درسهایی از محرمانه بودن یک توافق
چهارشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۲۲
کد مطلب: 339096
پس از توافق اخیر ایران و ۱+۵ راجع به تفسیر جزییات اجرایی توافق ژنو، آقای عراقچی فرمودند: «پس از توافق ژنو، مذاکراتی راجع به چگونگی اجرای آن انجام دادیم که به صورت non paper بوده است و به عنوان سند غیررسمی مکتوب شده است.
اولین سوال اینکه چگونه سند غیررسمی بنای توافق ژنو است که آن را هم به صورت دقیق نمی‌دانیم اما به دلیل کثرت مسائل از این ماجرا می‌گذریم.
به هر صورت آنچه که آقای عراقچی محرمانه ماندنش را به نفع طرفین دانسته است از سوی آمریکا محرمانه نیست و آنها سند کامل را در اختیار کنگره قرار دادند که هیچ، بلکه خلاصه آن را در اختیار رسانه‌ها قرار می‌دهند، اما این موضوع برای ما که در مجلس نشسته‌ایم و فقط نظاره‌گر آنچه نمی‌دانیم، هستیم چند درس مفید داشته است:
اولین درس اینکه ادبیات مذاکره‌کنندگان ما، با مذاکره‌کنندگان آنها متفاوت است.
دوم) آنچه را که ما non paper می‌دانیم آنها اینطور نمی‌دانند.
سوم) متوجه این موضوع شدیم که کنگره و مردم آمریکا به مذاکره‌کنندگانشان اعتماد ندارند و مجبورند سندهای غیرمکتوب را به صورت مکتوب درآورده و در اختیار مردم‌شان جهت اطلاع قرار بدهند.
چهارم) به گفته جناب آقای ظریف، آمریکا تمایل ندارد آنچه را که اصل توافق است منتشر کند!!
پنجم) آقای عراقچی گفته‌اند متن توافقات non paper را برای مجلس ارسال کرده است، اما به کدام مجلس معلوم نیست؟! زیرا سندی در اختیار ما قرار نگرفته است.
ششم) چرا قبل از انتشار متنی از توافقات، مسئولین ما آن را محرمانه می‌دانند اما پس از انتشار آن توسط غربی‌ها، این سند از محرمانه به یک‌سویه تبدیل می‌شود اما باز هم در اختیار مردم قرار نمی‌گیرد.
هفتم) در کل، بحث توافقات ژنو اصلا قرار نیست متنی دو سویه منتشر شود.
درس هشتم و آخر اینکه دولت آمریکا اسناد توافقاتی که به قول ما محرمانه است را نه به دلیل اعتمادشان به مردم و نمایندگان مردم بلکه به دلیل فشار کنگره و لابی‌های صهیونیست به آنها، منتشر می‌کند و اصولا آمریکا در داخل با مشکلات فراوانی از این قبیل دست و پنجه نرم می‌کند!
