۵
رهرو بیقرار سلوک الی‌الله
علیرضا زاکانی
شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱ ساعت ۰۰:۱۱
کد مطلب: 273473
طالب بیقرار باش تا که قرار آیدت
از پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) روایت شده است: «هرگاه عالمی فقیه از دنیا برود، رخنه و ثلمهای در عالم اسلام ایجاد میشود که هیچچیز نمیتواند آن را پر کند.» میتوان آیتالله خوشوقت را مصداق کامل این حدیث شریف دانست. ایشان از شاگردان برجسته مرحوم آیتالله بروجردی، حضرت امام (رحمتاللهعلیه)، علامه طباطبایی (رحمتاللهعلیه) و شهید محراب آیتالله صدوقی بودند که پس از کسب درجه اجتهاد عمر پربرکت خویش را در راه تربیت اخلاقی و تهذیب نفوس در تهران سپری کردند.
آیتالله خوشوقت جزء آن دسته از عالمانی بودند که اقشار مختلف مردم بهویژه جوانان را بهسوی خود جلب میکردند و این موضوع در نماز جماعتهای مسجد امام حسن مجتبی (علیهالسلام) و سخنرانیهای ایشان کاملا مشهود بود. ایشان مانند شمع پرفروغی بودند که جوانان به دور او حلقه میزدند و از نورانیت وجود پاکش بهره میبردند و بهراستی مصداقی بارز در جمع بین تقوا و علم محسوب میشدند که در خصوص رعایت شرع مقدس بسیار حساس و پردقت بود.
بیتکلفی حضرت آیتالله خوشوقت و محبت وی و تأکید بر ارزشهای اسلامی و راهبری عملی سالکان الی‌الله، از وجود مبارک ایشان دژ عظیمی برای اتکا و هدایت در طریق حق ساخته بود. بهروز بودن و اشراف به موضوعات مختلف نیز بهره فراوانی را برای هر مراجعه کنندهای به ایشان فراهم میکرد. چهره خندان و صبر و حوصله فراوان در شنيدن صحبتهاي ديگران اين جرأت را به پرسشگران ميداد كه بدون هيچ دغدغهاي سؤالات خود را بپرسند و بي صبرانه پاسخ خويش را دريابند.
ما از سال 71 توفیق رسیدن به محضر آیتالله خوشوقت را یافته بودیم و همیشه سعی در برقراری ارتباط و بهرهمندی از سخنان ایشان در بسیج دانشجویی داشتیم. ايشان دائماً متذكر مسئوليت سنگين مسئولان نظام اسلامي و دقت در انتخاب درست آنها داشتند و جايگاه خدمتگزاري را در صورت رعايت مقدمات، محل رشد جهش‌وار آنها مي‌دانستند.
در سال 76 در بسیج دانشجویی دانشگاه تهران جلسات ویژهای را برای فعالان دانشجو برگزار میکردیم. در پایان یکی از جلسات که آیتالله خوشوقت سخنران آن بود، به ایشان گفتم که ما در دانشگاه صبح تا شب تلاش میکنیم ولی عدهای هم هستند که با وظایف انقلابی کاری ندارند و اهل تهذیب و حاشیهنشینی هستند. تعبیر بنده این بود که ما از سرمایه دوران دفاع مقدس میخوریم ولی آنها در کمال آرامش بهدنبال ترقی و سیر و سلوک هستند. ایشان فرمودند که اگر شما مقدمات را رعایت کنید و عمل به واجبات و ترک گناه را پیشه کنید، دویست برابر آنها جهش خواهید نمود و این فعالیتها نعمتی است که خدا در اختیار شما قرار داده است.
به امام(ره) و مقام معظم رهبري عشق مي ورزيدند و يادآور حق بزرگ شهدا برما مي شدند. مدتی قبل از محضر ایشان پیرامون جایگاه شهدا پرسیدم. فرمودند که برای هر فرد در این دنیا مرتبهای از رشد میسر است که بنا به اقتضائات وجودی هرکس متفاوت است ولی در هنگام شهادت به یکباره خداوند همه ظرفیتها و مدارج ممکن شهید را به فعلیت میرساند و شهدا با این مقام بالا به محضر حضرت حق میرسند.
