بسيج دانشجويي دانشگاه اميركبير با مقايسه برخورد قوه قضاييه در نوروز گذشته با طلبه سيرجاني و امسال با حسين مرعشي، به آنچه كوتاهي هاي صورت گرفته از طرف قوه قضائيه خواند، اعتراض كرد.
به گزارش جهان به نقل از بسيج دانشجويي دانشگاه امير كبير، متن اين بيانيه بدين شرح است:

سال 88 سال باشكوهي در تاريخ انقلاب اسلامي بود. سالي كه بسياري از نكاتي كه در پرده‌ي سياسي‌بازي و ژست‌هاي دروغين سياسيون پنهان مانده بود، آشكار شد. بسياري از افرادي كه خود را صاحبان انقلاب مي‌دانستند نشان دادند كه بايد به گوشه اي رفته و خاطره‌هاي زمان انقلابي‌گري‌شان را بنگارند، كه اگر همچنان اصرار به حضور بكنند، انقلاب را به مسلخ خواهند برد. در عوض ملت نشان داد كه همچنان با چه شور و نشاط و بصيرت بي نظيري در وسط ميدان دفاع از ارزش ها و آرمان هاي انقلاب حضور دارد و به هيچ كس اجازه‌ به انحراف كشيدن اهداف انقلاب را نمي دهد.

حماسه بزرگ 9 دي و فتح الفتوح 22 بهمن ملت سرافراز ايران پاسخي قاطع و كوبنده بود نسبت به 8 ماه فتنه گري دشمنان خارجي و دنباله روهاي ذليل داخلي‌شان. شكوه و عظمت خروش مردم در اعلام پيروي از رهبر عزيز انقلاب اسلامي و آرمان‌هاي جاودان امام خميني(ره)، پيام‌هايي روشن و صريح براي دوستان ساده‌لوح و خام‌انديشي كه همواره اسلام از غفلت‌ها و خيانت­ هاي شان ضربه خورده است و همچنين برخي مسئولين و منسوبين به نظام، در برداشته است.
مسئوليني كه شايد به دليل روزمرگي، شايد به دليل فضاسازي اطرافيان نادان يا خائن، شايد به دليل حب دنيا و شايدهاي ديگر، از اعتماد به آرمان‌هاي انقلاب نااميد و از استقامت در راه آن خسته شده‌اند.
 
پيام ملت، مبارزه بي‌امان، جدي، قاطع و سريع با فساد و تبعيض است. پيام ملت، تلاش هر چه بيشتر براي برقراري عدالت در همه‌ي ساحت‌هاي كشور و جهان است. پيام ملت، برخورد قاطع با خوي اشرافيت و استكباري در هر شكل آن است. چه در دولت آمريكا نمايان شود و چه در برخي وابستگان و مسئولين منتسب به نظام! سؤال اساسي در ذهن مردم اين است كه مسئولين قوه‌ي قضاييه تا چه زماني مي‌خواهند سستي كنند و از انجام وظايف خود سر باز زنند؟ سال ها است كه به انجام دادن كارهاي بزرگ و انقلابي به وسيله اين قوه عريض و طويل اميدواريم؛ سال‌ها است كه منتظر برخورد هاي قاطعانه با دانه درشت ها هستيم؛ سالها است كه برخورد و محاكمه وابستگان به جريان‌هاي سياسي و اقتصادي را تنها در شعار ها و الفاظ مي‌بينيم. ملت انتظار زيادي ندارد؛ تنها مي‌خواهد به قانون عمل شود. سوال جدي اين است كه آقايان اگر صداي صريح امروز ملت در اين راهپيمايي هاي بي نظير را نشنيده باشند، ديگر با چه صدايي برخواهند خواست؟

آيا مسئولين محترم قوه‌ قضائيه بر اين باور نيستند كه امنيت پايدار و اقتدار نظام مقدس اسلامي جز در سايه اجراي بي كم و كاست قانون بدست نمي آيد و اين موضوع هيچ استثنائي ندارد؟ سؤال ما از مسئولين محترم قوه‌ قضائيه اين است كه اگر قرار بر اين باشد كه هرگاه عده‌اي قدرت طلب براي كسب قدرت و جاه دنيا، آتش فتنه‌اي به پا كنند و هزينه هاي زيادي را به ملت مسلمان و نظام اسلامي تحميل نمايند، در برابر اعمال خود متحمل هيچ هزينه اي نشوند و در هيچ محكمه اي هم پاسخگوي اعمال خود نباشند، آيا هيچگاه مي‌توان انتظار امنيتي پايدار را داشت؟ آيا اگر در ساليان گذشته با خطا و خيانت برخي مسئولين و فرزندان شان مماشات نشده بود، امروز شاهد اين فتنه‌هاي پيچيده بوديم؟ اگر ديروز براي جرمهاي كوچكترشان محاكمه مي‌شدند، آيا امروز كارشان به محاربه با نظام اسلامي مي
رسيد؟

