اتمام حجت ظریف با دشمنی‌های عربستان
سه شنبه ۷ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۲۷
کد مطلب: 487418
خبرنگار نیویورکر از ظریف پرسید: «باراک اویاما» رئیس جمهوری آمریکا به تازگی با اعضای شورای همکاری خلیج فارس دیدار داشته است. در این نشست وی درباره ایجاد فضای همزیستی مسالمت آمیز بین ایران و کشورهای عرب منطقه صحبت کرد و در عین حال از ایجاد یک سد دفاعی قوی در برابر ایران سخن گفت. نظر شما در این باره چیست؟
وزیر مور خارجه ایران در پاسخ گفت: خوب حدس می زنم که نمی شود عادت های قدیمی را به راحتی ترک کرد.
ظریف ادامه داد: منطقه اولویت نخست ایران است و ما دوست داشتیم تا از هر فرصتی برای همکاری با همسایگان خلیج فارس استفاده کنیم و درخواست خود برای تعامل و گفتگو را نیز به هر دو صورت خصوصی و علنی مطرح کرده ایم. اما متاسفانه گوش شنوایی در کار نیست به ویژه از جانب عربستان سعودی.
وی تاکید کرد: طی دو سال و نیم گذشته مادامیکه ایران درگیر مذاکرات هسته ای بود، سعودیها هرکاری اعم از اشباع بازارهای نفتی برای تضعیف مذاکرات انجام دادند و ما خویشتنداری کردیم. اما برای هر چیزی حد و مرزی وجود دارد.
ظریف در توضیح مشکلاتی که پیش پای اجرای توافق هسته ای است گفت: مهمترین مشکل آن است که ایالات متحده بعد از هشت سال هراس آفرینی و اعمال جریمه های سنگین علیه آنهایی که خواهان تجارت با ایران بودند، خودش را کنار کشیده است. میلیاردها دلار جریمه علیه موسسات مختلف مالی اروپا وضع شد. آمریکا باید به بانک های مختلف می رفت و به آنها می گفت گذشته ها گذشته.
وزیر خارجه ایران در واکنش به حکم پرداخت حدود ۲ میلیارد دلار به خانواده‌های قربانیان بمب‌گذاری ۱۹۸۳ بیروت گفت: کل احترامم به دستگاه قضایی آمریکا از بین رفت.
وزیر خارجه ایران در توضیح انتظاری که از دیدارهایش با «جان کری» همتای آمریکایی خود دارد، گفت: می خواهم شاهد این باشم که بانک های اروپایی بدون ترس از اقدامات تلافی جویانه آمریکا با ایران وارد معامله شوند. حال که تمام و کمال به تعهدات خود عمل کرده ایم، حق داریم که به طور کامل هم از آن نفع ببریم.
وی تصریح کرد: آمریکا باید این پیام را به بانک های اروپایی بفرستد که تجارت با ایران پیامدهای منفی برایشان به همراه نخواهد داشت. در این میان هیچ اما و اگری هم پذیرفته نیست.
ظریف تأکید کرد: نظام‌های بین‌المللی، معاهدات بین‌المللی و هنجارهای بین‌المللی نه به خاطر خوب بودن هیچکس، بلکه به خاطر منافعی که دارند، رعایت می‌شوند. اگر چنین نشود، دوام این توافقنامه‌ها به خطر می‌افتد.
وی در ادامه با تاکید بر اینکه توافق هسته ای همچنان پابرجاست هشدار داد چنانچه یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند، روند تضعیف توافق آغاز می شود.
در ادامه مصاحبه، نیویورکر با تمرکز بر روابط تهران – واشنگتن به ظریف گفت: در آخرین سال حضور اوباما و کری در پست های ریاست جمهوری و وزارت امور خارجه آمریکا به سر می بریم. فکر می کنید که رئیس جمهور بعدی آمریکا از هر حزبی که باشد، چه معنایی در آینده فرایندی خواهد داشت که در دوران دولت اوباما شروع شد؟
وزیر امور خارجه ایران در پاسخ گفت: بیشتر تمایل دارم که این روند در دوران اوباما به ثمر بنشیند. معتقدم که در این صورت، روسای جمهور بعدی آمریکا و ایران محافظت از این توافق و تضمین بقای آن را در راستای منافعشان خواهند دید چرا که ما به خوبی این توافق باور داریم.
وی ادامه داد: تمرکز من این است که توافق را در بازه زمانی که از دوره من و جان کری باقی مانده محکم کنیم و اطمینان حاصل کنیم که همه مزایای حاصل از پایبندی به توافق را درک می کنند.
خبرنگار نیویورکر از ظریف پرسید که آیا گمان می کند رفتار رئیس جمهور بعدی آمریکا به اندازه اوباما دوستانه باشد و از مذاکره به همان اندازه استقبال کند؟
ریف در پاسخ گفت: اما بسیاری از مردم ایران رفتار دولت فعلی آمریکا را هم چندان دوستانه تلقی نمی کنند.
وزیر امور خارجه ایران دفعات تعامل با همتای آمریکایی خود را بسته به شرایط «اغلب» و شاید «دو تا سه بار» در روز عنوان کرد و توضیح داد که ما با یک توافق پیچیده سر و کار داریم و می خواهیم شاهد اجرای آن باشیم.
ظریف در پاسخ به این سوال که در دو سال و نیم گذشته روند گفتمان بین تهران – واشنگتن تا چه اندازه تغییر کرده است، گفت: ما امیدوار بودیم که همکاری‌های بیشتر بر سر این موضوع زمینه بی‌اعتمادی را از بین ببرد و من هنوز هم فکر نمی‌کنم که خیلی دیر شده باشد. همان طور که رهبر ما سال گذشته گفتند، اگر تجربه مذاکرات هسته‌ای ثابت کند که آمریکا رویکردش را در قبال ایران عوض می‌کند - و رویکردش را بر اساس احترام متقابل و منافع قرار می‌دهد - شانس تغییر وجود دارد.
وی تصریح کرد: اما اگر ایالات متحده بخواهد به سیاست‌های خصمانه‌اش ادامه بدهد، مجبوریم به توافق هسته‌ای بچسبیم و تلاش کنیم که آن را سرپا و موثر نگه داریم. توافق هسته‌ای، هنوز هم می‌تواند زیربنا باشد و نه سقف. اما این نیازمند اراده سیاسی مثبت از طرف آمریکا است تا روش های تکرای و نخ نما درباره ایران را کنار بگذارد.
