حساسیت رئیس جمهور به یک رد صلاحیت 2.5 درصدی!
پاسخ یا مانور؛ معنای نامه پزشکی احمدی نژاد چه بود؟
پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۱ ساعت ۰۰:۰۳
کد مطلب: 271899
رئیس جمهور احمدی نژاد روز چهارشنبه نامه ای عجیب و غریب را امضا کرد که با خوانش آن، به صورتی ناخودآگاه سوال معروف "چیستی واکنش رئیس جمهور درباره رد صلاحیت احتمالی برخی اطرافیانش برای کاندیداتوری ریاست جمهوری" به ذهن خطور می کند.
احمدی نژاد روز گذشته در پاسخ به نامه ای اعتراضی که گویا "بیژن گودرزی" به او نوشته و نسبت به رد صلاحیت های نامزدهای انتخابات هیئت مدیره سازمان نظام پزشکی اعتراض کرده بود؛ این نامه یا به عبارتی دستور اداری را نوشت.
رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی در مهمترین بند نامه خود خطاب به احمدی نژاد اینطور نوشته بود:
"مجمع عمومی نظام پزشکی جمهوری اسلامی به عنوان فراگیرترین مرجع منتخب جامعه پزشکی از مقام منیع ریاست جمهوری تقاضا می‌نماید که با مرعی نمودن کلیه اقدامات قانونی و ملحوظ ساختن تمامی مقدورات، نسبت به اصلاح روند رسیدگی به صلاحیت نامزدهای انتخابات نظام پزشکی و عملکرد هیأت‌های نظارت مرکزی، تهران و شهرستان‌ها دستور عاجل صادر فرمایند."
*ماجرای ردّ صلاحیت های دو و نیم درصدی نظام پزشکی!
البته نامه آقای رئیس در حالی منتشر شد که رسانه ها مدتی قبل خبرهایی را مبنی بر رد صلاحیت چهره هایی همچون مصطفی معین و یا شهاب الدین صدر که پیش از این در جریان انتخابات مجلس نهم هم ردّ صلاحیت شده بود را در جریان انتخابات سازمان نظام پزشکی انعکاس داده بودند.
گزارش رسانه های حاکی از آن بود که از مجموع نزدیک به 5 هزار داوطلب شرکت در انتخابات هیئت مدیره سازمان نظام پزشکی، تعداد 120 نفر رد صلاحیت شده اند که البته صدر هم جزو آنهاست.
جالب آنکه شخص شهاب الدین صدر نیز بعنوان یکی از ردّ صلاحیت شدگان در این زمینه به خبرآنلاین گفته بود: "ردّ صلاحیت نزدیک به 120 نامزد از بین 4900 نامزد انتخابات در هیات مدیره نظام پزشکی در سراسر کشور، نشان می دهد موضوع رد صلاحیتها، بحث جدی درانتخابات پیش رو نظام پزشکی است."!
با تمام این تفاسیر اما متن نامه ای که احمدی نژاد در اجابت درخواست رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی خطاب به وزیر کشور و سرپرست وزارت بهداشت خود نوشت خواندنی تر بود و در واقع و بیش از همه، سوال اشاره شده در ابتدای این گزارش را در اذهان تداعی می کرد.
*اعتراض احمدی نژادی!
رئیس کابینه دهم که دقیقاً جمله ابتدایی نامه خود را با عبارت "مطلب صحیح است" شروع کرده بود؛ خطاب به نجار و طریقت در این باره نوشت:
"مطلب صحیح است. باید طبق قانون عمل شود و نظرات شخصی و گروهی و خارج از چارچوب قانون دخالتی نداشته باشد. چنانچه روند اصلاح نشود و افرادی که بدون دلیل قانونی رد صلاحیت شده اند با تجدیدنظر احقاق حق نشوند، برگزاری انتخابات خلاف قانون و از نظر اینجانب باطل است."!
در واقع، رئیس جمهور احمدی نژاد در این نامه اول از همه تأکید خود را اینطور نشان داد که حرف های گودرزی را الّا و لابد درست می داند و سپس نظر صریح خود را بر این استدلال استوار کرد که اگر احقاق حق نشود، برگزاری انتخابات نظام پزشکی را خلاف قانون و باطل می داند.
از ماهیت ماجرای انتخابات نظام پزشکی و صحبت های انتقادی تنی چند از مسئولان برگزاری این همه پرسی درباره خواسته احمدی نژاد که عبور کنیم باید اذعان کرد که لحن رئیس جمهور احمدی نژاد در نامه اعتراضی اش، ظاهراً می تواند مدلی باشد که ای بسا برای سایر انتخابات ها از قبیل شوراها و حتی ریاست جمهوری هم تکرار شود.
گذشته از آنکه "احمدی نژاد دیروز" به ردصلاحیت چهره های بنام در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 اعتراضی نداشت و نکرد، اما اینکه رئیس جمهور صحبت های یک معترض به رد صلاحیت های یک انتخابات را ضرورتاً درست می داند و یا اینکه از احقاق حق ردّ صلاحیت شدگان سخن می گوید؛ حتماً و حتماً مسائلی هستند که می توانند درباره انتخابات های آینده هم ایجاد سوال کنند.
از طرفی رئیس جمهور احمدی نژاد در نامه خود؛ خواسته یک معترض را به دو مجری قانونی (وزیر کشور و سرپرست وزارت بهداشت) که خود آنها را انتخاب کرده است ارائه می کند و آن را درست و صحیح هم دانسته است.
آیا این دور غلط (اصالت اعتراض در مقابل مردان قانون!) اساساً می تواند مبنای تصمیم گیری باشد و خطرناک تر اینکه در آینده هم بخواهد ملاک قرار گیرد؟
آیا واقعاً می توان اینطور فرض کرد که نامه بیژن گودرزی را فرد دیگری که در انتخابات ریاست جمهوری قانوناً رد صلاحیت شده و از قضا از نزدیکان "دولت محمود" نیز هست، بنویسد؟!
و البته آیا باز هم می توان اینطور تصور کرد که احمدی نژاد در پاسخ احتمالی به آن فرد فرضی هم همین پاسخ ها را کنار هم بچیند و مدعای آن فرد را درست بداند؟! مدعای فردی که یک "رجل غیر سیاسی و غیر مذهبی" است و شاید مشاکل امنیتی و قضایی هم دارد و به اینهمه دلیل واجد صلاحیت کاندیداتوری برای ریاست جمهوری نیست.
بدتر آنکه مشکل این مسئله فرضی تنها وقع نهادن به ادعای آن رجل غیر سیاسی و غیر مذهبی هم نیست؛ بلکه مشکل آنست که رئیس جمهور خدای نکرده بخواهد پاسخ های دیگری را نیز بر مسئله فرضی ما تحمیل کند.
با تمام این تفاسیر اما پاسخ این قبیل مسائل (چه فرضی باشند و چه واقعی) همیشه واضح و البته یکسان است.
تاریخ 34 ساله ما نشان داده است که چرخش دولت ها و فرآیند انتخابات در ایران همواره سالم بوده و انتخابات هم در رأس روز معین شده در قانون برگزار خواهد شد.
اگر قانون را قبول نداری که بحث دیبگری است...