گروه سیاسی جهان نيوز: حسن روحانی در دیدار با جمعی از روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای اصلاح طلب گفته است: «من اوایل دولت سیزدهم با آقای رئیسی تماس می‌گرفتم و مایل بودم کمک کنم اما دیدم هیچ فایده‌ای ندارد».
وی همچنین مدعی شده است ناکارآمدی دولت سیزدهم زیر سوال است! احتمالا منظور روحانی از کارآمدی، یکجانشینی، دوکاری کرونایی، مسکن مهر مزخرف، کثافت کاری ساخت پالاشگاه، روزانه 700 کشته کرونا، تورم 60 درصدی، پرونده حسین فریدون، جاسوسان هسته‌ای، جیسون رضائیان، زانو زدن مقابل امیر کویت، فشار ایمیلی برای رفع تحریم ها، بذل و بخشش امتیازات هسته ای، من خودم صبح جمعه فهمیدم، تفریحات کیش و قشم و صدها مورد از این دست است.
به گزارش جهان نيوز، بخش هایی از اظهارات روحانی را در ادامه خواهید خواند:
*به دولت نقدهای زیادی وجود دارد. حداقل کارآمدی دولت زیر سؤال است. در انتخابات ۱۴۰۰ حدود ۴۸ درصد واجدان شرایط شرکت کردند که ۱۳ درصد آن آرای باطله بود. دولتی که از ۳۵ درصد آرای غیرباطله انتخاب شده، معلوم است دارای چه شرایطی خواهد بود. درحالی که اگر در انتخابات ۱۴۰۰ اجازه رقابت می‌دادند، می‌توانست مشارکت ۷۳ درصدی دو انتخابات ریاست‌جمهوری قبلی تکرار شود. مردم کمتر رأی دادند چون انتخابات بدون رقابت بود. انتخابات بدون رقابت معنی ندارد.
*من اوایل دولت سیزدهم با آقای رئیسی تماس می‌گرفتم و مایل بودم کمک کنم اما دیدم هیچ فایده‌ای ندارد. هرچه گفتم تأثیری نداشت و به آن عمل نمی‌شد. درباره برجام و مباحث اقتصادی و طرح‌های نیمه‌تمام کار خودشان را کردند. من امیدوار بودم در سال ۱۴۰۰ هر هفته بتوانند طرح‌ها را افتتاح کنند. وقتی دولت را واگذار کردیم، برخی طرح‌های بزرگ بیشتر از ۹۰ درصد تکمیل شده بود و باید در ماه‌های بعد افتتاح می‌شد اما افتتاح نشد. ۱۳ هزار تخت بیمارستانی در مجموع ۹۰ درصد آماده بود و باید تا آخر سال ۱۴۰۰ افتتاح می‌شد اما نکردند، یا نتوانستند یا نخواستند انجام دهند.
*مجلس یازدهم به انقلاب دیجیتال که در دولت اعتدال بوجود آمد ضربه سهمگینی وارد کرد. این مجلس به برجام ضربات غیرقابل جبرانی وارد کرد و تا مرز نابودی کامل برجام پیش رفت. تمام لوایح مهمی که به مجلس یازدهم فرستادیم از قبیل لایحه شفافیت و تعارض منافع را برخلاف قانون اساسی و آئین‌نامه‌های مجلس اعلام وصول نکردند. مجلس حق ندارد لایحه دولت را اعلام وصول نکند اما در مجلس یازدهم برای اولین بار این بدعت خطرناک اتفاق افتاد.
*بعد از سال ۹۲ در هر راهپیمایی رفتم جمعی را فرستادند تا علیه دولت شعار دهند. در آن ۸ سال در همه سخنرانی‌های ۲۲ بهمن وقتی پشت تریبون می‌رفتم جمع کوچکی از افراطیون علیه دولت شعار می‌دادند. در حرم امام خمینی شلوغ کردند تا نگذارند سخنرانی کنم. من همه اینها را تحمل کردم. می‌دانستم چه کسانی هستند، از کجا می‌آیند و از کجا دستور می‌گیرند. این در دولت یازدهم بود که بنا بود ما را تحمل کنند. در دولت دوازدهم که از اول بنا بود نگذارند دولت موفق شود.
*اولین بار است می‌بینیم درباره انتخابات، اقلیت حاکم با اکثریت مردم نظر واحد دارند. اقلیت حاکم می‌خواهد انتخابات خلوت باشد و کسی پای صندوق رأی نرود. اکثریت مردم هم نمی‌خواهند پای صندوق بروند. اقلیت حاکم می‌داند بقای آن در خلوتی صندوق است. به این نتیجه رسیدند که انتخابات پررونق پایان قدرت این اقلیت است. مردم هم دلسرد، ناامید و عصبانی هستند. امروز ما در شرایط بحرانی هستیم و حداقل ۴ یا ۵ بحران داریم، از قبیل بحران کارآمدی و بحران سرمایه اجتماعی. شکاف بین حاکمیت و مردم به عمیق‌ترین حد ممکن رسیده است.
*ما جماعت میانه و وسط هستیم که از دو طرف سنگ می‌خوریم. یک طرف جمعی که از انتخابات فاصله گرفته‌اند، از طرف دیگر اقلیتی هستند که نمی‌خواهند مردم بیشتر از ۲۰ یا ۳۰ درصد پای صندوق رأی بیایند. عده زیادی ممکن است بگویند من زیادی خوش‌بین هستم که ثبت‌نام کردم اما احساس کردم به عنوان یک تکلیف ملی و شرعی و قانونی باید در انتخابات مجلس خبرگان ثبت‌نام کنم. حالا که به مردم می‌گوییم باید صندوق رأی را احیا کنیم، به سهم خودم هم باید تلاش کنم.
*در این چند ماه همواره شعار من این بوده که باید صندوق رأی را احیا کنیم. باید تلاش کنیم نظام را حفظ و اقلیت را افشا کنیم. در انتخابات هم به هر کس به وضع موجود معترض است رأی بدهیم. این رأی اعتراضی به جای رأی سفید است. باید ناامید نشویم و مردم را از یأس خارج کنیم.
