کدخدا کیلویی چند؟!
چهارشنبه ۲۷ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۴۸
کد مطلب: 428378
اگر واردات مرغ اجداد را تحريم كنند...
در چنين شرايطي اگر كشور انگلستان از صادرات اجداد RAS۳۰۸ به كشورمان خودداري كند بازار مرغ كشور با يك بحران غيرقابل كنترل و هولناك مواجه مي شود. مرغ هاي نژاد آرين به ازاي خوردن هر ۲.۵ كيلوگرم نهاده، فقط يك كيلوگرم گوشت توليد مي كنند. اما نژاد RAS۳۰۸ كه امروز در بازار عرضه مي شود به ازاي هر ۱.۸ كيلوگرم نهاده، ۱ كيلو گوشت توليد مي كند. همين صرفه جويي مرغ هاي RAS۳۰۸ در مصرف خوراك دام باعث شده است كه پرورش آن ها صرفه اقتصادي بيشتري داشته باشد. از طرف ديگر اگرچه دانش بومي براي اصلاح ژنتيك مرغ آرين و دست يابي به بهترين نژاد آن در كشور وجود دارد اما به گفته كارشناسان رسيدن به آن حداقل نيازمند ۱۵ سال آزمايش و تحقيق است. در چنين شرايطي تغيير عادت غذايي مردم و پرورش ساير ماكيان در كنار مرغ اهميت مضاعفي مي يابد.
خواص بلدرچين
بلدرچين از جمله ماكيان بسيار مفيدي است كه گوشتي فوق العاده لذيذ و مقوي دارد و پرورشي آن آسان است. هر كس كه يك بار گوشت بلدرچين خورده، اذعان مي كند كه مزه و كيفيت آن به مراتب بهتر از گوشت مرغ است. از ديگر مزاياي اين پرنده اين است كه بعد از طبخ به دليل وجود سلولهاي پيچيده پيوندي در اثر پخته يا بريان شدن به هيچ وجه متلاشي نمي شود و تركيب خود را كاملاً حفظ مي كند. ارزش پروتئين موجود در گوشت اين پرنده ۲۵ درصد است و اين در حالي است كه انواع اسيدهاي آمينه كمياب كه در ساير پروتئينها يافت نمي شود، در گوشت اين پرنده به وفور وجود دارد. به همين دليل در اغلب نقاط دنيا پزشكان براي افرادي كه احتياج مبرمي به ترميم سلولهاي از دست رفته بافتهاي خود را براي حفظ و بازيابي سلامت و شادابي خود دارند، مصرف گوشت بلدرچين را تجويز مي كنند. از طرف ديگر وجود عناطر معدني كمياب و ويتامين هاي عديده در گوشت اين پرنده آن را به نسخه شفا بخش امراضي چون آسم، تشنج، فشار خون، ضعف اعصاب و بي خوابي تبديل كرده است.
گوشت لذيذ بلدرچين باوجود اينكه در نقاط مختلف جهان رواج گسترده اي دارد، جايگاه قابل توجهي در ميان عادت غذايي ايرانيان ندارد. از چند سال قبل كار پرورش بلدرچين در ايران نيز با جديت بيشتري دنبال شده و مصرف آن آرام آرام رو به گسترش است. خبرنگار بسيج سازندگي درباره پرورش بلدرچين با يكي از توليد كنندگان اين پرونده به گفت و گو نشست است. آقاي حسين زماني كه به صورت همزمان به پرورش مرغ و بلدرچين مي پردازد، داراي مدرك كارشناسي برق اهل قزوين است و واحد توليدي اش در ۴۰ كيلومتري جاده قزوين – رشت واقع شده.
آشنايي با يك توليد كننده بلدرچين
او درباره آغاز به كارش در صنعت پرورش طيور مي گويد: "خانواده ما به صورت اجدادي به شغل پرورش طيور در سطوح مختلف اشتغال داشته اند. در سال ۸۸ تصميم گرفتم در زمين پدري ام مرغداري احداث كنم. ۱۷۰۰ متر سالن و سوله پرورش مرغ و ۱۵۰ متر ساختمان مديريت در آن زمين احداث كرديم. در سال ۴ يا ۵ بار امكان جوجه ريزي وجود دارد و ظرفيت هر دوره ۲۰ هزار قطعه جوجه است و هر دوره نيز بين ۵۰ تا ۷۵ روز طول مي كشد. در ابتدا فقط به كار پرورش مرغ مي پرداختم اما با تشويق بسيج سازندگي راغب شدم در كنار آن، بلدرچين هم پرورش دهم. با دريافت يك وام ۳۰ ميليون توماني توانستم سوله اي ۴۵۰ متري براي پرورش بلدرچين احداث كنم. در حال حاضر سالانه ۲۵۰ تن گوشت مرغ و ۵۰ تن گوشت بلدرچين توليد مي كنم."