نسبت به حق الناس بسيار حساس بودند و به رعايت آن تاكيد مي ورزيدند. در ابتدای دهه هشتاد و در ماه مبارک رمضان با مرور گذشته زندگی خویش به موردی رسیدم که در دوران جوانی در سال 67 در اختلاف با یکی از همسایگان سبب دلگیری یکی از آنها شده بود. گرچه در آن زمان مقصر بودن این همسایه معلوم بود ولی دغدغه آن موضوع باعث شد که بنده مسئله را با آیتالله خوشوقت در میان بگذارم. ایشان فرمودند که بهتر است از آن همسایه دلجویی شود. تصمیم گرفتم که به منزل آن همسایه بروم اما تا میدان نبوت در فکر چگونگی عذرخواهی و عکس العمل آن همسایه بودم. با مراجعه به منزل آنها و عذرخواهی از ایشان با صحنهای مواجه شدم که برایم غیرقابل تصور بود. پدر خانواده و پسر وی با حسن برخورد و در نهایت صمیمیت گفتند که هیچ دلگیری نداشتهاند و با دعوت من به داخل خانه و پذیرایی، همه تصورات بنده را باطل نمودند.
ايشان با كهولت سن اما با نشاط فراوان موضوعات كشور را رصد مي كردند تا جايي كه هربار که توفیق رسیدن به محضرشان را داشتم، نسبت به موضوعات مختلف رخداده در جامعه حساس بودند و موارد مطرحشده در متن جامعه را پیگیری نموده و تدابیرشان را میفرمودند.
همه دستورالعمل سلوکی ایشان، رعایت تقوا و حرکت در مسیر انجام واجبات و ترک محرمات و دستورالعملهای خاص به اقتضای شرایط مراجعهکننده بود. بنابراین در فضای فعلی جامعه که توجه به مسائل معنوی بیشتر شده و با توجه به تأکید مقام معظم رهبری بر لزوم رعایت اخلاق در همه سطوح اعم از مردم و مسئولان – که در تکریم ایشان نسبت به عالمانی چون مرحوم آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی نیز قابل مشاهده بود- واقعا جای خالی این عالمان احساس میشود؛ عالمانی که مسئولان و مردم میتوانند با گوش سپردن به مواعظشان راه را از بیراهه تشخیص دهند تا در نهایت بهسوی اجتماع مطلوبمان با سرعت بیشتری پیش رویم. در شرایطی که دشمنیهای مستکبران عالم علیه ملت عزیز و انقلابی ایران اسلامی شدت گرفته است، آنچه امروز بیش از پیش به آن نیازمندیم، وحدت و برادری در سایه تقوا و چنگ زدن به ریسمان الهی است: « و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا» کافی است به جملات مقام معظم رهبری در دیدار با مردم آذربایجان نگاهی دوباره بیندازیم: «توقع بنده از مسئولان این است که حالا که رفتار دشمن شدت پیدا کرده است، شما هم رفاقتهایتان را با هم شدت بدهید و بیشتر باشد. تقوا، تقوا، تقوا، صبر، میدان ندادن به احساسات سرکش، ملاحظه مصالح کشور، متمرکز کردن همه توان و نیرو برای حل مشکلات مردم و کشور؛ این توقع ماست».
بهنظر می‌رسد راه لبیک به این ندای رهبری یعنی رعایت تقوا و صبر، جامه عمل پوشاندن به نصایح علمای اخلاقی چون مرحوم آیتالله خوشوقت است تا در سایه این تقوا و صبر بتوانیم از گردنههای پرپیچ و خم با سربلندی و عزت عبور کنیم؛ آن عزیزی که در فقدان جانسوزش رهبر فرزانه انقلاب فرمودند: «عمری با برکت، سرشار از معنویت و تهذیب و گامهای پیوسته در سلوک الی الله همراه با مجاهدتی کمنظیر در تربیت نفوس مستعد و دلهای مشتاق، خلاصهای از زندگینامه این روحانی مهذب و این معلم اخلاق و معرفت است.».
منبع:پنجره
