روایت تامل برانگیز سخنگوی مجلس از فساد در فوتبال
دوشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۱ ساعت ۱۳:۵۳
کد مطلب: 275136
فكر می كنم خود شما می دانید كه چه سوالی می خواهم بپرسم.
من اگر علم شما را داشتم الان رمال می شدم و كلی درآمدم بود!
سوال ما درباره استقلال است.
استقلال چیز خوبی است.
منظور ما باشگاه استقلال است.
باشگاه فقط استقلال نیست آن هم مثل بقیه كارهای ما است.باید بگویم كه تاثیرات رفتارهای ما در بخش ورزش و هنر وقتی با بداخلاقی همراه می شود باعث می شود تا همه بد اخلاق شوند.حالا یك فرد در مجلس است،یك فردی هم در مجلس است و یكی در دولت.در آنجا هم طاقت ها كم می شود.به نظر من بیشتر رقابت ها اثر گذار است.در مورد باشگاه داری باید بگویم تا زمانی كه باشگاه ها از طریق دولت تغذیه می شوند و همین طور پول خرج می كنند مطمئن باشید كه ما به ورزش حرفه ای نخواهیم رسید.در شرایط فعلی از حرفه فقط حرف "ح" را به اشتراك داریم.ما می گوییم حرفه ای اما هیچ گونه بوی حرفه ای از كارها بلند نمی شود.
چرا؟
چون پول دولتی واریز باشگاه ها می شود.انصافا این پول ها متناسب با آن چیزی كه حاصل می شود نیست.به اضافه اینكه در آن دلالی ها و رمالی ها هم دیده می شود.اگر این مشكلات اصلاح نشود ما به جایی نخواهیم رسید.من یكی از شرط هایم برای آقای رییس جمهور پس از اینكه به وزارت رفاه رفتم این بود كه استقلال از زیر مجموعه این وزارت خارج شود و سازمان تربیت بدنی برگردد.روز دوم حضورم در وزارت این اتفاق افتاد،چون كار من این نبود.من بر این عقیده بودم كه نباید از پول كارگرها و بازنشسته ها صرف امور ورزش است.البته اصلاح می كنم صرف ورزش شود آن هم ورزشی كه به بازنشسته ها،كارگرها و آنها كه در بهزیستی هستند ربط داشته باشد.من سوال می پرسم كه تیمی مثل استقلال چه سودی برای كارگرها و بازنشسته ها دارد؟هیچ چیز.به همین دلیل در تفاهمی با آقای علی آبادی استقلال را از وزارت رفاه جدا كردیم.اگر باشگاه ها خصوصی شوند دیگر این مشكلات به وجود نمی آید و این بازی ها هم وجود ندارد.
اما باشگاه ها فقیر تر از آن هستند كه بتوانند خصوصی شوند؟
اصلا هم فقیر نیستند.اگر فقیر هستند پس این قراردادهای میلیاردی را چطور می بندند؟ اگر فقیر هستند این مربی های چند میلیون دلاری را از كجا می آورند؟ ما باید پایمان را به اندازه گلیمی كه داریم دراز كنیم.زمانی مربیان خارجی را به ایران می آوردیم كه در آسیا جایگاه ویژه ای داشتیم اما حالا در كجای آسیا هستیم؟ ما آقای مایلی كهن را داشتیم و به دلایلی ایشان را حذف كردیم. زمان بازی با استرالیا از ویرا پرسیدند كه شما چه كار كردید؟ گفت از بازیكنانم خواستم هر كاری بلندند در زمین انجام بدهند.ما با مایلی كهن به جام جهانی رفتیم اما خیلی ساده او را كنار گذاشتیم.
اما ما با آقای مایلی كهن كه به جام جهانی نرفتیم!
چرا دیگر.مگر استرالیا را نبردیم و رفتیم جام جهانی؟
ما در زمان مایلی كهن به قطر باختیم و از صعود باز ماندیم. تیم هم شرایط خوبی نداشت. اختلاف بود و...ویرا كه آمد از مسیر پلی آف به جام جهانی رسیدیم.
در هر صورت ما به جام جهانی رفتیم.حالا من از شما سوال می كنم كه بعد از آن ما میلیاردی خرج كردیم اما چه زمانی به جام جهانی رفتیم؟
سال ۲۰۰۶ با برانكو.
شاكله كدام تیم بود؟
تیمی كه سال ۲۰۰۲ برانكو در بازی های آسیایی ایران را قهرمان كرد. البته چند بازیكن هم مثل دایی و مهدوی كیا از تیم قبلی مانده بودند.
شاكله همان شاكله است.
