چگونه اثر منفی تلویزیون بر خانواده را کم‌کنیم؟
دوشنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۲ ساعت ۲۱:۱۹
کد مطلب: 324959
البته حرف زدن در اين باره از عمل كردن به آن ساده تر است، چون هيچ عضوي از خانواده نمي تواند به اندازه تلويزيون، هم ارتباط برقرار كند و هم ديگران را سرگرم سازد. هنگامي كه براي صرف غذا دور هم جمع مي شويد با روشن بودن تلويزيون گفت و گوي بين اعضاي خانواده خاموش مي شود. اگر از ديگران بخواهيد به سوال شما پاسخ دهند اصلا سوال را نمي شنوند و اگر بخواهيد درباره مسئله مهمي حرف بزنيد كسي به گفته هاي شما توجهي نخواهد كرد. اگر بخواهيد مانع تلويزيون تماشا كردن ديگران شويد و از آنها كمك بخواهيد و يا به بچه ها يادآوري كنيد كه به وظايف خود در خانه عمل كنند آنها التماس كنان از شما مي خواهند كه صبر كنيد و معمولا مي گويند"بگذاريد اين برنامه تمام شود!"بعد وقتي كه بر طبق خواسته آنها صبر كرده و پس از تمام شدن برنامه خواسته خود را مطرح كرديد برنامه ديگري شروع مي شود و بچه ها باز مي گويند"حالا نه،بعدا"
تلويزيون نيز همانند هر فنآوري ديگر، نعمتي مطلق نيست. اين رسانه در جنبه هاي مثبت خود راهي به سوي فرهنگ عامه مي گشايد و پنجره اي به حوادث دنياي متغير است. درباره تمامي وجوه قابل تصور تجربه انسان آموزش مي دهد. منبع بي پاياني از اطلاعات است، بازاري است براي خريد و فروش محصولات تازه، داستان هايي بي پايان براي گفتن دارد، راه فراري هميشگي از مشكلات زندگي روزمره است خانواده اي از شخصيت هاي آشناست كه همنشين ما مي شوند همانند پرستاري كارآزموده بچه هاي بي قرار را سرگرم و رام مي كند، محركي براي بيدار كردن و در نهايت آرام بخشي براي خواب كردن ماست تصور زندگي بدون تلويزيون مشكل است.
تلويزيون جنبه هاي منفي خاص خود را هم دارد و والدين بايد مضرات تلويزيون را در نظر بگيرند و سوالات زير را از خود بپرسد؛
-به عنوان يك فعاليت، آيا تماشاي تلويزيون مانع برقراري ارتباطات كلامي معني دار، همكاري هاي لازم بين افراد و يا مشغوليت به كارهاي سازنده ديگر نمي شود؟
-به عنوان عاملي تاثير گذار، آيا بخشي از محتواي تلويزيون چيزهايي به بچه ها نمي آموزد كه خلاف ارزش هاي خانوادگي است.
-آيا بچه ها را تشويق مي كند كه افكار و رفتارهاي منفي مشاهده شده را بپذيرند و از آنها تقليد كنند؟
اگر پاسخ والدين به هر يك از سوال هاي ياد شد مثبت باشد،مي بايستي تماشاي تلويزيون را محدود،برنامه هاي تماشا شده را كنترل و مقداري از وقت خود را صرف تفسير مفهوم برنامه ها براي بچه ها كند.
بعضي از مشكلات موجود بين والدين مي تواند منجر به طلاق شود. اگر در خانواده اي چنين مشكلاتي مطرح باشد اعضاي خانواده اغلب براي كاهش ارتباطات بين فردي و گريز از درگيري،به تماشاي تلويزيون پناه مي برند. اولين كسي كه به منزل مي رسد تلويزيون را روشن و آخرين كسي كه مي خوابد آن را خاموش مي كند. وقتي والدين نمي خواهند با هم دعوا كنند، يك يا هر دوي آنها بيش از حد تلويزيون تماشا مي كنند و وقتي كه تصميم مي گيرند كه با هم دعوا كنند به بچه ها مي گويند برويد تلويزيون تماشا كنيد! وقتي مجبورند در خانواده دور هم جمع شوند تلويزيون فاصله بين آنها را حفظ مي كند و آنها مي توانند به جاي توجه كردن به هم، برنامه اي كه پخش مي شود توجه كنند. هر چه تحمل واقعيت تلخ زندگي خانوادگي مشكل تر مي شود. تمايل اعضاي خانواده براي گريز ازآن بيشتر مي شود و هر چه اعضاي خانواده غمگين تر مي شوند به انزواي بيشتري پناه برده و بيشتر و بيشتر به تلويزيون روي مي آورند تا اين رسانه بين آنها حصاري امن ايجاد كند.
در نتيجه مي توان گفت كه حفظ تلويزيون در مقامي سالم كاري مشكل است، اما غير ممكن نيست. يكي از والدين بايد ديگر اعضاي خانواده را هدايت كند. تلويزيون اعجاز فنآوري است و همه را به نحو احسن سرگرم مي كند، اما بايد به ياد داشته باشيد كه كيفيت ارتباطات خانوادگي تان نبايد قرباني اين اعجاز شود. پس وقتي مي خواهيد درباره موضوع مهمي صحبت كنيد. موضع خود را حفظ كرده و بگوييد با كانال برفكي نمي توانيد ارتباط برقرار كنيد و....تلويزيون را خاموش كنيد.
