بازی مهندسی انتخابات برای مهندسان دور جدید این بازی، بازی دو سر باخت است. اگر بر آن اصرار و ابرام کنند، بر برآمدن خودشان از صندوقهای مهندسیشدهی گذشته صحه گذاشتهاند و مشروعیت دمکراتیکشان کاملاً مخدوش میشود و اگر بخواهند از بازی انصراف دهند، با خیل شهرآشوبان بهدنبالکشیدهشان از 88 بدین سو چه کنند
پاسخ نگفتهاند که منظور و مقصودشان از این تعبیر دربارهی انتخابات پیشین و پسین ریاستجمهوری چه بوده است. مصادیق آن کدام است و سازوکار آن چگونه بوده است؟ به راستی این چگونه مهندسی انتخاباتی بوده است که از میان 40 هزار ناظر از سوی مهندس موسوی بر سر صندوقهای اخذ رأی، حتی یک برگ گزارش «تخلف» به ثبت نرسیده است؛ تا چه رسد به ادعای بزرگی به نام «تقلب».
پرروشن است که هیچ کس همانند طرحکنندگان دوگانهی انتخابات آزاد و مهندسی انتخابات، معنای درست این مفهوم را نمیشناسند. اگرچه ایشان خوب میدانند به چه اشاره میکنند و خود در مهندسیهایی از این دست خبرهاند، اما تا کنون به این پرسش پاسخ نگفتهاند که منظور و مقصودشان از این تعبیر دربارهی انتخابات پیشین و پسین ریاستجمهوری چه بوده است.
بود، بازی انتخابات را به رقیبی باخت که روزگاری استاندار خود او بود. هاشمی اما در این انتخابات از تریبون نمازجمعه بازی «تقلب» را کلید زد و پیوست نهاییاش را گذاشت برای بیانیهی پس از شکست که شکایت به امام زمان برد؛ ادعایی که البته کسی از او قبول نکرد.