جواد نكونام،محمد نصرتی،ابراهیم میرزاپور،علی بداوی،ایمان مبعلی ، رحمان رضایی ، آرش برهانی و ... این ها اصلا در تیم مایلی كهن جایی نداشتند.
حالا به هر حال.من می گویم علم روز در اختیار مربی خارجی نیست.در علم پزشكی حتما باید دكتر از خارج بیاوریم؟دكترهای ما می روند خارج،تحصیل می كنند و بر می گردند. ما باید یك بارهزینه كنیم و مربیان خود را به خارج بفرستیم تاعلم روز را كسب كنند و برای مان بیاورند.
شما می گویید این تیم ها نباید از بودجه دولتی استفاده كنند اما مثلا خود مجلس هم هیچ گامی بر نمی دارد كه این تیم ها خصوصی شوند.
دولت اگر لایحه بیاورد در مجلس تصویب می شود. این مسئولیت با وزارت ورزش است.چون ما اجازه نداریم طرحی بدهیم كه بار مالی داشته باشد.من نمی توانم بگویم فلان زمین برای فلان باشگاه باشد اما وزارت ورزش می تواند و خصوصی سازی به معنی واقعی انجام می شود.البته نه تنها استقلال و پرسپولیس بلكه تمام باشگاههای ما باید یك روز این كار را انجام بدهند.هر چه دیرتر این اتفاق بیفتد وضع بدتر می شود.خصوصی سازی مهم ترین ویژگی ای كه دارد این است كه زد و بندها را جمع می كند.آن وقت می بینید كه تیم های مقتدر و حتی بدون نام در كشور ظهور می كنند. الان هر بازیكنی كه بخواهد در تیمی بازی كند باید ده میلیون تومان پول بدهد. اسم بازیكنان بد در رفته است كه پولهای كلان می گیرند اما باید بگویم كه بازیكنان بر اساس شایستگی هایشان پول نمی گیرند.
پول بدهد. متوجه نشدم؟
بله پول زیر میزی برای بازیكن شدن. بگذار برایت یك خاطره از دوره ای بگویم كه خودم در فوتبال مسئولیت داشت. یكی از بازیكنان عضو تیم جوانان مان پیش من آمد و گریه كرد.می گفت در تیمش مسابقه ای گذاشته بودند بین تیم جوانان و بزرگسالان.در این مسابقه دوستانه تیم جوانان سه گل به بزرگسالان می زند كه دو گل از این سه گل را این بنده خدا می زند.بعد از بازی برادر آقای مربی پیش این بازیكن می آید و می گوید اگر می خواهی در تیم بزرگسالان بازی منی باید ۱۵ میلیون تومان پول بدهی.بازیكن بنده خدا هم كه چدرش كارگر شهرداری بوده است چنین پولی نداشته است.او تعهد می دهد كه فعلا این پول را ندارد اما هر چه قرارداد ببندد ۸۰ درصدش را به آنها می دهد كه قبول نمی كنند.تازه منت هم می گذارند كه چون پسر خوبی بوده ای گفته ایم ۱۵ میلیون تومان اگر نه چند نفر هستند كه حاضرند ۳۰ میلیون تومان بدهند و برای تیم بازی كنند.
آیا شده در این مدتی كه در مجلس بوده اید(چون باب است و كسانی از همكاران شما هستند كه این كار را انجام می دهند) نامه ای بدهید برای اینكه بازیكنی برود و در یك تیم بازی كند؟
حتی یك مورد.البته مراجعه كننده داشته ام.به او گفتم آخر من شناحتی ندارم كه بخواهم چنین كاری بكنم.من كه همه فوتبالیست ها را نمی شناسم تا تشخیص بدهم شما بهتر ازآنها هستید، حتما آنجا تستی می گیرند.هر كس از من چیزی دارد با هزینه خودم چاپ كند.حتی زمانی هم كه در هیئت مدیره استقلال بودم از این كارها نكردم.اگر یك مورد تلفنی،كتبی و..از این كارها كرده باشم هزینه اش را خودم می دهم چاپش كنید.كار من این نیست.
در شرایط جدید ورزش ایران است.به لطف نهادهای بین المللی شانس آوردیم،هم فدراسیون و هم كمیته ملی المپیك انتخابتشان می افتد بعد از ریاست جمهوری. این یك اتفاق خوب برای ورزش ایران است.
مثبت می شود به امید خدا.یك احساسی می گوید شرایط خوب می شود.وقتی احساس می آید عقل تعطیل است.الان هم عقل ما تعطیل است و احساس دارد حرف می زند.
