ضرورت تأسیس مرکز پایش توان داخلی
چهارشنبه ۷ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۸:۴۵
کد مطلب: 362438
لطفا یک گزارش کلی از روند سلسله همایش‌های ساخت داخل که طی سال‌های اخیر برگزار شده است را بیان کنید.
دبیرخانه دائمی ارتقای توان داخلی در سال ۸۶ تأسیس شد و تا به امروز فعالیت‌های خود را گسترش داده است. عمده فعالیت‌های این دبیرخانه شامل سه حوزه اصلی «پژوهش، آموزش، ترویج» بوده است. البته در ابتدا بیشتر انجام مطالعات و پژوهش در زمینه ساخت داخل و ارتقای توان داخلی بود تا جایی که به این نتیجه رسیدیم که نتایج این مطالعات باید ترویج شود. ما این کار را در قالب یک سلسله همایش به انجام رساندیم تا شمع ساخت داخل و آن تلنگری که برای مسئولین لازم است را مدام در مملکت روشن نگه داریم.
موضوعات تخصصی این همایش‌ها به شرح زیر بوده است: اولین همایش: سال ۸۸ و با رویکرد ساخت تجهیزات صنعتی، دومین همایش: سال ۸۹ و با رویکرد توسعه نظام پیمانکاری، سومین همایش: سال ۹۰ و با رویکرد مدیریت نوآورانه پروژه‌ها، چهارمین همایش: سال ۹۱ و با رویکرد رفع موانع تولید در شرایط تحریم (موانع بین المللی – خود تحریمی)، پنجمین همایش: که در اردیبهشت ۹۳ برگزاری گردید، با رویکرد ارائه تجارب و دستاوردهای داخلی،
ضمناً ششمین همایش هم انشالله همین امسال برگزار خواهد شد زیرا همایش فعلی در واقع مربوط به سال گذشته بود که به خاطر تغییرات مدیریتی در سطوح کلان برگزار نشد.
من فکر می‌کنم یکی از مهمترین ثمراتی که این همایش‌ها دارند این است که همیشه تکرار کردن و گفتن یک سری حرف‌های خوب باعث می‌شود که این‌ها در ذهن مسئولین جا پیدا کند و البته ما وظیفه خود را صرف برگزاری همایش نمی‌دانیم و پیگیری سالانه خود از مسئولین را نیز در این زمینه دنبال می‌کنیم. از فردای این همایش‌ها تازه کارِ ما در دبیرخانه آغاز می‌شود. به عنوان مثال یکی از مهمترین خروجی‌های همایش دور سوم این بود که طی نامه نگاری‌ها و پیگیری‌هایی که ما بعد از همایش انجام دادیم، منشور ساخت داخل وزارت نفت در زمان مهندس رستم قاسمی تدوین شد. در واقع یک شورایی با محوریت خود آقای قاسمی به نام «شورای ارتقاء توان داخلی» تشکیل شد.
به نظر می‌رسد که متأسفانه برخی از مسئولین نسبت به این همایش کم لطفی می‌کنند و شاید هم هنوز اهمیت موضوع ارتقاء توان داخلی برای آن‌ها جا نیفتاده است. در همین همایش امروز ما شاهد بودیم که سه نفر از مهمانان اصلی شما یعنی آقایان چیت‌چیان، ترکان و معظمی تشریف نیاوردند؛ نظر شما در این باره چیست؟
ببینید آقای ترکان و آقای چیت‌چیان که خب درگیری‌های طبیعی خودشان را دارند و بنده مطلع هستم که یک سفر غیر منتظره برای آن‌ها پیش آمد. هر دوی این بزرگواران انسان‌های خوش فکری هستند و به این قضایا علاقه مندند و در این زمینه همکاری‌های زیادی هم با ما داشته‌اند.
