ملاقات معاون رئیس‌جمهور با امیرقطر
پنجشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۱۵:۲۱
کد مطلب: 258786
هجدهمین اجلاس کنوانسیون تغییر آب و هوا(COP۱۸) از روز ۶ آذرماه در دوحه شروع به کار کرد و تا ۱۷ آذرماه ادامه دارد. اجلاس مذکور در مورخ سه شنبه ۱۴/۹/۹۱ در سطح سران و نمایندگان عالیرتبه کشورها به کار خود ادامه داد.
در این مراسم محمدی زاده معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست کشورمان با اشاره به چالش‌های پیش روی زیست محیطی و مسئولیت تاریخی کشورها به برخی از اجزای پلت فرم دوربان اشاره کرد.
وی در سخنرانی خود اعلام کرد ضروری است که کشورهای توسعه یافته که دور دوم پروتکل کیوتو را پذیرفته‌اند اهداف کاهش انتشار را در اقتصاد گسترده خود به طور کمی شفاف کنند.
محمدی زاده ادامه داد انتقال فناوری در زمینه کاهش گازهای گلخانه‌ای به کشورهای در حال توسعه نباید مشروط باشد.
معاون رئیس جمهور اشاره کرد که جمهوری اسلامی ایران کشوری است که به شدت نسبت به تغییر آب و هوا به خصوص در بخش‌های منابع آب، کشاورزی، جنگل، تنوع زیستی و سلامت انسانها آسیب پذیر است.
رئیس سازمان محیط زیست در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از بخش کشاورزی و جنگل در ایران در مقایسه با انتشارات جهانی در این بخش‌ها نسبتاً پایین بوده و به ترتیب ۹ و ۲ درصد می‌باشد.
وی در پایان سخنرانی خود اظهار داشت: در بخش انرژی که سهم آن بیش از ۷۵ درصد در انتشار ملی گازهای گلخانه‌ای می‌باشد، جمهوری اسلامی ایران قدم‌های قابل ملاحظه‌ای برای کاهش انتشار برداشته است.
محمدی زاده از سیاستگذاری قیمت حامل‌های انرژی، کاهش مصرف انرژی و انرژی‌های جایگزین بخصوص گاز طبیعی به عنوان مهمترین اقدامات کشورمان در این زمینه پرداخت.
پیش از این در جلسه افتتاحیه مقدماتی اجلاس که صرفاً نمایندگان گروه‌های منطقه‌ای حق سخنرانی داشتند، بیش از پانزده کشور به نمایندگی از گروه‌های منطقه‌ای از جمله گروه ۷۷ و چین، اتحادیه اروپا، گروه عرب، گروه آفریقا، آمریکای لاتین و گروه کشورهای همفکر به سخنرانی و ارائه نقطه نظرات خود پرداختند.
یکی از مهمترین بحث‌ها و تصمیمات اجلاس دوحه موضوع، تعهدات دور دوم کاهش گاز گلخانه‌ای است که قرار است از ابتدای سال ۲۰۱۲ به مدت ۸ ـ ۵ سال آغاز شود.
دور اول تعهدات از سال ۲۰۱۲ ـ ۲۰۰۸ بوده که کاهش گازهای گلخانه‌ای طی مدت مذکور برای کشورهای توسعه یافته معروف به کشورهای ضمیمه یک الزام آور و برای کشورهای در حال توسعه داوطلبانه بوده است.
تعهدات دور دوم نیز قرار است به همین منوال ادامه یابد.
کشورهای توسعه یافته در اجلاس گذشته در دوربان آفریقای جنوبی با این شرط به ادامه تعهدات دور دوم رضایت دادند که مذاکرات مربوط به تدوین سند پروتکل جدید از سال ۲۰۱۲ آغاز شود و تا سال ۲۰۱۵ به اتمام برسد.
با تصویب نهایی در سال ۲۰۱۷ در سال ۲۰۲۰ به مرحله اجرا در آید. مفاد پروتکل جدید برای همه کشورهای عضو کنوانسیون الزام آور خواهد بود.
لذا جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از کشورهای تولید کننده سوخت‌های فسیلی لازم است زمینه آمادگی خود را برای اجرای تعهدات و کاهش گازهای گلخانه‌ای از سال ۲۰۲۰ آماده کند.
بنابراین دومین مسئله با اهمیت در نشست دوحه مذاکرات مربوط به تنظیم سند پروتکل جدید موسوم به کار گروه دوربان (ADP) است.
کشورهای صنعتی در تلاش هستند فعالیت کار گروه همکاری‌های بلندمدت موسوم به (LCA) را در اجلاس دوحه به اتمام رسانند، اما دول در حال توسعه معتقدند که بسیاری از مسائل مربوط به وظایف این کارگروه هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است.
قبل از آغاز به کار اجلاس گروه ۷۷ و چین طی ۲ روز نشست خود با رؤسای گروه‌های کاری کنوانسیون از جمله کارگروه دوربان (ADP) به تبادل نظر پرداخت.
در نشست ۲ روزه هیئت کشورمان به ارائه نقطه نظرات خود در قالب (ADP) از جمله تصمیم دوربان و ارتباط انکار ناپذیر بین مذاکرات پیمان کیوتو و (ADP)، ضرورت مذاکرات (ADP) در چارچوب اصول و ساختار کنوانسیون، لزوم احترام و در نظر گرفتن اصل مسئولیت مشترک اما متفاوت، توجه به نگرش" One Size Fits All" در چارچوب شرایط کلی، زودرس بودن درگیر کردن وزراء در مذاکرات، توجه به پنج محور اجلاس بالی در مذاکرات (ADP) و کاهش گازهای گلخانه‌ای در کشورهای در حال توسعه در چارچوب توجه به ابعاد سه گانه توسعه پایدار تأکید کرد.
