تاريخچه بازيهاي ايران و روسيه
چهارشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۸۹ ساعت ۱۴:۴۴
کد مطلب: 156446
در سالهاي دهه اول قرن چهاردهم شمسي يعني در سال ۱۳۰۴ تيم ملي فوتبال ايران براي انجام چند بازي دوستانه راهي باكو شد. در طول سال هاي اوليه فوتبال در ايران، چندين تيم باشگاهي و منتخب از شوروي به تهران آمد و ديدارهاي دوستانه اي را با تيم منتخب تهران و تيم ملي برگزار كردند.
در پاييز ۱۳۰۸ تيم منتخب جمهوري آذربايجان شوروي به تهران آمد و در ۳ بازي دوستانه با نتايج ۱۱- صفر، ۴- صفر و ۳-۱ تيم منتخب تهران را برد. همچنين در پاييز ۱۳۲۳ تيم دينامو تفليس از شوروي به تهران آمد و در دو بازي دوستانه با نتايج ۵ بر ۱ و ۴ بر صفر تيم ايران را شكست داد.
در طول سال هاي دهه ۳۰ و ۴۰ نيز تيم ملي بارها براي اردوي تداركاتي و بازيهاي دوستانه به شوروي رفت و بازيهاي دوستانه اي را در آذربايجان، ارمنستان، گرجستان و اوكراين برگزار كرد.اما هيچكدام از آن بازيها با تيم ملي شوروي نبود.
ايران و شوروي در طول تاريخ در ۳ بازي رسمي باهم روبرو شده اند. اولين بار در المپيك ۱۹۷۶ و در مرحله يك هشتم نهايي بود كه ايران و شوروي در روز ۳ مرداد ۱۳۵۵ باهم روبرو شدند. بازي دو تيم در استاديوم موني سيپال شهر شربروك و در حضور حدود ۶ هزار نفر تماشاگر برگزار شد و داوري از كلمبيا اين بازي را سوت زد.
در تيم شوروي چهره هاي سرشناسي مثل اولگ بلوخين، لئونيد بورياك، لئونيد نازارنكو حضور داشتند كه با رهبري والري لوبانفسكي به زمين آمده بودند. شوروي با دو گل دقايق ۴۰ و ۶۷ در مقابل تك گل پرويز قليچ خاني پيروز شد و ايران با المپيك خداحافظي كرد.
اين آخرين بازي ايران در تاريخ بازي هاي المپيك بود.ايران در آن بازي عالي بازي كرد و زماني كه حذف شد همه تماشاگران براي تيم ملي دست زدند و تشويقش كردند.بازيكنان ايران با اشك و اندوه زمين بازي را ترك كردند.
دومين رويارويي دو تيم در يك بازي دوستانه در روز ۱۵ شهريور ۱۳۵۷ و در ورزشگاه آزادي بود. اين بازي در حضور ۲۵ هزار تماشاگر و با قضاوت الدينگر آلماني برگزار شد. بلوخين و بورياك دوباره در تركيب تيم شوروي به رهبري نيكيتا سيمونيان حضور داشتند و واگيز خيدياتولين در دقيقه ۱۷ تك گل شوروي را زد و با همين گل پيروز شد.
اين آخرين بازي تيم ملي در دوره قبل از انقلاب بود و حشمت مهاجراني براي آخرين بار روي نيمكت تيم ملي نشست. در تيم ملي ايران بازيكناني نظير كربكندي، سيد عليخاني، عبداللهي، روشن، برزگري و قاسمپور به ميدان رفتند.
شش سال بعد سومين و آخرين رويارويي رسمي تيم ملي ايران با شوروي در ۸ بهمن ۱۳۶۳ برگزار شد كه در جام نهرو هند باهم روبرو شدند. بازي در استاديوم مهارجه شهر كوچين و در حضور ۷۰ هزار تماشاگر و با قضاوت داوري از هند برگزار شد و شوروي با دو گل آندره زيگمانتوويچ و اولگ پروتاسوف ايران را ۲ بر صفر شكست داد.
حضور رنات داسايف دروازه بان بزرگ و نوستالژيك شوروي در دهه ۸۰ ميلادي در درون دروازه تيم حريف كه بازوبند كاپيتاني را بر بازو بسته بود، از نكات جالب توجه اين بازي بود.البته جالب اينجاست به جز اين ۳ بازي رسمي، تيم ملي ايران چند بازي مقابل تيم اميد شوروي و همچنين تيمهاي باشگاهي روسيه انجام داده است كه به نتايج و تاريخ اين بازي ها اشاره مي كنيم:
۲۳ اسفند ۱۳۴۷- جام دوستي(تهران): ايران صفر- اسپارتاك مسكو ۲
۲۴ مهر ۱۳۴۹- بازي دوستانه(مسكو – شوروي سابق): ايران صفر- زسكا مسكو ۱
۲۷ مهر ۱۳۴۹- بازي دوستانه(ولگاگراد شوروي سابق): ايران ۱- استال ولگاگراد صفر
۲۲ تير ۱۳۵۳- جام ايران(تهران): ايران ۱- اميد شوروي صفر
۲۴ تير ۱۳۵۴- جام ايران(تهران): ايران صفر- اميد شوروي ۱
۱۰ مرداد ۱۳۵۶- بازي دوستانه(تهران): ايران ۱- اميد شوروي ۱
۲۹ بهمن ۱۳۶۸- بازي دوستانه(تهران): ايران صفر- اميد شوروي ۱
يكم اسفند ۱۳۶۸- بازي دوستانه(تهران): ايران صفر- اميد شوروي ۱
۱۸ مهر ۱۳۷۱- بازي دوستانه(تهران): ايران ۱- لكوموتيو مسكو ۱
۲۰ مهر ۱۳۷۱- بازي دوستانه(تهران): ايران ۲- لكوموتيو مسكو صفر