بلدرچين نيازي به آنتي بيوتيك ندارد
در واحد پرورش بلدرچين آقاي زماني ۳ نفر و در واحد پرورش مرغ او، ۴ نفر مشغول به كار هستند. او درباره مزيت ها و چالش هاي پرورش بلدرچين، خاطرنشان مي كند: "مزيت بلدرچين اين است بر خلاف مرغ، هيچ مريضي بر او اثر نمي كند و بيماري خاصي نمي گيرد. اين مساله باعث مي شود كه بلدرچين بي نياز از آنتي بيوتيك باشد. بي نيازي از آنتي بيوتيك موجب بهتر شدن كيفيت گوشت بلدرچين مي شود. آنتي بيوتيكي كه به خورد مرغ ها داده مي شود، براي سلامتي انسان مضر است. بلدرچين چون هيچ بيماري نمي گيرد، اگر قرار باشد بميرد تا قبل از ۷ روزگي اين اتفاق برايش مي افتد، يعني قبل از اينكه خوراك زيادي خورده باشد و به مرغدار ضرر برساند، مي ميرد كه همان هم به ندرت اتفاق مي افتد و اگر يك هفتگي را رد كند، بدون هيچ مشكل و مراقبت خاصي رشد مي كند. اما مرغ ممكن است در ۲۵ روزگي مريض بشود و بميرد، در نتيجه ضرر زيادي به مرغدار وارد مي كند زيرا قيمت خوراك طيور بالاست. ضمن اينكه مرغ ها نيازمند واكسن نيز هستند."
كشتارگاه مناسب بلدرچين نداريم
او ادامه مي دهد: "گوشت بلدرچين بسيار خوشمزه تر و لذيذ تر از گوشت مرغ است. اما مشكل پرورش دهندگان بلدرچين اين است كه كشتارگاه مناسب براي اين پرنده وجود ندارد. مثلا در قزوين كشتارگاه بلدرچين نداريم. نقش دلال ها هم بسيار پررنگ است و اجازه نمي دهد مرغداران بلدرچين ها را به صورت مستقيم به كشتارگاه عرضه كنند. متاسفانه بلدرچين هنوز جايش را در سفره مردم پيدا نكرده و كسي هم فرهنگ سازي نمي كند. به همين دليل بازار بلدرچين بالا و پايين زياد دارد. بايد مردم را دعوت به مصرف گوشت بلدرچين كرد."
دلال ها همه چيز را به يغما مي برند
آقاي زماني فقدان نقدينگي را مهمترين مشكل مرغداران كشور مي داند و اظهار مي كند: "سال ۸۹ به من گفتند اگر مجوز دامداري شخصي ات را به شركت تعاوني تغيير دهي به تو ۲۰۰ ميليون وام مي دهيم براي توسعه كار. من اين كار را انجام دادم با اينكه مي دانستم دردسر يك يك واحد شخصي از يك شركت تعاوني بسيار كمتر است. وقتي به بانك مراجعه كردم گفتند به ازاي اين ۲۰۰ ميليون وام بايد ۵۰۰ ميليون تومان سند شهري بياوري. به مسئول بانك گفتم من روستازاده ام و در شهر ملكي ندارم، ارزش زمين و ساختمان مرغداري من بالاي يك ميليارد تومان است، همين را قبول كنيد به عنوان گرو. گفتند نمي شود، الا و بلا بايد ملك شهري باشد! چند وقت بعد هر طور كه بود سند يك واحد تجاري در قزوين را كه بالاي ۸۰۰ ميليون تومان ارزش داشت براي بانك بردم اما باز هم قبول نكردند، گفتند بايد ملك مسكوني باشد! به بانكي ها گفتم خدا پدر و مادرتان را بيامرزد، يك كلام بگوييد نمي خواهيم وام بدهيم، چرا مردم را سر كار مي گذاريد؟!"
مي دانم قطعا حرام است اما ...
او مي افزايد: "من هرچه داشتم را صرف احداث مرغداري كردم. امروز به خاطر فقدان نقدينگي مجبور هستيم جنس نسيه بخرم، در نتيجه مجبورم حداقل ۵ درصد به فروشندگان سود بدهيم كه قطعا حرام است اما چاره اي ندارم. در هر دوره به طور ميانگين از فروش مرغ ها و بلدرچين ها ۵۰ ميليون تومان سود مي كنيم اما بيش از ۳۰ ميليون از اين رقم نصيب دلالي مي شود كه در دفترش نشسته و استراحت مي كند. دلال ها از خدا مي خواهند كه مرغداران از آن ها جنس نسيه بخرند چون در پايان دوره مي توانند همه سودشان را به يغما ببرند. اگر فقط براي يك دوره نقدينگي كافي داشته باشم براي هميشه از شر دلال ها و پرداخت سود حرام راحت مي شوم."
كدخدا كيلويي چند؟
آقاي زماني خاطرنشان مي كند: "ما گوشت بلدرچين را ۱۲ هزار تومان مي فروشيم، نمي دانم تا به دست مصرف كننده برسد چقدر مي شود. من هميشه همه را دعوت مي كنم به كار توليد، چون شرافت دارد به كار دولتي. چرا ۳۰ سال از بهترين روزهاي عمرمان را در ادارات و شركت هاي دولتي بگذرانيم با درآمدي ناچيز؟ اگر منِ روستايي زادگاهم را رها كنم و بروم شهر، چه كسي در روستا باقي مي ماند؟ چه كسي غذاي مملكت را تامين كند؟ من به مسئولين مي گويم كمك كنيد همه چيزهايي كه مردم مي خورند را در مملكت خودمان توليد كنيم. وقتي مرغ وارد مي كنيد، مگر مي دانيد به اين مرغ ها چه داده اند؟ چند روز پيش در پايگاه بسيج روستا گفتم اگر همت كنيم و بياييم در كار توليد و سختي هايش را به جان بخريم، ديگر دست مملكت جلوي خارجي ها دراز نمي شود. من به عنوان توليد كننده هميشه به خودم مي گويم كدخدا كيلويي چند است وقتي خودمان مي توانيم كار كنيم؟!"
