف نزدیک به رئیس دولت اصلاحات دو هدف عمده را از ریاست عارف دنبال می کند و عارف به عنوان ابزاری برای این دو هدف مورد حمایت قرار خواهد گرفت. اول اینکه محمدرضا عارف به عنوان اصلاح طلب قلابی و امنیتی و دولتی سابق از نگاه اصلاح طلبان تندرو، نقش بازگشت رسمی بخش های زیادی از جریان اصلاحات را به نظام برعهده خواهد داشت و پس از آن نیز اصلاحات با حضور وی ضمن بازسازی خود، به عنوان یک جریان رتوش شده وارد چرخه کسب قدرت بیشتر در انتخابات ریاست جمهوری و سپهر سیاسی ایران می شود. اما عارف خود نیز می داند که این طیف همچنانکه عبور از روحانی و گذر از لاریجانی را زمزمه می کنند، در آینده دور یا نزدیک عبور از وی را نیز کلید خواهند زد.
