حاج آقا مجتبی جزو آن هایی بود که بعد از امام پیش بینی اش این بود که این پست برای حضرت آقای خامنه ای است این نشان می دهد که چیزایی سرش می شده یعنی یک سیمی وصل بوده و پیش بینی هایی می کردند.
نجف زندگی کردند گاهی بعضی از مسائل را حتی حاج آقا مصطفی، آقازاده ی حضرت امام، حریم داشتند و نمی توانستند به امام بگویند به حاج آقا مجتبی می گفتند، ایشان به امام منتقل می کردند. و همینطور در نظراتی که حاج آقا مجتبی نسبت به امام داشت خیلی راحت بوده و مشکلی با امام در هیچ جهت نداشت و من سهم عمده ی این اخلاص و بی پیرایگی که حاج آقا مجتبی دارد را از امام می دانم آن حقیقت امام به ایشان سرایت کرده و ایشان تحت تاثیر شدید شخصیت امام بود امام هم که مردی بود که در تمام عمرش یک کار برای غیر از خدا نکرد، همش برای خدا بود. حاج آقا مجتبی تهرانی نقل می کردند که مرحوم آیت الله العظمی آقای حکیم، بیمار شد و به بیمارستان بغداد منتقل شد.
ایشان یک خانه ی بسیار متوسط و محقری داشتند بعد از آن که رساله دادند و مرجع تقلید شدند آنجا را به دفتر تبدیل کرند رطق و فتق امور را انجام می دادند یک خانه ای محقرتر از آن که قبلا ساکن بودند برای ایشان تدارک دیدند که پله می خورد می رفت بالا. ایشان در یک چنین جایی زندگی می کردند.
پست فقاهت و مرتبه ی عالی فقاهت سنگر تبلیغ را اداره می کرد و جلسات اخلاق هفتگی و دهگی و احیاهای ایشان بسیار پر رونق و پر مشتری خروجیش هم برای نظام و انقلاب بسیار خوب بود بسیاری از سرداران سپاه مشتری پر و پا قرص جلسات ایشان بودند از حفاظت ها عده ی کثیری جزو مشتریان و مریدان ایشان بودند از قشر دانشگاهی اساتید دانشگاه و پزشکانی که در پایگاه تدریس بودند در درون دانشگاه مشتر ی ایشان بودند.
حاج آقا مجتبی اول برای خودش منبر می رفت بعد برای دیگران یک عامل بود آنچه برای دیگران می گفت در زندگی خودش پیاده کرده بود چون اهل عمل بود هم در کلام و هم مصداق کونو دعاه الناس بغیر السنتکم ایشان اهل عمل بود.
داشتند و هوش بالای سیاسی. ایشان منتقد بود به عملکرد خیلی از مسئولین ولی این نقد نظری که ایشان داشتند به جامعه بروز نمی دادند که مایه دلسردی بشه و نظام تضعیف شود.