۷ سفیر سابق کشورهای اروپایی در ایران طی یادداشتی بر اهمیت به رسمیت شناختن برنامه صلحآمیز هستهای ایران تأکید کردند.
به گزارش جهان به نقل از فارس، گروهی متشکل از ۷ سفیر اروپایی که سالها در ایران زندگی و کار کردهاند طی یادداشتی در روزنامه صهیونیستی هاآرتص به رسمیت شناختن حق برنامه صلحآمیز هستهای ایران را از جمله عوامل موثر بر اثربخش بودن مذاکرات دانستند.
در ابتدای این یادداشت آمده است: «ما گروهی از سفیرهای اروپایی هستیم که همگی طی دهه گذشته چندین سال در ایران زندگی کردهایم. ما متقاعد شدهایم که مذاکرات هستهای فعلی بین تهران و ۶ کشور نماینده جامعه بینالملل میتوانند نه تنها نهضت عدم اشاعه سلاحهای اتمی و ثبات در خاورمیانه بلکه بهزیستی هر روزه تمامی افراد منطقه را پیشرفت دهد.»
۷ سفیر اروپایی در ادامه این یادداشت به بیاعتمادیهای موجود بین دو طرف در این مذاکرات اشاره کرده و میافزاید طرفین برای از بین بردن این فضا کار سختی پیش رو دارند.
سفیران کشورهای انگلیس، سوئد، آلمان، بلژیک، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا در توافق خوب بین ایران و کشورهای ۱+۵ را از جمله عواملی دانستهاند که میتواند این فضای بیاعتمادی را از بین ببرد.
آنها مینویسند: «توافق خوب مبتنی بر مصالحه است. اما این توافق باید موارد ضروری را هم حفظ کند. برای جامعه بینالمللی مسأله اصلی موضوع ایران این است که موانع غیر قابل عبوری در مسیر اشاعه سلاحهای هستهای ایران گذاشته شود. برای ایران، مسأله اصلی این است که کشورهای بینالملل حق این کشور برای استفاده از فناوریهای اصلی یک برنامه هستهای غیرنظامی را به رسمیت بشناسند. این دو هدف، قانونی هستند.»
این گزارش ضمن تأکید بر وظیفهای که مذاکرهکنندگان برای موفقیت درباره برنامه هستهای به عهده دارند تصریح کرد مذاکرهکنندگان بایستی به سرعت به چنین توافقی دست یابند تا «جلوتر از کسانی حرکت کنند که به دلایل مختلف اما با انگیزههای مشترک برای عدم توافق با ایران بسیج شدهاند.»
ریچارد دالتون (سفیر انگلیس در ایران از ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶)، کریستوفر گیلنشتیرنا (سفیر سوئد از ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷)، پائول ون مالتزان (سفیر آلمان، ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶)، گوئیلام متن (سفیر بلژیک از ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳)، فرانسوا نیکولاند (سفیر فرانسه از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵)، لئوپولدو استامپا (سفیر اسپانیا از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱) و روبرتو توسکانو (سفیر ایتالیا از ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸) نویسندگان این یادداشت در روزنامه هاآرتص بودند.
جالبه خيلي هم جالبه ..وقتي سفير هستند يه چيز ديگه ميشن و و قتي سفير سابق، يه چيز ديگر..خيلي حرفاشون اهميت نداره..مهم زماني كه مسئوليت دارند ببينيم جرات دارند بگويند يا نه