برخورد با عوامل دون اگر چه كار خوبي است ولي هرگز جاي برخورد با عوامل اصلي را نمي‌گيرد. مگر آنها كه آزادانه در خيابان‌ها مي‌گردند و در لندن و سوييس اوقات مي‌گذرانند خون­شان رنگين­ تر از آن فريب‌خوردگان و عوامل رده پايين آشوب­ها است؟ چرا دلرحمي و رأفت قوه قضاييه تنها نصيب وابستگان قدرت و ثروت مي‌شود؟

فاجعه‌اي كه قوه قضاييه در اين اهمال و خيانت‌ها مي‌آفريند بسيار پر دامنه و مملو از مثال‌هاي مويد است. نمونه اخير آن آزادي آقاي مرعشي با توجيه مرخصي نوروزي است. چرا اين مرخصي فقط نصيب كساني مي‌شود كه از رانت و رابطه با برخي جريانهاي سياسي-اقتصادي برخوردارند؟ چه طور است كه كل زندانيان ديگر را از اين عيدي بهره‌مند نمي‌كنيد؟ چون اتهامات آنان خيلي كوچكتر است، نبايد به مرخصي بروند؟ ملت ايران هيچ گاه اين برخوردهاي دوگانه را فراموش نخواهد كرد.

مردم فراموش نخواهند كرد كه سال گذشته طلبه سيرجاني "عليرضا جهان‌شاهي " پس از تحمل چندين ماه حبس و انفرادي به دليل مبارزه با زمين‌خواري در سيرجان(!)، روزهاي پاياني سال را در زندان به سر مي‌برد! در حالي كه جرم او فقط پياده‌روي از سيرجان به سمت تهران براي رساندن صداي مردم محروم سيرجان به مسئولين بود؛ و البته قوه قضاييه به جاي برخورد با زمين‌خواران ترجيح داد تا اين طلبه‌ انقلابي را بازداشت كند. با كتمان فرمان رهبري و كارشكني هاي مسئولين دادگاه ويژه، ايشان تا روزهاي پاياني سال در زندان نگه داشته شد تا جايي كه رهبر انقلاب دستور ديگري مبني بر آزادي وي دادند. عده
اي در قوه قضاييه همچنان قصد داشتند طلبه سيرجاني را تا بعد از تعطيلات نوروز در زندان نگه دارند. هرچند با پيگيريهاي انجام شده، بالاخره ايشان آزاد شد. در آن روزها، حرفي از رأفت و ترحم قوه قضاييه و مرخضي نوروزي در رابطه با شخصي كه به ناحق دستگير شده بود، در ميان نبود!

حال سوال اساسي اينجاست: چه مي‌شود كه حضرات نسبت به برخي وابستگان جريان‌هاي سياسي كه اتفاقا تلاش‌هاي جدي براي انحراف و حتي براندازي نظام داشته اند و بخش زيادي از فسادهاي اقتصادي از پيوند همين جريانات سياسي با عناصر فاسد اقتصادي-اجتماعي شكل گرفته است، دلرحم مي‌شوند و خواهان آزادي آنها مي‌گردند، ولي نسبت به ديگراني كه اتفاقا به جرم پيگيري آرمان‌هاي انقلاب اسلامي و اهداف عدالت‌خواهانه مورد بازداشت قرار مي‌گيرند چنين برخوردهاي مهربانانه‌اي نمي‌شود؟ تبعيض در رافت اسلامي آن هم نه به نفع آمرين به معروف و نهي كنندگان از منكر كه به نفع آقازاده ها و منسوبين به برخي آقايان با چه توجيه شرعي، عقلي يا قانوني صورت مي پذيرد؟

تا چه زماني بايد شاهد قرباني شدن فرزندان انقلاب، مبارزان و مخالفان فساد و تبعيض باشيم؟ فرياد عدالتخواهي و برخورد قاطع و قانوني با دشمنان اسلام، انقلاب و آرمان هاي آن را بشنويم و خشم مردم از سران فتنه را حس كنيم، اما مشتي برانداز و كبوتران حريم ثروت و قدرت و خاندانهاي خاص رها باشند و زمزمه هاي دهشتناك مبني بر تقدم وحدت ظالم و مظلوم بر عدالت از دستگاه قضا شنيده شود؟

"أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ * قَاتِلُوهُمْ يعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيدِيكُمْ وَيخْزِهِمْ وَينْصُرْكُمْ عَلَيهِمْ وَيشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ " (آيات 13 و 14 سوره مباركه توبه)

آيا با گروهي كه پيمانهاي خود را شكستند، و تصميم به اخراج پيامبر گرفتند، پيكار نمي‌كنيد؟! در حاليكه آنها نخستين بار (پيكار با شما را) آغاز كردند؛ آيا از آنها مي‌ترسيد؟! با اينكه خداوند سزاوارتر است كه از او بترسيد، اگر مؤمن هستيد! * با آنها پيكار كنيد، كه خداوند آنان را به دست شما مجازات مي‌كند؛ و آنان را رسوا مي‌سازد؛ و سينه گروهي از مؤمنان را شفا مي‌بخشد (و بر قلب آنها مرهم مي‌نهد).