اما متأسفانه ما امسال شاهد بودیم که وزارت نفت حضور جدی نداشت و در واقع شاید پارامتر منفی همایش امسال در همین جا بود. پیگیری‌های زیادی هم در این زمینه انجام شد؛ جلسات متعددی را با قائم‌مقام وزیر و معاون وزیر نفت داشتیم اما متأسفانه خروجی خاصی بعد از این جلسات مشاهده نکردیم. اصل قضیه هم این است که چون بخش زیادی از بدنه کارفرمایی در وزارت نفت قرار دارد، حضور فعال این وزارت‌خانه برای ما حائز اهمیت است. چون ما نتایج را هم به بدنه کارفرمایی و هم به مراکز تصمیم‌گیری از جمله مجلس شورای اسلامی باید تحویل دهیم که البته ارتباط خوبی با شرکت‌های تابعه نفت وجود دارد اما در سطح ستادی همانطور که شما گفتید یک مقدار حضور وزارت نفت کمرنگ بود.
نمی‌خواهم بگویم انتقاد. چون ما در این مملکت همگی در داخل یک کشتی داریم زندگی می‌کنیم و همه باید کمک کنیم که این کشور حرکت رو به جلو داشته باشد. ضمن اینکه بعضا هم باید به مسئولین حق داد زیرا خیلی وقت‌ها همایش‌هایی که در کشور ما برگزار می‌شود علمی نیست و به یک سری حرف‌های کلی بسنده می‌شود. ولی ما واقعا سعی کردیم که این سلسله همایش دارای سطح بالایی باشد. انتظاری که بنده از مسئولین دارم این است که آن دسته از همایش‌هایی که واقعا علمی است، دانشگاه دارد برگزار می‌کند، چندین سال هم هست که دارد برگزار می‌شود، هر سال خروجی دارد، مقاله می‌دهد و… این‌ها را یک مقدار جدی‌تر بگیرند. حضور آن‌ها به هر حال باعث قوت قلبِ بخش خصوصی خواهد شد.
اگر خودتان بخواهید یک آسیب‌شناسی از سلسه همایش‌هایی که طی سال ۸۸ تا کنون برگزار کرده‌اید، انجام دهید به چه چیزی اشاره می‌کنید؟ آیا انتظارات و اهدافی برای خود شما وجود داشت که موفق نشوید به آن‌ها دست یابید؟ علت این عدم موفقیت چه بود؟
ببینید ما بیشترین تمرکز خود را روی حوزه‌های نفت و نیرو و معدن قرار دادیم. اما حوزه خودرو حوزه‌ای بود که ما از آن قطع امید کردیم. اما در مورد انتظاراتی که گفتید، واقعیتش ما به عنوان یک نهاد دانشگاهی نمی‌توانیم سیاست‌گذار باشیم یا برای سیاست‌گذاری تلاش کنیم ولی می‌توانیم به عنوان دانشگاه یک شمعی را روشن کنیم و یک محفلی را فراهم کنیم که مسئولین بیایند برخی حرف‌ها را بگویند، برخی حرف‌ها را بشنوند و دانشگاه در این وسط تحلیل علمی کند. به همین خاطر ما همواره گفته‌ایم که سیاست‌گذار نیستیم، تصمیم‌گیر هم نیستیم اما همیشه به این دو قشر کمک کرده‌ایم. یعنی در حوزه تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری تسهیل‌گری کرده‌ایم. ولی انتظاری که ما از مسئولین داریم این است که همکاری کنند تا نتایجی که ما از همایشات ارتقای توان داخلی به دست آورده‌ایم و نهایتا به دنبال آن هستیم که به صورت یک مدل جامع بتوانیم آن را در سطح کشور پیاده‌سازی کنیم، این اتفاق بیفتد و همانطور که آقای دکتر سهراب‌پور هم اشاره کردند به نظر می‌رسد که تأسیس «مرکز پایش توان داخلی» می‌تواند به این مسئله سرعت بخشد. الان دو سال است که ما داریم این را پیگیری می‌کنیم اما متأسفانه به نتیجه‌ای نمی‌رسیم. این را دولت تأسیس کند و به آن پر و بال دهد تا این مرکز، توان داخلی را در حوزه‌های مختلف صنعت پایش کند. من فکر می‌کنم این کار بزرگی است.
