«اشتغال بانوان از جمله‌ی چیزهایی است که ما با آن موافقیم. بنده با انواع مشارکت های اجتماعی موافقم؛ حالا چه از نوع اشتغال اقتصادی باشد، چه از نوع اشتغالات سیاسی و اجتماعی و فعالیتهای خیرخواهانه و از این قبیل باشد».

گروه جامعه جهان نیوز: یکی از بهانه ها و یا شبهه اندازی هایی که برای مقابله با حجاب و عفاف صورت می گیرد، القاء کردن این موضوع به زنان و دختران است که پوشش و با حجاب بودن مانع موفقیت و اثرگذاری زن در اجتماع است و با مطرح کردن این شبهه و نظیر آن سعی می شود که دوگانگی میان حجاب زن و موفقیت و پیشرفت او به وجود آورند و در این راه او را مجبور به انتخاب یکی از آنها کنند.
 
اما در واقعیت شاهد هستیم که از دکتر و استاد دانشگاه گرفته تا فعال فرهنگی، سیاستمدار، مهندس، هنرمند، وکیل، ورزشکار و ...، زنان محجبه در عرصه های گوناگون نقش آفرینی کرده و به موفقیت های چشمگیری هم رسیده اند.
 
 امام خمینی(ره) معتقد بودند که نقش زنان در وقوع انقلاب اسلامی بیش از مردان بوده است: «شما زن ها در جنبش های اصیلی که در ایران رخ داده است از قبیل جنبش مشروطیت تاریخ ایران و تنباکو همدوش با مردها قیام  کردید و همین طور در انقلاب بزرگی که در زمان ما واقع شده پیش قدم بوده اید و نقش شما در این نهضت از مردها بیشتر بوده چون وقتی که شما به خیابان ها ریختید و در مقابل تانک ها و توپ ها تظاهر کردید، مردها قدرتشان چند برابر شد. پس از پیروزی انقلاب در امر پاکسازی و جهاد و سازندگی نقش بزرگی را ایفا کردید و موجب دلگرمی برادران رنجدیده خود شدید». (صحیفه امام، ج۱۰، ص۱۸۴-۱۸۳)
 
به طور کلی برخی به این موضوع توجه ندارند که اساساً یکی از فلسفه های پوشش و حجاب زن این است که او بتواند در اجتماع حضور یافته و ضمن برطرف کردن برخی نیازها، همچنین در جهت شکوفایی استعداد خود و کمک به پیشرفت جامعه قدم بردارد. زیرا در حالت عادی، زن در درون محیط خانواده و در زمان حضور در نزد محارم خود، به آن حجاب و پوشش خاص نیاز ندارد.
 
همچنین، حجاب و پوشش موجب می شود که جامعه به سیرت، شخصیت انسانی و عقل و درک زن احترام بگذارد؛ از این طریق است که او می تواند همه استعداد و ظرفیت های خویش را به منصه ظهور برساند و از اینکه وسیله ای برای لذت بصری، ارضای شهوت و یا کالای جنسی باشد، دور شود. بنابراین حجاب نه تنها مانعی برای پیشرفت زن نیست بلکه یکی از عوامل کمک کننده به پیشرفت او خواهد بود.
 
از سوی دیگر، از منظر فقهی نیز، نه تنها جلوی اصل حضور اجتماعی و نقش آفرینی زنان گرفته نشده، بلکه اتفاقاً در برخی امور، واجب کفایی است که در جامعه اسلامی، زنان به صورت تخصصی و علمی وارد شوند.

برای مثال، لازم است که عده ای از زنان در رشته های گوناگون پزشکی و یا در عرصه  های آموزشی و تعلیم و تربیت حضور گسترده و فعال داشته باشند. به طور کلی اگر نیمی از جامعه را زنان تشکیل می دهند، بنابراین لازم است که بسیاری از نیازهای آنان توسط خود زنان تأمین شود و چنین چیزی هم بدون حضور اجتماعی زنان میسر نخواهد بود. ضمن اینکه ثمرات این حضور فقط مختص زنان نخواهد بود و در مقیاس بزرگتر، در پیشرفت کل جامعه و خود آنها تأثیرگذار خواهد بود.
 
 در پایان، ذکر این نکته هم ضروری است که باید تعریفمان از پیشرفت و موفقیت، دقیق باشد و میان فعالیت های زنان نیز اولویت بندی و اصل و فرع صورت گیرد. مقام معظم رهبری در این زمینه می فرمایند: «اشتغال بانوان از جمله‌ی چیزهایی است که ما با آن موافقیم. بنده با انواع مشارکت های اجتماعی موافقم؛ حالا چه از نوع اشتغال اقتصادی باشد، چه از نوع اشتغالات سیاسی و اجتماعی و فعالیتهای خیرخواهانه و از این قبیل باشد؛ اینها هم خوب است. زنها نصف جامعه‌اند و خیلی خوب است که اگر ما بتوانیم از این نیمِ جامعه در زمینه‌ی اینگونه مسائل استفاده کنیم؛ منتها دو سه تا اصل را باید ندیده نگرفت. یک اصل این است که این کار اساسی را - که کارِ خانه و خانواده و همسر و کدبانویی و مادری است - تحت‌الشعاع قرار ندهد. می شود هم. به نظرم می رسد مواردی داشتیم که خانم هایی اینطور عمل می کردند. البته یک قدری به آنها سخت می گذرد؛ هم درس خواندند، هم درس دادند، هم خانه‌داری کردند، بچه آوردند، بزرگ کردند، تربیت کردند. پس ما با آن اشتغال و مشارکتی کاملاً موافق هستیم که به این قضیه‌ی اصلی ضربه و صدمه نزند؛ چون این جایگزین ندارد. شما اگر بچه‌ی خودتان را در خانه تربیت نکردید، یا اگر بچه نیاوردید، یا اگر تارهای فوق‌العاده ظریف عواطف او را - که از نخهای ابریشم ظریف‌تر است - با سرانگشتان خودتان باز نکردید تا دچار عقده‌ی [عاطفی] نشود، هیچ کس دیگر نمی تواند این کار را بکند؛ نه پدرش، و نه به طریق اولی دیگران؛ فقط کار مادر است. این کارها، کار مادر است؛ اما آن شغلی که شما بیرون دارید، اگر شما نکردید، ده نفر دیگر آنجا ایستاده‌اند و آن کار را انجام خواهند داد. بنابراین اولویت با این کاری است که بدیل ندارد؛ تعین با این است».

در سال های پس از پیروزی انقلاب این موضوع به خوبی لمس شده است که فارغ از وجود ناهمواری ها اما بانوان در هر زمینه ای که اراده کرده اند، نه تنها با در بسته مواجه نشدند که پیشرفت و موفقیت را هم در بین مسیر دیدند. از حضور بیش از 50 درصد دختران در فضای دانشگاهی تا همه زمینه های علمی، ورزشی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی نظامی، حضور بانوان به وضوح دیده می شود و حتی چهرهایی از آنها در رشته خود برجسته شده اند.