راز انگلیس شیفتگی چیست؟

پنجشنبه ۳ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۵۷

کد مطلب: 301718

انتشار خبر ابراز تمایل «جک استراو» وزیر خارجه پیشین انگلیس برای حضور در مراسم تحلیف دکتر روحانی به عنوان یک خبر عادی، این روزها به شکلی غیر عادی جای خود را در اخبار مهم و اصلی برخی رسانه ها باز کرده است.

به گزارش جهان به نقل از روزنامه تابناک، هفته گذشته و پس از آنکه زمان برگزاری مراسم تحلیف ریاست جمهوری یازدهم از سوی هیات رئیسه مجلس اعلام شد، خبری البته قابل پیش بینی فضای سیاسی و رسانه ای کشور را درگیر خود کرد که تداوم آن در روزهای اخیر در برخی رسانه ها، آن هم به گونه ای جهت دار و هدفمند حکایت از سربرآوردن طرز تفکری خطرناک از جنس تفکرات انقلابیون نادم و پشیمان دارد.

انتشار خبر ابراز تمایل «جک استراو» وزیر خارجه پیشین انگلیس برای حضور در مراسم تحلیف دکتر روحانی به عنوان یک خبر عادی، این روزها به شکلی غیر عادی جای خود را در اخبار مهم و اصلی برخی رسانه ها باز کرده است. بدتر از آن گیر افتادن برخی سیاسیون و مسئولین در دام این بازی جدید است که هر روز به بهانه ای از خوب یا بد بودن جک استراو و آمدنش به تهران می گویند. این اتفاق اما از چند زاویه حائز اهمیت است:

۱- اینکه جک استراو به این سفر علاقه مند باشد، هم از آن جهت که یادآور روزهای خوش پیروزمندانه اش در رابطه با ایران است و هم از این بابت که اولین انگلیسی خواهد بود که پس از بسته شدن سفارت روباه پیر ـ پس از آن خبط بزرگ و تسخیر بچه گانه سفارت ـ قدم به تهران خواهد گذارد و به اصطلاح یخ ها را آب خواهد کرد طبیعی و البته قابل درک است، اما شدت و حدت علاقه برخی در داخل برای حضور وی به راحتی قابل هضم نیست.

۲- فارغ از اینکه آیا این خبرسازی و ایجاد فضای روانی یک پروژه مهندسی شده است یا یک اتفاق ساده و حاصل علایق یک دیپلمات قدیمی، باید بدین نکته توجه داشت که چرا سیاسیون داخلی اعم از مخالف و موافق آنقدر ساده لوحانه در زمین بازی ایجاد شده توپ می زنند و فضا را به گونه ای مهیا می سازند که مثلا اگر این شخص به تهران بیاید یا نیاید انگار اتفاق بزرگی رقم خورده است.

۳- حال اگر بنا بر برخی شواهد و البته دقت در رفتار گذشته استعمارگر پیر، به این فرضیه برسیم که فضای ایجاد شده در قالب یک پروژه هدفمند، طراحی شده و در تلاش است تا مزورانه دولت جدید را در مقابل رویکرد این سال های سیاست خارجی کشورمان قرار دهد، آن وقت شیفتگی برخی افراد و جریان های سیاسی داخلی را باید چگونه ارزیابی کرد؟ اگر خوشبینانه بنگریم که باید در عبرت آموزی آنان از تاریخ شک کرد و اگر بدبینانه بنگریم که باید…! !

۴ – اینکه عده ای برخی اشتباهات دیپلماتیک دولت کنونی را به معنای غلط بودن کلان سیاست خارجی کشور پنداشته و در مقابل آن بخواهند به بهانه بهبود روابط با دیگران از همین اول کار در برابر چشم آبی ها غش و ضعف بروند، به مثابه آزموده ای است که پیش از این خطا بودن آن اثبات شده است، چه، حفظ مصالح و منافع کشور آن هم در شرایطی که دشمنان و رقبای خارجی تنها به قیمت عقب نشینی از اصول حاضر به کوتاه آمدن مقطعی هستند، جز با ایستادگی و البته تدبیر امکان پذیر نیست.

۵- در واقع اگر دولت آینده بخواهد منافع کشور را تمام و کمال در عرصه سیاست خارجی تامین کند گریز و گزیری ندارد جز اینکه از دام ایستادگی بدون تدبیر و وادادگی بدون استقامت بگریزد و در تعامل با بیگانگان هوشمندانه و مبتنی بر واقعیات تاریخی عمل کند.