نگاه ابزاری اصلاح طلبان به زنان در مجلس
يکشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۱۹
کد مطلب: 461022
زمزمه افزايش حضور زنان در كسوت نمايندگي مجلس شوراي اسلامي از مدت‌ها پيش به گوش مي‌رسد. شهيندخت مولاوردي، معاون زنان و خانواده رئيس‌جمهور يكي از نخستين افرادي است كه در اين زمينه اظهار‌نظر كرده است. اين ماجرا اما با تلاش‌هاي سياسي و جريان‌سازي براي تصاحب ۳۰ درصدي كرسي‌هاي بهارستان از سوي گروهي از چهره‌هاي اصلاح‌طلب و برخي فعالان حوزه زنان كه آنان را با رگه‌هاي تفكرات فمنيستي مي‌شناسيم، پيگيري مي‌شود. در اين ميان حتي مي‌توان رد پاي برخي از فعالان فتنه ۸۸ را رديابي كرد. حالا هم فائزه هاشمي تنها راه افزايش تعداد نمايندگان زن را در مجلس شوراي اسلامي اعمال سهميه‌بندي جنسيتي دانسته است؛طرحي كه نتوانسته نظر مثبت مجمع تشخيص مصلحت نظام را با خود همراه كند. به باور وي اما احزاب به‌ويژه احزاب اصلاح‌طلب مي‌توانند دست‌كم ۳۰ درصد را براي سهميه زنان در نظر بگيرند. با وجود اين بايد ديد افزايش حضور زنان در مجلس شوراي اسلامي آيا به معني كاستن از بار مشكلات زنان به عنوان نيمه اثرگذار جامعه است يا اين تغيير تركيب جنسيتي خانه ملت اهداف ديگري را پيگيري مي‌كند؟
* دور خوردن به جاي طرح گفتمان «زن نه شرقي، نه غربي»
هيچ مكتبي به اندازه اسلام در نگاه به زن و جايگاه وي بالاترين مرتبه‌ها را لحاظ نكرده است در حالي كه اسلام براي زن مقامي متعالي قائل شده كه او مي‌تواند با قرار گرفتن در جايگاه مادري به آن دست يابد. در مقابل چنين ديدگاهي تجربه غرب درباره زنان را داريم؛ تجربه‌اي كه با شعارهاي برابري جنسيتي و فريب فمنيستي، زنان را وارد اجتماع كردند. حاصل مشاركت‌هاي اجتماعي زنان در غرب «مردواره شدن» زنان بود و طي سال‌هاي اخير به تعبير رهبر انقلاب ما هم از غرب دور خورده‌ايم و به جاي عرضه گفتمان اسلامي و ايراني درباره «زن نه شرقي، نه غربي» به دنبال ترويج گفتمان غربي و افزايش تعداد نمايندگان زن و افتخار به چنين امري هستيم. اين در حالي است كه در گفتمان«زن نه شرقي، نه غربي» كه از سوي مقام معظم رهبري مطرح شده است، اگرچه زنان توانمند براي حضور در بالاترين سطوح مديريتي محدوديتي ندارند اما تعداد وزير يا نماينده مجلس زن افتخاري براي جامعه و زنان به شمار نمي‌آيد و الزاماً بيانگر افزايش مشاركت اجتماعي آنان نيست.
اين در حالي است كه زنان در جامعه ما قدرت انتخاب دارند و همين مسئله موجب شده است گروه‌ها و احزاب سياسي در آستانه انتخابات‌هاي مختلف با شعارهايي با مضمون فراهم آوردن شرايط حضور زنان در رده‌هاي بالاي مديريتي تلاش كنند تا رأي اين نيمه تعيين‌كننده جامعه را به نفع خود جابه‌جا كنند. اين شعارها اما اغلب با پايان انتخابات و دست يافتن گروه‌هاي مورد نظر به اهداف خود به فراموشي سپرده مي‌شود. نمونه چنين وعده‌هايي را در شعارهاي انتخاباتي دولت يازدهم مي‌توان مشاهده كرد؛دولتي كه بعد از پيروزي در انتخابات حتي يك وزير زن هم در كابينه‌اش نداشت و حضور زنان در دولت به سه معاون رئيس‌جمهور محدود شد.
* ماحصل حضور نمايندگان زن مجلس براي زنان
اگر به دوره‌هاي مجلس شوراي اسلامي بعد از انقلاب نگاهي بيندازيم خواهيم ديد مجلس پنجم با ۱۴ نماينده زن ركورددار حضور زنان در كرسي‌هاي بهارستان بوده است. بعد از آن هم مجلس ششم و هفتم با حضور ۱۳ نماينده زن تركيب بهارستان را از صرف مردانه بودن خارج كرد. با وجود اين حتي در چنين دوره‌هايي شاهد هيچ اقدام خاص و به ياد ماندني در حوزه زنان نيستيم كه از سوي نمايندگان زن بهارستان كليد خورده باشد. عشرت شايق، نماينده مجلس هفتم با اشاره به طرح سهميه ۳۰ درصدي زنان در مجلس آينده درباره پشت پرده اين اقدام مي‌گويد: عده‌اي كه عملكرد شايسته‌اي نيز در عرصه‌هاي سياسي و اجتماعي كشور نداشته و به دلايل مختلف از سوي مردم رانده شده‌اند اقدام به طرح موضوع سهم ۳۰ درصدي زنان در مجلس آينده كرده‌اند در حالي كه بسياري از آنان پيش از اين در مقام نمايندگي مجلس يا مناصب بالاي دولتي حضور داشته‌اند.
به باور وي هدف اين افراد انحراف افكار عمومي از عملكرد گذشته آنان است تا بتوانند مجدداً خود را مطرح كنند تا دوباره به جايگاه‌هاي مهم دست يابند.
