رفع مسئوليت مسئولان ديپلماسي و وظیفه مهم سه نهاد اصلی
چهارشنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۱۳
کد مطلب: 349448
امروز راهبرد آمريكا در اعمال سياست‌هاي تجاوز طلبانه خود عليه ملت‌ها و بويژه ملت ايران راهبرد، "مذاكره، تهديد و مداخله است" سياستمداران خط مقدم مبارزه ديپلماتيك در گفتگوهاي ۱+۵ و نيز ساير گفتگوها، اگر متوجه اين راهبرد نباشند براي صيانت از استقلال ملي در خطر غفلت قرار مي‌گيرند و لذا اين غفلت از حيث منافع و مصالح ملي فوق‌العاده زيانبار خواهند بود.
در مذاكرات نبايد فريب لبخندهاي آنها را خورد و با تهديدهاي آنها نبايد مرعوب شد و بالاخره فريب‌ها و نيرنگ‌هاي آنها را در امر مداخله بايد شناخت و با آن مقابله كرد.
خانم اشتون در سفر به تهران گفته است؛ ما در اين سفر روي موضوع حقوق بشر متمركز بوديم. و بعد به عنوان نمادي از اين رويكرد مي‌رود سفارت اتريش و با يك شهروند پناهنده به يك كشور اروپايي ملاقات مي‌كند. چندي پيش هم يك هيئت پارلماني اروپا در سفر به تهران در سفارت يونان با دو محكوم فتنه ۸۸ ملاقات كرده و به آنها پاداش ۲۰۰ ميليون توماني مي‌دهند.
مسئولان ديپلماسي كشور نسبت به اين پديده كه من آن را مدل جديد "مداخله" در امور داخلي كشور نام مي‌نهم تصور درستي ندارند. هيچ يك از نهادهاي امنيتي و سياسي مسئوليت اين اهانت به ملت و دخالت مزورانه در امور داخلي كشور را نمي‌پذيرند و فقط با انتشار بيانيه‌هاي كلي و مبهم از خود رفع مسئوليت مي‌كنند.
در كشور يك جريان منحط سياسي هست كه سر در آخور اجنبي دارد و در فتنه ۸۸ به نفع سرويس‌هاي سياسي و امنيتي غرب اقتدار ملي را به چالش كشيد و منافع ملت را به نفع مطامع غرب به خطر انداخت و سرانجام با سد بيداري مردم در قيام تاريخي ۹ دي سال ۸۸ مواجه كرد.
امروز علائم خطرناكي مشاهده مي‌شود، دوباره اين جريان به مدد خارجي مي‌خواهد فتنه سال ۸۸ را باز توليد كند. اين بار رسواتر و بي‌پرده‌تر از گذشته وابستگي و همبستگي خود را با قدرت‌هاي زورگوي جهاني به نمايش بگذارد. اگر در گذشته ملاقات‌ها و ارتباط سري و محرمانه بود، امروز در پوشش حقوق بشر و مقررات ديپلماتيك و احيانا توافقات اعلام شده و اعلام نشده خود را نشان مي‌دهد.
مدل جديد مداخله، يك نسخه نخ‌نما از براندازي "سخت" و "نرم" است كه در اوكراين تست شده است. برخي مي‌خواهند به طور ناشيانه در ايران آن را تجربه كنند رئيس‌جمهور بايد با هوشمندي اين رويكرد را رصد كند و در عمل به سوگند خود در صيانت از استقلال كشور اين حركت ننگين را متوقف كند.
مجلس به عنوان پايگاه اصلي مردم و نمايندگان به عنوان عصاره ملت ايران بايد در اين خصوص موضع شفاف و روشني نشان دهند. مجلس بايد از وزراي خارجه، كشور و اطلاعات در اين مورد توضيح بخواهد.
قوه قضائيه بايد در مراقبت از تبهكاران سياسي و نوكران اجانب در داخل كه مي‌خواهند استقلال كشور را به ثمن بخس بفروشند واكنش حقوقي نشان دهند.
به موازات اين برخوردهاي هوشمندانه و قانوني، دستگاه ديپلماسي كشور در مواجهه با غرب از موضع طلبكاري وارد شود و نقض حقوق بشر در اروپا و آمريكا را به طور جدي مطرح و پيگيري موضوع را از مجامع جهاني مطالبه كنند.
غرب بايد تاوان دفاع از منافقين كه ۱۷ هزار نفر از مردم مظلوم ايران را شهيد كردند، بپردازد.
اروپا بايد تاوان دادن سلاح شيميايي به صدام، كه ده‌ها هزار نفر از مردم ايران را به گام مرگ كشيد و بيماري‌هاي سخت لاعلاج را بر روي دست آسيب‌ديدگان آن گذاشت، بپردازد و در برابر پيامدهاي آن پاسخگو باشد. آمريكا بايد خود را متعهد به اجراي قوانين و مقررات جهاني و عدم مداخله در امور كشورها بداند و اگر بخواهد به مشي تجاوزكارانه خود ادامه دهد بايد با واكنش جدي دولت و بويژه رئيس‌جمهور مواجه شود.
مواضع رئيس‌جمهور بايد نماد عزت و شرافت ملي باشد و به درشت‌گويي‌هاي اجانب پايان دهد.
